Цагдаагийн ерөнхий газрын Хэвлэл мэдээллийн төвд сурагч “Н” охиноос ирсэн захидал
“Миний хөөрхөн үр минь чамдаа аав нь хязгааргүй их хайртай, чи минь ээж бид хоёрынхоо хайрын гэрч болж ирсэн. Аав, ээж хоёр нь чамайгаа хэнээс ч дутаахгүй өсгөх болно оо. Чи минь ийм үзэсгэлэнтэй, ийм хайр татам ялдам, ийм ухаалаг, хайрлахгүй байхын аргагүй гээд л аав минь намайг үргэлж хайрладаг байлаа.
Аав бид хоёр ээжийг ажилтай үед хааяа хааяа хоёулахнаа гадуур хооллоно, кино үзнэ, ээжийг ажлынх нь гадаа хүлээнгээ бас зайрмаг идэнгээ нууцаа хуваалцдаг байсан юм.
Аав маань гэнэтхэн л өөр хүн шиг болчихсон. Намайг чи юу ч хийхгүй байна үеийн чинь хүүхдүүд ямар байгааг чи харж байна уу? Чиний хичээл хийнэ, сургуульд сурна гэж юу байдаг юм, сургуулиас чинь гаргана за юу гэж надруу орилоод л. Согтуу үедээ бүр аймар, эх шигээ царай гаргачихаад муухай хараад байгаарай гэх зэргээр миний үйлдэл бүрийг гоочилж, намайг өмнөх шигээ хайрлахаа больж, аав надад өдрөөс өдөрт дургүй болсон.
Үүгээр ч зогсохгүй заримдаа намайг, бас ээжийг минь зоддог боллоо. Хүнд хэлэхэд санаа зовмоор ч ийм байдалд би жил гаран амьдарсан юм.
Миний аав уг нь ээж, бид хоёрт уурладаггүй. Үргэлж та хоёрыгоо хайрлах болно. Та хоёр минь л жаргалтай байвал тэр миний жаргал гэж ярьдаг байсан хүн яагаад ийм болчихов гэж 12 настай би эргэцүүлэн бодож гарлаа.
Аав минь гэртээ ирэхдээ ихэвчлэн архи уучихаад ирдэг боллоо. Ажил дээр нь ямар нэгэн асуудал гараад байгаа юм болов уу?, ээжтэй муудаад байгаа юм болов уу?, өвчин тусчихсан юм болов уу?, аль эсвэл надад дургүй болоод байгаа юм болов уу? гээд би өөрөө өөртэйгөө ярьж эхэллээ.
Эцэст нь би олж мэдсэн. Аав нэг өдөр даргатайгаа үзэл бодол зөрөөд муудалцжээ. Тэр өдөр аавтай хамт ажилладаг ахын төрсөн өдөр болсон байна. Аав найзынхаа төрсөн өдөрт уригдаад найз бүсгүйнх нь найзуудтай танилцсан гэдэг. Тэр өдрөөс хойш ээж, бид хоёроос зөндөө юм нуугаад, ээж заримыг нь мэдчихэнгүүт уурладаг байсан байна лээ. Харин зарим өдөр согтуу ирдэг нь тэр найзуудтайгаа архи уучихаад ирдэг байсныг би саяхан мэдсэн юм.
Ингээд ээж, бид 2-ыг найз нөхөд болон согтууруулах ундаагаар солиод явчихсан юм. Эхлээд аавгүй амьдарна гэж бодохоос айж байсан боловч загнуулж, элдвээр хэлүүлэхгүй бас зодуулахгүй гэж бодохоор маш сайхан байсан.
Ээж, бид хоёр одоо энэ амьдралдаа дасчихсан, гэсэн хэдий ч хааяа аавыгаа ихээр санах юм.”
Гэр бүлд халуун дулаан уур амьсгал, хайр энэрэл, халамж, хамгийн сайхан бүхнийг цогцлооход эр хүний нөмөр нөөлөг, эмэгтэй хүний хатан ухаан нэн чухал.
Хүчирхийлэл нь гэмт хэрэг юм. Иймд гэр бүлдээ хамгийн сайхан бүхнийг бий болгож үр хүүхэд, хань ижил, ах дүү нараа үргэлж ойлгож, хүндлье.
Сэтгэгдэл ( 6 )
uuriin jargalaa bodood nuhruusuu salj huuhduudee unchruulj uur huntei suudag uhaan bogino huuhnuud bgaa bga
үр хүүхдээ орхино гэдэг тэнэг хүмүүсийн ажил биз дээ анхнаасаа гэр бүл гэж юу болох ямар хариуцлага үүрэх ёстойгоо мэдэхгүй эцэггүй өссөн хүмүүс хэцүү л байдаг биз дээ
Аав ээж болно гэдэг тоглоом биш. Яахав амьдралын явцад салж сарниж болно. Харин өөрийн яс махны тасархай үр хүүхдүүдээ амьдын хагацал үзүүлж ямар ч холбоо байхгүй болчихдог хүмүүс зөндөө байх юм. Энэнд л миний сэтгэл маш их эмзэглэдэг. Яаж үр хүүхдээ ор тас мартаж чадаж байнаа үүнийг л ер ойлгохгүй байгаа юм даа
Яах гэж хүүхдүүдээ хаясан юм бэ ? Өөр хүүхэнтэй болсон бол үр хүүхэдтэй биз дээ . Тэднийгээ хайрлаад л амьдар даа .
Эхнэр бид2 салаад 2 хүүхэд маань ээж дээрээ үлдсэн салчан ч эцэг хүний ёсөөр хүүхдүүдээ бололцооны хэрээр туслаж бэтгэрэх санах бх гэж баынга утсаар ярьж гадагшаа явсан ч мөн хэдэн төгрөг хувцас хунар явуулдаг блаа хүү маань их сургуульд төгсөл нь сургалтын төлбөрын төлж эхнэр аваад өөр аймагт сууршихад нь ч тавилга сэлтээс нь авч өгч блээ нэг өдөр ээж яриад /хүнтэй суусан хүүхэдтэй/ одоо манай хүүхэдүүдтэй битгий ярьж бай энэ аавтаы нь ойр байлгамаар бна гээд. Тэрнээс хойш 2 хүүхэд маань надтай ярихаа блоиод 9сар бож бна гэхдээ л хүүхэдүүдээ ярих болвуу гээд харах ч юм гомдоод ч байхын
Banzal aav bn