ОЛОН ӨНГӨ | Цорын ганц ЭРДЭНЭ

Бяцхан охин байсан юмдаг. Хэзээ ч өөрийгөө ээж болно гэж төсөөлөөгүй байхдаа ердөө 19-хөн настай байхдаа бяцхан амийг тээж явах эрхэм үүргийг хүлээн авсан. Тэр үүрэг хатуу бас зөөлөн. Хэцүү басхүү тэвчээр шаардсан. Заримдаа уйлмаар бас баярламаар. Тэрхүү эрхэм алдрыг хүртээд зургаан жилийг ардаа орхижээ. Зургаан жилийн турш төгс сайн ээж байсан уу гэвэл үгүй. Гэтэл одоог хүртэл тэр минь алдаа, оноотой минь хамт ээж ээ... гэж баярлан, уйлан, уурлан дууддаг. Алдаа гаргаад, маш ихээр баярлаад, айж цочирдоод гээд бүхий л цаг үед ээж ээ гэж хашхирна, хэлнэ, орилно.

Надад ийм л эрдэнэ заяажээ. Тэр намайг алдаатай минь хамт хайрладаг. Тэр минь дөнгөж зургаахан настай. Гэвч намайг хайрладаг, халамжилдаг. Өвдөөд хэвтэхэд минь дуу дуулж, бүжиг бүжиглэж, цай аягалж, толгойг минь эвийлж надад хань болдог. Миний хань. Амьдрал үргэлж төгс төгөлдөр байгаагүй ч охинтойгоо хамт байхад бид хоёрын амьдрал төгс байдаг. Хайраас бүрдэж, хагацал үзсэн ч хат үзэж ухаан сууж яваа миний охин. Хорвоо бидэнд элэг бүтэн амьдралыг заяасангүй. Харин бид хоёр хорвоог элэг бүтэн мэт туулж явна. Миний цор ганц эрдэнэ. Бодох тусам хайрламаар, нандигнамаар. Миний бурхан.