Сүн улсын Хүйтэн уулын бичиг | 78 дугаар бүлэг

Хятадын дөрвөн их сонгодог зохиолын нэгэн болох "Хүйтэн уулын бичиг" хэмээх 100 бүлэг зохиолыг Дундад эртний үеийн Хятадын алдарт бичгийн хүн Ши Най Ань түүхэн үйл явдалд тулгуурлан туурвижээ.

Зохиолын үйл явдал Хятадын Умард Сүн улсын үед өрнөх агаад адал явдал, зовлон зүдгүүр туулсан 108 баатар эр Ляньшань ууланд хувь заягаар учран цугларч, гадаадын дайсан ба дотоодын урвасан хулгай, зальхай ноёдын эсрэг тэмцэж буйг уран яруугаар харуулсан юм.

Зохиолын уг нэр "Усан хөвөөний шастир" бөгөөд монголчууд эртнээс "Хүйтэн уулын бичиг" хэмээн нэрийдсээр ирсэн билээ. Энэхүү сонгодог зохиолыг Монгол Улс дахь БНХАУ-ын Элчин сайдын яамны зөвшөөрөлтэйгөөр уншигч танд хүргэж байна.
 

• Зохиогч: Ши Най Ань
• Хөрвүүлэгч: Д.Уртнаст
• Редактор: В.Уянга, Сьү-Шаа

АРВАН ЖЕДҮ ЗӨВЛӨЖ ЛЯН ШАНЬ УУЛЫГ ДАЙЛСАН СҮН ГҮН МИН ЦЭРЭГЛЭЖ ГАО ЧЮ-Г НЭГЭН ЗЭРЭГ ДИЙЛСЭН

Өгүүлэх нь Лян Шань уулын сайн эрс Түн Гуань-ийг хоёр зэрэг дийлсэн хойно, Сүн Жян, Ү Юн тухайд зөвлөж эзэн хот Дунжин-д хүмүүн илгээн үнэн чимээг туршуулж уулан цайзнаа мэдүүлсэн цагт урьдаас цэрэг морийг тэгшлэн дайсныг угтсугай хэмээн хараахан зөвлөж атал хий хүлэгт Дай Зүн: - Дүү би эчихийг хүсмүй хэмээхэд Сүн Жян өгүүлрүүн: - Цэргийн мэдээг авахуйяа эрхин дүүг олонтоо зовоов. Мэргэн дүү эчихэд болох боловч өөр нэгэн хүмүүнийг олж хамт эчвээс сайн хэмээхүйеэ, Ли Күй өгүүлрүүн: - Дүү би ахын хамт нэгэн удаа явсугай хэмээвээс Сүн Жянинээн өгүүлрүүн: - Чи чиний өнөөх хэрэг гаргахгүй хар хуй мөн буюу! хэмээхэд Ли Күй өгүүлрүүн: - Энэ удаа эчсэн хойно хэрэг гаргахгүй болбоос барав хэмээсэнд Сүн Жян зандан эгүүлж олон хүмүүнээс асууруун: - Аль нэгэн дүү эчих зориг баймуй? хэмээхүл улаан үст Лю Тан айлтгаруун: - Бага дүү би Дай Зүн ахыг дагаж эчвээс ямар? хэмээсэнд Сүн Жянихэд баярлаж: - Сайн болой хэмээснээ тэд хоёул мөн өдөртөө юм хүмээ багцлаад уулнаас бууж эчсэнийг түр өгүүлэхгүй.

