Муухай Монгол: Хулгайн анчид /факт 3/

Өмнөх нийтлэлээрээ ховор ан амьтдыг хоморголон устгадаг этгээдүүдийн талаар хүргэж байсан бол энэ удаад тэдний үйлдэл хийгээд бусад бүх фактыг зурагтайгаар дэлгэхээр зорилоо. Өөрсдийгөө анчин гэх нэрийдлээр дөвийлгөж ховор сайхан анг хурдан буу, хурдан унааны хүчээр устгадаг эрхмүүдийг дараагийн дугаартаа онцлох болно.

Монгол улсын хэмжээнд хэдэн хүнд ямар төрлийн галт зэвсэг ан агнуурын зориулалтаар ашигладаг тухай тооцоо судалгаа дээхнэ үед нэг гарч байсан бол сүүлийн жилүүдэд энэ төрлийн мэдээллүүд улам л хомс болох хандлага ажиглагдаж эхэллээ. Ингээд бодохоор галт зэвсэг эзэмшигч иргэдийн хэд нь ан агнаж, хэд нь гэрийнхээ хананд өлгөдөг талаар ярих ч хэрэггүй биз.

Ганган машинтай, хурдан буутай л бол галзуу юм шиг хагас бүтэн өдөр алгасалгүй хөдөөг зорьж ан агнах нэрийдлээр бахаа хангагчид манай улсад олширчээ. Зарим нэг нь зориуд бизнесийн ашиг сонирхлоор хэдэн арваар нь алж устгадаг болчихож. Ан ховордлоо л гэж харьяа яам, хамгаалалтын захиргааныхан ярихаас биш үнэн хэрэгтээ тэд дорвитой хамгаалж чадахгүй байна.

Сүүлийн хэдэн жил ховор амьтдыг хамгаалах биш харин ч устгаад дууслаа. Халиун буганы тоо толгой гэхэд л хэдэн арваараа, хөвчийн хүрэн баавгай бүр ч үзэгдэхээ больчихож. Хаа сайгүй бэлчдэг зээр гэхэд л хаа нэгтээ хэдхэн зуугаараа харагдаж, тарвага гэх өнөөх дархан цаазтай амьтан нүдний гэм болсон. Анхны цас оруут л буутай, машинтай болгон гахайтай газрыг чиглэн оддог сурагтай. Энэ бүх эрээ цээргүй асуудлаа цэгцэлж харьяа байгууллагууд нь хулгайн анчидтай тэмцээч ээ.