БОЛОР ЦОМ-18 | Тэргүүн шүлэг – “Янжинлхам бурханд гуйж мөргөх шүлэг”

Ардын уран зохиолч Дэндэвийн Пүрэвдорж нарын санаачилгаар 1983 оны арванхоёрдугаар сард "Болор цом" яруу найргийн наадмыг анх зохион байгуулсан түүхтэй. Анхны наадамд санаачлагч Д.Пүрэвдорж "Хүн төрөлхтөнд өргөх үг" шүлгээрээ тэргүүн байр эзэлж байсан юм. Багануур дүүргийн 40 жилийн ойн хүрээнд зохиогдож буй "Болор цом" яруу найргийн наадам өнөөдөр /2020.01.04/ Багануурт дүүрэгт болно.

"Болор цом" наадам болж байгаатай холбогдуулан үе үеийн "Болор цом" наадмын тэргүүн шүлгийг цувралаар танилцуулж байна.

2000 он. "Болор цом-18" наадмын Тэргүүн шүлэг: Яруу найрагч Гомпилдоогийн Мөнхцэцэг

ЯНЖИНЛХАМ БУРХАНД ГУЙЖ МӨРГӨХ ШҮЛЭГ

Энгэрийн чинь дууг сонсож

Эвэршиж хатсан сэтгэлээ хөглөж

Эгшиглэнт эх таны өлмийн салхийг үргээж

Эрхэлж гуйх нэгэн шүлэг өргөмүү:

Гэрийн үүдийг угаах гэж эм амьтан бүхэн сүүтэй төрдөг юм гэнэ

Эгшиг дуу алдуулж ятга юугаа тоглож

Энгэр ялдам Янжинлхам тэнгэрээс хааяа бууж ирдэг юм гэнэ

Үгээ барж хэлье, үнэнээ дэлгэж хэлье

Цөхөрч мөргөсөн бүхнийг сүүдэртээ ч болов багтааж хайрлй

Авьяастай нь мөлхөж , азай нь хөлжиж

Шүлэглэдэг, эгшиглэдэг алин боловч

Шуналт эрвээхэйн үлгэр шиг

Шатаж үхэж байна энэ хорвоод чинь

Өөрийгөө хоосолж бусдыг жаргаадаг

Өөхөн дэнгийн гэрэл шиг нар сарыг нэвширтэл нь дуулчихаад

Намарждаггүй шувуу шиг хурдхан үдэлчихдэг

Нулимс ихтэй энэ урлагийнхний насыг нь жаахан нэмж хайрла

Хааны ордон хатдаар хахаж байхад

Харин л муусайн салбдай нар тэднийг инээлгэх гэж

Хагарсан шаазан эвлүүлж ядах шиг

Хар үс нь дотроосоо цайж байдаг юм

Олныг баясгасан нэг нь жаргадаг гэдэг худал байна

Овоо л амьдарсан даа гэж итгэсэн минь худал байна

Одод унаж иртэл ганган дуулдаг Дашням

Гартаа тулах таяггүй сөхөрсөн гэдэг

Гишгэж яваа энэ газрыг минь хаана нь од домнож байгаа юм бэ?

Нацагдорж , Ядамсүрэн , Чойном нарын урьдад жаргасан нь хаа байна бий тэд

Сэрүүн амьддаа зурж зурж асаагаагүй галыг нь

Сэмхэн хулгайлаад үлдчихсэн юм шиг одоо л бид өртөж байна шүү дээ

Элдэвлэж элдэвлэж энгэр цоолдог одон шагнал

Элээтлээ ямар эдэнтэйгээ цуг байх биш

Ихийн их авьяас харин эзнээ дагуулж буцдаггүй юм

Асгарсан дарс шиг үерлэж үерлэчихээд

Ардаа орхих үеэ согтоож үлдээдэг юм

Эгшиглэнт тэнгэр Янжинлхам минь сонсож хайрла

Ядарсан Монголын минь ахадсан ухааныг

Хярвасан дөнхөөс нь салгаж хайрла

Ямар хүнээс харамлаж наргих биш

Ямартаа баясгадаг авьяасыг нь өнгө оруулж хайрла Янжинлхам минь