Жич өгүүлэх нь Түн Гуань Би Шэн буруулах замд дарагдсан цэргийг дөрвөн түм илүү цуглуулж эзэн хот Дунжин балгаснаа хүрэх шахсанаа цэрэг захирсан олон жанжныг өөр өөрийн харъяат цэргээ авч хүрээ бууцандаа харигтун хэмээгээд эзэн хотын шадар цэргийг авч хотод оров. Түн Гуань хуяг дуулгаа тайлсан хойно Гао Тайюй-н ордонд үйл зөвдөхөөр ирээд харилцан золгож ёсолсон хойно Гао Тайюй бээр Түн Гуань-ийг хойд танхимдаа залж суулцсан хойно Түн Гуань хоёр зэрэг их л дарагдаж найман замын жанжин цэрэг хохирсон жич Фэн Мэй-ийн амьдаар баригдсан, арга мохож хойш эгсэн зэрэг учраа зүй зүйгээр тоочин хэлсэнд Гао Тайюй өгүүлрүүн: - Эрхин сянгүн үүний тул зовох хэрэггүй, эчсэн үйлийг эзэн хаанаас нууваас барав, хэн аймшиггүй айлтгаж чадмуй! Бид хоёул даруй эчиж дээд тайшид мэдүүлж өөр нэгэн арга бодсугай хэмээгээд хоёул гарч морь унаад Цай тайшийн ордон өмнө ирсэнд Түн Гуань-ий харьж ирснийг Цай Жин хэдийн сонсоод цэрэг дарагдсаныг нь бараглаж мэдсэний дээр түүний Гао Чю лүгээ хамт ирэв хэмээснийг сонсоод яаран бичгийн гэртээ дуудаж оруулсанд Түн Гуань тайшид мөргөн золгож нулимс унаган уйлахуйяа Цай Жин өгүүлрүүн: - Сэтгэл зовж цухалдах хэрэггүй, чиний цэрэг дарагдсан чимээг би нэгэнт сонсов хэмээхүйеэ Гао Чю өгүүлрүүн: - Уулан хулгай нуурыг эзэлсэн тул онгоц салгүй болбоос дайлаар эчиж болохгүй. Түн сянгүн ганц морьт явган цэргээр дайлахаар одсон тул эндэш гарч хулгайн аргад оров хэмээсэнд Түн Гуань жанжин автаж цэрэг хохирсон учрыг нэгэн зэрэг гаргаж мэдүүлсэн хойно, Цай Жин өгүүлрүүн: - Чиний бие цэрэг морийг арвин хохируулж амуу хүнсийг үлэмж сүйтгэсний дээр найман замын жанжин түшмэлийг автсан тул энэ хэргийг ямар аймшиггүй богд эзэнд сонсгож болмуй! хэмээвээс Түн Гуань мөргөн айлтгаруун: - Дээд тайш далдлан өнгөрүүлж өчүүхэн хүмүүний амийг аврах болов уу! хэмээхэд Цай Жин өгүүлрүүн: - Жич маргаадрын бараалхалд ганц зуны голын бүгчим халуун тохиолдсон тул хуяг цэрэгт ус шороо зохирохгүй тул түр байлдахыг зогсож цэрэг эгэв хэмээн айлтгасугай. Хэрвээ богд эзэн хилэн төрж: “Ийн их сэтгэлийн зовлонг эс арилгаваас хожмын өдөр магад гай дэгдмүй хэмээвээс олон түшмэд юун хэмээн хариу айлтгамуй? хэмээхүл Гао Чю өгүүлрүүн: - Гао Чю би их үг хэлэх бус, хэрвээ дээд тайш бээр өчүүхэн хүмүүнийг өргөн баталж цэрэг өгч дайлахаар эчүүлбээс нэгэн хэнгэрэгт төвшитгөж чадмуй хэмээсэнд, Цай Жин өгүүлрүүн: - Эрхин Тайюй өөрийн биеэр эчих дуртай болбоос цаглашгүй завшаан болох тул маргаадрын өдөр айлтган баталж Тайюй чамайг юаньшуай-н тушаалд тавьсугай хэмээвээс Гао Чю бас айлтгаруун: - Дээд тайшид айлтгах учир хэмээвээс богд эзний зарлиг буусан хойно тухайг үзэн цэрэг мордохуйяа онгоц салыг урьдаас бэлтгэх хэрэгтэй. Эсхүл уг байсан албаны онгоц иргэний завийг сэлбэн засаж эсхүл албан яамнаас зоос гарган мод аван онгоц үйлдэж усан хуурайгаар цэрэг мордон онгоц мориор хамт орвоос хугацсан цагт гавъяа бүтмүй хэмээхүл Цай Жин өгүүлрүүн: - Энэ хэрэг их л хялбар хэмээн хараахан зөвлөж атал хаалга сахих харуулын ард хүрч ирж: - Фэн Мэй эгж ирэв хэмээсэнд Түн Гуань их л баярлав. Цай тайш бээр Фэн Мэй-г дуудан оруулж учрыг асуусанд Фэн Мэй мөргөн золгосон хойно ийн өчрүүн: - Сүн Жян амьдаар баригдсан хүмүүнийг алсангүй тоо ёсоор тавьж илгээснээс гадна замын хүнс өгч нутагт нь хариулсан тул бага жанжин дээд ноёнд олж учрав хэмээсэнд Гао Чю өгүүлрүүн: - Энэ хэмээгч зальхай хулгайн зусар мэх, улс төрийг цалгайруулах хорт санаа болой. Үүнээс хойш ойрх газраас цэрэг татаж болохгүй. Ганц Шаньдун Хэбэй зэрэг газраас болмоор хүмүүнийг шилэн сонгож доорд түшмэл дагуулан эчсүгэй хэмээхэд Цай Жин өгүүлрүүн: - Ийн бөгөөс зөвлөсөн ёсоор жич маргаадар дахин золгож тэнгэрийн хөвүүнд айлтган мэдүүлсүгэй хэмээгээд тус тусын ордондоо эгэв.

Түүнээс жич маргаадрын таван жингийн гуравдугаар мөчид бүгдээр бараалхлын ордонд цуглахуйяа цуу хурах хэнгэрэг дуугарсан хойно тус тусын зэрэг хэргэмээр хас индрийн өмнө жагсаж богдын гэгээнд мөргөн золгоод бичиг цэргийн зуун түшмэл хараацайн жигүүр мэт хоёр гарлан зогссонд, тайш түшмэл Цай Жин зэргээс гарч тэнгэрийн хөвүүний зүг айлтгаруун: - Анх цэргийн яамны эрхэлсэн сайд Түн Гуань их цэргийг нийтлэн захирч Лян Шань уулын самуун хулгайг дайлахаар мордоод тэнгэрийн амьсгал хэтэрхий халуун, цэрэг морь ус шоронд зохирохгүйн дээр сөргүү хулгай нуурыг эзэлж байх тул онгоцгүй болбоос орж чадахгүй морьт явган олон цэрэг хэдий зүтгэвч давшиж чадсангүй. Ийнхүү түр байлдахыг зогсож хойш эгээд тус тусын хүрээндээ түр амсхийж богдын зарлигийг хүлээж баймуй хэмээвээс тэнгэрийн хөвүүн өгүүлрүүн: - Тэнгэр халуун хэмээвээс дахин дайлахаар эс эчмүй үү! хэмээхүйеэ Цай Жин айлтгаруун: - Түн Гуань-ийг түр Тай И Гүн ордонд үлдээн ял асууж өөр нэгэн хүмүүнийг юаньшуай болгож дахин дайлахаар эчсүгэй. Богд эзэн зарлиг буулгаму хэмээснээ тэнгэрийн хөвүүн өгүүлрүүн: - Энэхүү хулгай болбоос мөхөс миний элэг зүрхний их зовлон болох тул эс арилгаваас болохгүй. Хэн хүмүүн мөхөс миний сэтгэлийн зовлонг хөнгөлмүй? хэмээхүйеэ Гао Чю зэргээс гарч айлтгаруун: - Доорд түшмэл миний бие хэдий эрдэм үгүй боловч дуртайяа нохой морины хүчээ өргөж энэхүү хулгайг дайлахаар эчсүгэй. Богд эзэн гэгээн зарлигаа соёрхму хэмээсэнд тэнгэрийн хөвүүн зарлиг болруун: - Сайд чи мөхөс миний зовлонг хөнгөлсүгэй хэмээхийн тул өөрийн санаагаар цэрэг морийг шилж сонгогтун хэмээхүл Гао Чю бас айлтгаруун: - Усан цайз Лян Шань Фү эргэн тойрон найман зуун газар өргөн тул онгоц салгүй болбоос орж чадахгүй. Сайд би богдын зарлигаар Лян Шань уулын ойр эчиж мод огтлон мужаан дарханаар онгоц үйлдүүлэх буюу албан сангийн зоосоор иргэний онгоцыг худалдан аваад дайн байлдаанд хэрэглэсүгэй хэмээмү хэмээсэнд тэнгэрийн хөвүүн зарлиг болруун: - Эрх товчоог сайд чамд тушаасан тул өөрийн бодлогоор тасалж, зохисыг үзэж хийтүгэй. Зуун овогтныг хэрхэвч хөнөөж болохгүй хэмээхүйеэ, Гао Чю айлтгаруун: - Доорд түшмэл тийн үйлдэж хэрхэн болмуй! Ганц хугацсан өдрийг хойшлуулбаас их үйл сэтгэлчлэн бүтэх буй за хэмээсэнд тэнгэрийн хөвүүн магнаг дээл алтан хуяг ацруулан Гао Чю-д шагнаад өлзийт өдрийг сонгож цэрэг байгуулан морд хэмээв.

Мөн өдөр бичиг цэргийн зуун түшмэл эзэнд бараалхан цуу тархсан хойно Түн Гуань, Гао Чю хоёул Цай тайшийг ордонд нь хүргээд явдлын яамны тухай бүхий түшмэлийг дуудан богдын зарлигийг даруй уламжилж жанжин элсэж цэрэг шалгагтун хэмээв. Гао Тайюй өгүүлрүүн: - Урьд өдрийн арван жедү түшмэл улс төрийн төлөө үлэмж олон гавъяа байгуулж, харь аймгийг төвшитгөж баруун Сяо улс жич алтан улс, Ляо улс зэргийг дайлан тогтоов. Зэвсгийн эрдэмд шалгаран цагаарсан тул зарлиг буулган дуудаж жанжин болговоос ямар хэмээсэнд Цай тайш үгийг дагаж арван битүүмж зарлигийн бичиг үйлдэн илгээж арван жедү-г тус тусын харъяа шилдэг цэргээс нэг түмэн хүмүүнийг авч Жижоу фү-д ирж зарлигаар хэрэглэхийг хүлээтүгэй хэмээв. Арван зүгийн жедү түшмэл үнэхээр хялбар эр бус, төдийд хүмүүн бүр нэг түмэн цэрэг морийг авч хугацсан цагт мордон гарав. Арван замын цэрэг морийг тоочвоос:

Хэнань Хэбэйн жедү түшмэл Ван Хуань

Шаньдун тайюань-ий жедү түшмэл Сюй Жин

Жинбэй Хүннүн-ий жедү түшмэл Ван Вэнь Дэ

Инжоу Рүнань-ий жедү түшмэл Мэй Жань  

Жүншань Аньпин-ий жедү түшмэл Жан Кай

Жинсянь Линлин-ий жедү түшмэл Ян Жэнь

Юньчүн Яньмэнь-ий жедү түшмэл Хань Цүнь Бао

Лүнси Ханьян-ы жедү түшмэл Ли Цүн Жи

Ланя Пэнчэн-ий жедү түшмэл Сян Юань Жэнь

Чинхэ тяньшюй-н жедү түшмэл Жин Жүн

Энэ арван замын цэрэг морь хэмээгч боловсорч шалгарсан шилдэг цэрэг болохын дээр түүнийг захирсан арван жедү түшмэл хэмээгч угт цөм хулгайн сүргээс бие гарч хожим элсэгдэж дагасан хойно хүндэд хэрэглэгдэж чухал тушаалыг олжээ. Энэ арван хүмүүн болбоос цаг зуурын завшаанаар бага сага гавъяа байгуулсан бус, харин угаас баатар шаламгай сайн эр ажгуу. Мөн өдөр явдлын яамнаас цэрэглэн мордох өдрийг тогтоож арван битүүмж албан бичиг илгээж энэ арван замын цэрэг морийг хугацсан цагт Жижоу фү-д ир. Осолдож оройтвоос цэргийн цаазаар аваачмуй хэмээн захив. Жиньлин газрын Жянкан фү-д нэгэн салаа усан замын цэрэг байх бөгөөд түүнийг захирсан түнхи түшмэл нь Лю Мэн Лүн хэмээгч болой. Анх мэндлэх үед эх нь хар луу хэвлийд нисэж оров хэмээн зүүдэлж түүнийг төрсөн тул ийн нэрлэжээ. Хожим өсөж өөлэй болсон хойно усны эрдэмд сүрхий боловсорч, Си Чуань, Сяжян-ий хулгайг дарж гавъяа байгуулсан тул цэргийн түшмэл түнхи болж усан цэрэг нэг түм таван мянган хүмүүн байлдааны онгоц таван зууг захирч Жяннань орныг бэхлэн сахих бөлгөө.

Төдийд Гао Тайюй бээр энэ нэгэн салаа усан цэрэг жич байлдааны онгоцыг шөнө дүлээр мордож ир хэмээн захиа буулгаад бас Ню Бан Си хэмээх сэтгэл зүрхний хүмүүнийг явган цэргийн Сяо Юй түшмэл тавьж, түүнийг урт мөрний дээр доор жич өөр голын сав урсгалд зарж онгоц салыг шинэтгэн сэлбэж Жижоу фү-д авч ирээд зарлигаар хэрэглэхийг хүлээгтүн хэмээв. Гао Тайюй-н цацрын өмнө жигүүрийн жанжин үлэмж олон байх бөгөөд түүний дотор Дан Ши Ин, Дан Ши Сюн хэмээх ах дүү хоёр хүмүүн зэргээс хэтэрхий ажгуу. Эдүгээ түнхи түшмэлийн тушаалд байх бөгөөд түмэн эр тэнцэхгүй баатар хүчтэй бөлгөө. Гао Тайюй бас шадар цэргийн хүрээнээс шилдэг цэрэг түм таван мянган хүмүүнийг шалгаж аваад морьт явган цэрэг нийт арван гурван түмэн хүмүүнийг бүрдүүлээд эл замын цэрэг моринд хүмүүн зарж замын гудас амуу хүнсийг хүргүүлэв. Түүнээс Гао Тайюй өдөр дараалан хуяг дуулга туг хиур зэргийг бэлтгэж, цэрэг мордохоор болов. Шүлэгт өгүүлсэн нь:

Гавъяанд шунахай үйлд хуумгай цэрэг дайчлахад бахтай,

Гарын алганд эрхийг баримагц байлдах үйлийг үтээрэв.

Гагцхүү юаньшуай алгуурлан хойшилж аажим мордсон учраа,

Гурван замын жанжин цэрэг илүү хэдэн өдөр амьдармуй.

Түүнээс Дай Зүн, Лю Тан хоёул Дунжин хотноо эчиж хэдэн өдөр болоод нягт мэдээг олж сонсоод шөнө дүлээр цайзнаа эгж энэ хэргийг нарийвчлан мэдүүлсэнд Сүн Жян-ын бие Гао Тайюй-н өөрийн биеэр цэрэг дайчилж дэлхий дахины цэрэг морь арван гурван түм, арван их жедү түшмэлийг авч мордох чимээг сонсоод зүрх долгисон дотор гэлмэгдэж яаран цэргийн багш Ү Юн лүгээ зөвлөхөд Ү Юн өгүүлрүүн: - Өршөөлт ах үүний төлөө зовох хэрэггүй. Энэ арван жедү түшмэлийг эзэн төрийн төлөө олонтоо гавъяа байгуулав хэмээн сонсож удав. Урагш өдөр түүн лүгээ эсэргүүцэл болох хүмүүн байсангүй тул алдар гарч цуу мандсан болой. Эдүгээ арслан барс мэт аруухан чадалт ах дүү нар байх тул цаг өнгөрч сүр буурсан тэр арван хүмүүнээс айх учир баймуй уу! Арван замын албан цэрэг мордож ирвээс Ү Юн би урьд хөдөлж цөсийг нь хэмхрүүлэн сүрийг нь дарсугай хэмээвээс Сүн Жян өгүүлрүүн: - Цэргийн багш түүний цөсийг хэрхэн хэмхрүүлмүй? хэмээвээс Ү Юн өгүүлрүүн: - Арван замын албан цэрэг Жижоу фү-д бүрдэн цуглах тул Ү Юн би байлдаж цагаарсан хоёр хүмүүнийг Жижоу фү-ийн ойр илгээж, ирэх цэргийн замыг тосуулан урьд нэгэн зэрэг байлдан алуулсугай. Энэ мэтээр Гао Чю гайхалд тэмдэг өгсүгэй хэмээхүйеэ, Сүн Жян асууруун: - Хэнийг эчүүлбээс сайн? хэмээхүйеэ Ү Юн өгүүлрүүн: - Жан Чин, Дүн Пин хоёулыг илгээвээс болмуй хэмээсэнд Сүн Жян хоёр жанжинд цааз зарлан тус бүр нэг мянган морьт цэргийг авч Жижоу Фү-ийн ойр хүрч олон замын цэрэг морийг тосож байлд хэмээгээд усан цэргийн дайван нарт захиж онгоц салыг нь булаахаар бэлтгэ хэмээв. Уулан цайзын олон дайванд тус тус захиа буулгасныг хожим мэдэх тул түр өгүүлэхгүй.

Жич өгүүлэх нь Гао Тайюй эзэн хотноо хориод өдөр хойшлон суухуйяа тэнгэрийн хөвүүн зарлиг буулгаж цэрэг морь хэмээн шаардсанд Гао Чю арга буюу шадар цэргийн хүрээний цэрэг морийг урьд мордуулсан хойно найр хөгжмийн яамнаас дууч хөвүүн бүжигч охин гучаад илүү хүмүүнийг сонгож цэргийг даган цэнгэл бариулахаар болов. Мордох өдөр тугийг тахиж тэнгэрийн хөвүүнд салах ёсыг хийж их цэрэг хөдлөхүйеэ чив хэмээн нэгэн сар саатсан ажгуу. Тэр үе чив хэмээн намрын эх байсан бөлгөө. Их бага олон түшмэд өртөөний танхимд хүртэл үдэж дарс барин аярлан салсанд Гао Тайюй дуулга даран хуяг өмсөж алтан эмээлт байлдааны хүлэг унаж хасын хазаар сийлмэл эмээлтэй таван морьтон өмнө орж Дан Ши Ин, Дан Ши Сюн ах дүү хоёул зүүн баруун жигүүрт явж, Дяньшуай-ийн ордны түнхи түшмэл цэрэг захирах тися нар, хуягийн түрүү Фан Юй, Туань Лянь тэргүүлэн олон хүмүүн хойноос дагалцав, цэргийн жагсаал эмх цэгцтэй, шүлэгт өгүүлсэн нь:

Эзнийг мэхэлсэн зальхай хүмүүн бат журамгүй,

Илд бүжиглэн жад хямралдуулах нь өвгөдийн хэлхээнээс тэрсэлжээ.

Эрэмгий сүрхийг илбэн дагуулахаар эс хичээн үйлдэж,

Элбэрэл журамтныг өмнөө хөөж хутга жадыг эсэргүүлэв.

Гао Тайюй бээр их цэргийг авч нийслэл хотноос мордоод, өртөөний танхимын өмнө хүрч ирээд, олон түшмэлд салах ёсыг гүйцэтгэж үдэх дарсыг уусан хойно агт моринд алавхийн мордож алсын зураг Жижоу фү-г чиглэн явах зуур цэрэг жанжныг өдөөн хөгжөөж айл гацааг уулгалан давчилсан тул зуун овогт иргэнийг зовлон амсуулж гасалгасныг тоочивч барахгүй.

Түүнээс арван замын цэрэг морь хойно хойноос Жижоу фү-д ирэв. Төдийд Жинбэй Хүннүн-ий жедү түшмэл Ван Вэнь Дэ өөрийн харъяа нэгэн замын цэрэг морийг авч шөнө дүлээр мордож явсаар Жижоу фү-ээс дөчин газрын алс хүрч цэрэг морийг шаардан замнасаар Фэн Вэй По хэмээх давааны өмнөх балар шугуйд ирээд өмнөд цэрэг нь их шугуйг ороож гартал гэнэт харангын дуу мандаж шугуйн хойнох уулан заваас нэгэн жанжин нэгэн багийн цэрэг морийг дагуулан ирээд эчих замыг хаав. Дуулга дарж хуяг өмсөөд саадаг нумыг ардаа агссан тэр жанжин арьсан хоромсогод: - Аруухан баатар хос жадат жанжин, алдар цуут түмэн өрхийн Хоу” хэмээх алтан үсэгт хос далбааг хатгаж, хоёр гартаа нэжгээд жад атгажээ. Энэ хэмээгч өөр хүмүүн бус, чив хэмээн Лян Шань уулын жагсаал дайрах манлай баатар Дүн Пин, олноо алдаршсан шувт дайрагч жанжин мөн болой. Төдийд Дүн Пин морин жолоо татаж их замыг хөндөлсөн өндөр дуугаар зандан өгүүлрүүн: - Танай олон хаанах цэрэг болов? Хурдан мориноос бууж хүлүүлэхгүй ямар цагийг хүлээмүй? хэмээсэнд Ван Вэнь Дэ хүлгийн жолоог татасхийж хүйтнээр инээж: - Чи үнэхээр нүд байгаад сохор, чих байгаад дүлий, уул мэт гавъяа байгуулж алтан дэлхийд алдар мандсан аугаа хүчит арван жедү-ийн нэг болох их жанжин Ван Вэнь Дэ-ийн нэрийг сонссонгүй юү? хэмээхэд Дүн Пин тачигнатал инээж зандан өгүүлрүүн: - Хойд эцгээ алсан хойхор адгуусыг үз! хэмээхүйеэ Ван Вэнь Дэ цээж дэлбэртэл уурлаж: - Улсаас урвасан самуун хулгай ямар аймшиггүй намайг доромжилмуй хэмээгээд морь ташуурдан жад сунгаж байлдан ороход Дүн Пин бас хос жадыг эргүүлэн угтаж аваад хойш урагш зөрөлдөн хориод удаа болтол дийлэн дийлэгдэх ялгарсангүй. Ван Вэнь Дэ ялгуухгүй болсноо мэдээд Дүн Пин-ийн зүг зандан өгүүлрүүн: - Түр зогсож дахин байлдсугай хэмээгээд тус тусын жагсаалдаа харьсан хойно Ван Вэнь Дэ цааз зарлан зууралдан байлдаж болохгүй. Их цэргээр ив даран орсугай хэмээгээд өөрийн бие өмнө болж олон цэргийг хойно болгож их дуугаар бархиралдсаар жагсаал руу дайран ирэв. Дүн Пин цэргээ авч нэхэн байлдаад балар ойг өнгөртөл өмнө этгээдээс бас нэгэн анги цэрэг морь гарч ирэв. Тэргүүлсэн их жанжин нь түв хэмээн өдгүй сумт Жан Чин ажгуу. Төдийд Жан Чин морин дээрээс зандан өгүүлрүүн: - Битгий буруул! хэмээн уутны доторх чулууг шүүрэн аваад тэргүүнийг нь зааж шидэж илгээсэнд Ван Вэнь Дэ хэлбэсхийн зайлснаа дуулган орой оногдов. Ван Вэнь Дэ хиртхийн цочиж бүүргээ тэврэн буруулж эчтэл хоёр жанжин хойноос нь нэхэж хүлэг морины сүүл толгой золгож иртэл гэнэт хажуугаас нэгэн багийн цэрэг морь дайран ирэв. Ван Вэнь Дэ нүд өргөн үзвээс адил хэргэмт жедү түшмэл Ян Вэнь харъяа цэргээ авч өмөглөн байлдахаар ирсэн ажгуу. Ийнхүү Дүн Пин, Жан Чин аймшиггүй нэхсэнгүй хойш буцав.

Түүнээс хоёр замын цэрэг морь нийлж хамтаар Жижоу фү-д орохуйяа тайшоу түшмэл Жан Шу Е өөрийн биеэр олон замын цэрэг морийг угтан авч зочлов, хэдэн өдөр өнгөрсөн хойно хошууч цэрэг сэтгүүл довтолгож Гао Тайюй их цэргийг авч ирэв хэмээсэнд арван жедү хотоос гарч угтаад Гао Тайюй-д ёслон золгосон хойно бүгдээр хамгаалан хотноо ороод фү- ийн яамыг цэвэрлэж юаньшуай-н ордон болгож Тайюй түшмэлийг залж буулгав. Төдийд Гао Тайюй цааз зарлаж арван замын цэрэг морийг түр хотын гадна хүрээ бууж Лю Мэн Лүн-ий дайчилсан усан цэргийг ирсэн хойно нэгэн хамт мордогтун хэмээсэнд арван замын цэрэг морь тус тусдаа хүрээ бууж ойрх уулнаас мод огтолж айл өрхөөс үүд цонх булаан ацарч өөвөн саравч босгож зуун овогтныг сүрхий гасалгав. Гао Тайюй юаньшуай-н ордноо сууж байлдаанд мордох цэрэг морийг таслан тогтоож мөнгө өргөж хээл түлхэхгүй болбоос цөм өмнөд цэргийн хошууч багт илгээж, зоос барин хээл түлхвээс дундад цэрэгт үлдээн авч хуурмагаар гавъяа тэмдэглэмүй. Энэ мэт зальхай үйлийг тоочвоос барахгүй. Гао Тайюй-г Жижоу фү-д ирээд дэмий хэдэн өдөр болсонгүй. Лю Мэн Лүн байлдааны онгоцыг аван хүрч ирээд юаньшуай-н ордонд орж ёслон золгосон хойно Гао Чю бээр арван жедү-г танхимд дуудаж сайн аргыг зөвлөн хэлэлцэхүйеэ Ван Хуань нар ийн айлтгаруун: - Тайюй-д хүсэх нь морьт явган цэргийг урьд илгээн зам туршуулж хулгайг өдөөн байлдахаар ирүүлсэн хойно усан замаар онгоц хөдөлгөж хулгайн үүрийг гэнэдүүлэн дарж тэргүүн сүүлээ хамгаалж чадахгүй болговоос хулгайн сүргийг хураамжилж болмуй хэмээсэнд Гао Тайюй үгийг дагаж, мөн даруй Ван Хуань, Сюй Жин-г өмнө ангийн хошууч болгож, Ван Вэнь Дэ, Мэй Жан-ыг хойнох цэргийн хайгуул болгож, Жан Кай, Ян Вэнь- ийг зүүн этгээдийн жанжин, Хань Цүнь Бао, Ли Цүн Жи-г баруун этгээдийн жанжин болгож, Сян Юань Жэнь, Жин Жүн-г өмнөх хойнохыг өмөглөх жанжин болгов. Дан Ши Сюн-г гурван мянган шилдэг цэргийг авч Лю Мэн Лүн-д туслан усан цэргийн онгоц салыг захиран байлдахаар тогтоов. Олон жанжин зарлигийг хүлээн гурван өдөр бэлтгэсэн хойно Гао Тайюй-г залж олон замын цэрэг морийг байцаан үзмү хэмээсэнд Гао Тайюй хотоос гарч өөрийн биеэр нарийн нягт байцааж үзсэн хойно их бага олон цэрэг жич усан замын цэрэгт захиа буулган мордож Лян Шань уулыг чиглэж эчив.

Жич өгүүлэх нь Дүн Пин, Жан Чин цайзнаа эгж эчсэн үйлийг нарийвчлан мэдүүлсэн хойно Сүн Жян тэргүүлэн олон дайван нар их цэргийг дайчлан уулнаас буугаад дэмий хол явсангүй албан цэрэг хэдийн хүрч ирэв. Өмнөд цэрэг жагсаалын хөлийг хураан хоёр этгээд цэрэг морио эсэргүүлэн жагсаасан хойно хошууч жанжин Ван Хуань жад барин жагсаалаас гараад морин дээрээс өндөр дуугаар зандан өгүүлрүүн: - Ёсыг сөрсөн самуун хулгай үхлээ эрсэн эргүү адгуус их жанжин Ван Хуань намайг танимуй уу?” хэмээсэн эсрэг жагсаалын хатгамалт туг дэлгэмэгц Сүн Жян өөрийн биеэр довтлон гараад Ван Хуань-ий зүг мэхийн ёслоод: - Ван жедү чиний нас ахаршсан тул улсын төлөө хүчин өргөж илдийг тулан дайсныг хариуцаж хэрхэн болмуй. Хэрвээ осолдож эндэш гарваас нэг насны ариун нэр юүгээ талаар бусниулах тул түр жагсаалдаа эгж өөр нэгэн залуу хүмүүнийг гаргаж байлдуулбаас сайн буй за хэмээхэд, Ван Хуань ихэд хилэгнэж хараан өгүүлрүүн: - Чиний мэт нүүрээ шивүүлсэн уульхай боол ямар аймшиггүй тэнгэрийн цэрэг лүгээ мөчөөрхмүй! хэмээвээс Сүн Жян өгүүлрүүн: - Вэн жедү чи битгий дэмий бардамнагтун. Миний цэргийн тэнгэрийн төлөөнөө ёсыг явуулахаар шуудсан олон сайн эр хэрхэвч чамд дийлэгдэхгүй буй за хэмээсэнд Ван Хуань жад сунган довтлон ирэхүйеэ Сүн Жян-ын араас харанга дуугармагц нэгэн жанжин жад мушгин жагсаалаас угтан гарав. Үзвээс ирвэсийн тэргүүт Линь Чүн хүлэг хийсгэн Ван Хуань-ий зүг байлдан оров. Унасан хүлэг ухасхийн тоглож урагш хойш зөрөлдөн довтлоход жагсаалын цэрэг сүр нэмж өндөр дуугаар өмөглөн хашхиралдав. Гао Тайюй жагсаалын өмнө ирж жолоо татан бараа хармуй. Төдийд хоёр этгээдийн хуяг цэрэг нэгэн дуугаар шагшиж морьт цэрэг дөрөө өшиглөж тэргүүн өндийн бахрахуйяа, явган цэрэг дуулга түлхэж нүд өргөн гайхалдмуй. Хоёр жанжны жадны эрдмийг үзвээс:

Нэгэн нь аянга цахилах мэт хурц жадыг бүжиглэхүйеэ, нөгөө нь гялбаа гялбах адил үзүүрт жадыг хэрэглэмүй. Нэгэн нь аман хүзүүгээр нь ороолгоод ирэхэд алга дарам мөлийсхийгээд гармуй. Нөгөө нь хоолойгоор нь ороолгоод ирэхэд хоёрхон хуруу мөлийсхийгээд гармуй. Нэг нь хурмаст тэнгэрийг шувт жадалъюу хэмээхүйеэ, нөгөө нь хатан голыг нэвт цоолъюу хэмээмүй. Нэгний жад нь элээс гарсан мэн могой гурвалзах мэт, нэгний жад нь уснаас дэгдсэн зулзага луу мугших адил, нэгэн нь хонинд орох догшин барс адил, нөгөө нь туулай шүүрэх омогт бүргэд мэт.

Түүнээс Ван Хуань бээр Линь Чүн лүгээ байлдаж дал наян удаа болтол дийлэн дийлэгдэх нь ялгарахгүйд хоёр этгээд хэнгэрэг дэлдэн цэрэг хураахуйяа хослон зөрөлдөх хоёр жанжин хувь хувийн жагсаалдаа эгэв. Удсангүй жедү түшмэл Жин Жүн өмнөд цэрэгт довтлон ирж морин дээрээс мэхийн ёсолж Гао Тайюй-д айлтгаруун: - Бага жанжин миний бие хулгай лугаа таслан байлдсугай, эрхин Тайюй өршөөн илгээмү хэмээсэнд Гао Тайюй цааз зарлан Жин Жүн-г гарч байлд хэмээсэнд, Сүн Жян-ын араас хонхон дуу гармагц Хү Яньжуо морь тавин гарч ирснээ Жин Жүн дам илдийг дээр далайн хурдан гүйдэлт хулсан шарга морийг ташуурдан орж хойш урагш зөрөлдөн хориод удаа болсон хойно Хү Яньжуо хоосныг занчин дам илдийг нь зайлуулаад гарын аяар ган ташуур өргөн нэгэнт гуядсанд чив хэмээн Жин Жүн-ийн гал магнай оногдож тархин гэр нь дэлбэ үсэрч хоёр нүд нь бүлт эчээд мориноос тонгорцоглон унаж үхэв. Гао Чю нэгэн жедү автсаныг үзээд яаран Сян Юань Жэнь-ийг байлд хэмээснээ Сян Юань Жэнь морь тавин жад сунгаж жагсаалаас довтлон гараад: - Самуун хулгай аймшиггүй над лугаа байлдмуй уу? хэмээн зандарсанд хос жадат Дүн Пин морь тавин Сүн Жян-ын араас гарч ирээд Сян Юань Жэнь-ийг угтан авч дэмий арван удаа болсонгүй Сян Юань Жэнь морин жолоо эргүүлж урт жадаа чирсээр буруулахад Дүн Пин морь ташуурдан нэхэж ирсэнд Сян Юань Жэнь жагсаалдаа орсонгүй, жагсаалын хөлийг ороон эзгүй хээр зүг дутаан эчив. Дүн Пин хүлэг хийсгэн хөөж эчихүйеэ Сян Юань Жэнь жадаа бүүргэнээ хавчуулж зүүн гартаа нум барьж, баруун гараар зэв онилон саран мэт дүгрэглэн татаад бие урван нэгэнт харвасанд Дүн Пин хөвчийн дуу гарахыг сонсоод гар өргөн халхалсанд баруун тохой оногдож барьсан жадаа алдан морь эгүүлэн буруулахуйяа Сян Юань Жэнь нум сумаа авч гэдрэг нэхэмжлэн ирсэнд Хү Яньжуо, Линь чүн морь тавин угтаж аваад Дүн Пин-г тэнхрүүлэн жагсаалдаа эгэв. Гао Тайюй их цэргийг даллан зууралдан байлдахуйяа Сүн Жян урьд Дүн Пин-г хүмүүнээр хойш хүргүүлэхүйеэ хойнох цэрэг морь халхалж чадахгүй болоод дөрвөн зүгт сарнин эчив. Гао Тайюй нуурын хөвөөнөө хүртэл нэхэмжилсэн хойно усан замын онгоц салыг цэрэг илгээн угтуулав.

Жич өгүүлэх нь Лю Мэн Лүн, Дан Ши Сюн хоёул усан цэргийг авч онгоц салаар мордоод урсгалыг дагаж Лян Шань уулнаа ирвээс ус нуур цайлзан тунарч, хулс зэгс ягч ургаж, арал тохойг нягт бүрхжээ, албан цэргийн онгоц сал шураг тулгуур архайн сөхийлцөж арваад газар үргэлжлэн явж атал гэнэт уулан хормойгоос буу дуугармагц дөрвөн зүг найман зовхисоос хөнгөн завь сумдан ирсэнд угаас таван хувь эмээж асан албан цэрэг эдүгээ хулс зэгсний дунд орж ирсэн тул нэнд зүрх түгшин айв. Төдийд хулс зэгсэн дотор бүгж асан хөнгөн завь зэргээр гарч албан цэргийн их багийг шувтлан тасалсанд албан онгоц тэргүүн сүүлээ өмөглөж чадахгүй болж хуяг цэргийн их хагас нь онгоцоо гээж буруулав. Лян Шань уулын сайн эрс үзвээс албан цэргийн жагсаалын хөл самуурсан тул хэнгэрэг дэлдэн сэлүүр сажилж нисэх мэт дайран ирсэнд Лю Мэн Лүн, Дан Ши Сюн мэндэн сандан онгоцоо эгүүлсүгэй хэмээвээс Лян Шань уулын сайн эрс өвс тээсэн бяцхан онгоц уулнаас огтолсон бүдүүн модоор онгоц явах арал тохойг бөглөсөн учир сэлбүүрээ хэдий сажлавч онгоц нь хөдлөхгүй болов. Цэргийн ард цухалдан мэндүүрч онгоцоо гээж усанд оров. Лю Мэн Лүн хуяг дуулгаа тайлж усны хөвөөнөө мөлхөн гараад нарийн зөргөөр дутаан явав. Төдийд Дан Ши Сюн онгоцоо гээж түвдэхгүй тул усан цэргээр сэлүүлж арал тохойгоор орж дэмий хоёр газар явсангүй өмнө этгээдээс гурван онгоц хүрч ирэв, үзвээс Руань овгийн гурван сайн эр жад барин завь юугаа сэлсээр албан онгоцноо ойртож ирсэнд онгоц сэлэх усчин цэрэг цөм нуурын уснаа харайн оров. Дан Ши Сюн төмөр сэрээ барин онгоцны толгойд зогсож Руань Сяо Эр-ийн зүг байлдан ирэхүйеэ Руань Сяо Эр бас усанд харайн орсноо, Руань Сяо Ү, Руань Сяочи онгоцоо сэлэн ойртож ирэхүйеэ Дан Ши Сюн байдал бус болсныг үзээд барьсан сэрээгээ бялуудаж мөн усанд харайн оров, төдийд усны ёроолоос Жан Хэн шумбан ирээд Дан Ши Сюн-г үсдэж аваад бэлхүүснээс шүүрэн барьж зэгс бутанд бялуудан илгээснээ арваад илүү бүгсэн лүлү дэгээ нисгэн гохдож бариад усан цайздаа түлхлэн аваачив.

Түүнээс Гао Тайюй лавлан үзвээс бялхмал нуурын онгоц сал зэрэг зэргээр урагш сумдаж өндөр уулыг чиглэн эчихийн дээр онгоц дээрх туг хиурыг үзвээс цөм Лю Мэн Лүн-ий захирсан усан цэргийн тэмдэг туг болох тул усан цэргийн дарагдсаныг мэдээд яаран цааз зарлаж цэрэг хураан Жижоу фү-д эгж өөр бодлого үүсгэхээр болов. Хэнгэрэг дэлдэн цэрэг ухрах үед тэнгэр нэгэнт бүрий болсон тул дөрвөн этгээдэд буун дуу зогсохгүй дуурьсаж Сүн Жян-ын цэрэг морь хэдэн замаар дайран ирэхийг мэдэхүйеэ бэрх болж дэмий л дуу алдан гашуудав. Энэ үнэхээр Иньлин газар зам төөрөхүйеэ хувилгаан харвагчинд учирч, Тиби газраа зууралдан байлдахуйяа жигтэй салхи босов. Эгнэгт Гао Тайюй-н хэрхэж бие мултрахыг мэдсүгэй хэмээвээс түр доорд бүлэгт үзтүгэй.