СУРВАЛЖЛАГА: Төрсөндөө "ХАЯГДСАН" амьдрал

Хорвоод хоёр хөлөө алдсан хөгжлийн бэрхшээлтэй залуу “Сүүмийх зэрэглээнд гэгээ анирлаад, сүсэглэхийн эрхэнд ээж минь бодогдоно. Хүүгээ ирнэ гээд сүүгээ өргөөд, хүслээ чилтэл алсыг ширтэнэ дээ...” хэмээн баргил сөөнгө хоолойгоор дуулна. Түүний дуулахыг хажууханд нь сонсож суусан хөгшин эр байсхийгээд л нулимсаа арчиж байгаа харагдана.

Залуу цааш нь “Алсад суугаа ээжий минь, амин хайртай шүтээн минь билээ...” хэмээн уянгалуулна. Харин энэ удаад залуугийн нүдийг нулимс бүрхээд ирэв. Юу, юугүй дагаад дуулмаар, бас уйлмаар болно.

Энэ талаар “Батгэрэлт-Ирээдүй” төрийн бус байгууллагын захирал Г.Роза “Манай “Батгэрэлт-Ирээдүй” төрийн бус байгууллага 2011 оноос хойш үйл ажиллагаагаа явуулж байна. Өнгөрсөн хугацаанд хөдөө, орон нутаг болон нийслэлээс нийт 300 гаруй харж хандах хүнгүй, хөгжлийн бэрхшээлтэй, байнгын асаргаа шаардлагатай 300 гаруй иргэн ирж үйлчлүүлсэн.

Одоогоор асрамжийн газар маань 14 ажилтантай. Харин 20-78 насны 45 асруулагчтайгаа үйл ажиллагаагаа явуулж байна. Энд амьдарч байгаа иргэдийн 80 орчим хувь нь байнгын асаргаанд байдаг” хэмээн ярилаа. Тэд өнгөрсөн онд 55 иргэнд үйлчилгээ үзүүлснээс 10-ыг нь ах, дүү нарт нь хүлээлгэн өгсөн байна. Харин есөн асруулагч нь зуурдаар нас баржээ.

-ХҮҮХДҮҮДЭЭ БОДООД Л АСРАМЖИЙН ГАЗРЫГ ЗОРЬСОН-

Сонгинохайрхан дүүргийн наймдугаар хороонд байрлах хөгжлийн бэрхшээлтэй иргэдийн “Батгэрэлт-Ирээдүй” асрамжийн газар түрээсийн байранд үйл ажиллагаагаа явуулдаг. Стандартын шаардлага хангахгүй  дан давхар цагаан байранд үйл ажиллагаагаа явуулаад найман жил болжээ.

Хэдийгээр улсаас тодорхой хэмжээний төсөв өгдөг ч тэрхүү мөнгө нь хаанаа ч хүрдэггүй байна. Тиймээс ихэвчлэн иргэн, аж ахуйн нэгжээс хандив авч амьжиргаагаа залгуулдаг аж.

Харин энэхүү газарт амьдарч байгаа 45 асруулагч бүгд ижил “зовлон”-той гэж хэлж болно. Тэд бүгд их, бага хэмжээгээр хөгжлийн бэрхшээлтэй.

Түүнчлэн төрсөндөө “хаягдсан”, эсвэл хорвоод тулж түших хүнгүй үлдсэн хүмүүс юм.

Гагцхүү хорвоогийн бор хоногийг зурагт үзэж, ном сонин уншихаас гадна хоорондоо шатар тоглож, өдөр бүр амьдралынхаа түүхийг ярилцаж өнгөрүүлдэг байна.

Энэ газарт одоогоос зургаан жилийн өмнө 60-н насны босго давсан Г.Гантөмөр гуай иржээ. Тэрбээр “Би залуу насандаа хөдөө хүчний байгууллагад холбооны инженер хийдэг байсан. Энд суга таягтай байхдаа 2013 онд ирсэн. Манай хөгшин хөгжлийн бэрхшээлтэй, хүүхдүүдийн асрамжинд байдаг. Хоёрын хоёр хөгжлийн бэрхшээлтэй хүнийг асрах хэцүү. Тиймээс л хүүхдүүдээ бодсондоо энд ирсэн” гэв.

Түүнтэй хамт нэг өрөөнд 64 настай асруулагч Х.Батсүх гуай амьдардаг. Тэрбээр анх долоон жилийн өмнө ирэхдээ тархиндаа хүнд бэртэлтэй, харааны бэрхшээлтэй иржээ. Энэ газарт ирснээсээ хойш мартаж, санасан бүхэн нь эргэн сэргэж янз бүрийн хайчилбар, цоолбор хийх болсон байна. Тэрбээр “Би дөрвөн хүүхэдтэй. Доороо 10-н дүүтэй, айлын том хүү. Гэвч эхнэр маань бурхан болсноос хойш харж хандах хүнгүй болсон. Тиймээс л асрамжийн газарт ирсэн” хэмээн ярьж байлаа.

-ШИНЭ АСРАХ ГАЗРЫН БАРИЛГЫГ БАРИХАД 437 САЯ ТӨГРӨГ ШААРДЛАГАТАЙ-

Хөгжлийн бэрхшээлтэй иргэдийн “Батгэрэлт-Ирээдүй” асрамжийн газар сарын түрээсэндээ нэг сая төгрөг төлдөг. Харин тус хамт олны ойрын мөрөөдөл шинэ, тохилог асрамжийн газартай болох аж. Стандартын шаардлага хангасан, тохилог асрамжийн газартай болоход 437 сая төгрөг шаардлагатай гэдгийг хэлж байлаа. Харин энэ их мөнгийг сайхан сэтгэлт ард түмнийхээ буянаар босгохоор зорьж, хандивын аянаа эхлүүлжээ.

Одоогоор газар болон дэд бүтцийнх нь асуудлыг хүртэл шийдээд байгаа аж. Тэр ч битгий хэл зураг төсөл нь хүртэл бэлэн болчихсон төдийгүй шинээр баригдах асрамжийн газраа “Итгэлт өргөө” гэж нэрлээд авчээ. Гагцхүү зураг төслийн дагуу барилгын ажлыг хийж дуусахад дээр дурдсан 437 сая төгрөг шаардлагатай байгаа аж.

-ЭЭЖ ААВ, АХ ДҮҮ НАР ДЭЭРЭЭ ОЧСОН Ч ХҮЛЭЭЖ АВААГҮЙ-

Хоёр хөлөө тайруулж, хөгжлийн бэрхшээлтэй болсон 32-хон настай Д.Улаанхүү асрамжийн газарт ирээд гурван жил болжээ. Тэрбээр дуучин С.Жавхлангийн “Алсад суугаа ээж минь” дууг дуулах дуртай. Учир нь, түүний ээж болон ах, дүү нар нь нутагтаа амьдардаг. Гэсэн ч түүнийг хүлээж авч, асрахаас “татгалзжээ”. Энэхүү асрамжийн газарт ирснээс нь хойш ар гэрийнхэн нь нэг ч удаа холбоо бариагүй, эргэж тойроогүй байна. Ямар сайндаа өнгөрсөн зун нутагтаа очоод иржээ. Гэсэн ч мөн л хүлээж авахаас “татгалзсан” тул асрамжийн газартаа буцаж ирсэн байна. Тэрбээр “Энд байх уйтгартай, нэг л хэвийн амьдрал. Гэхдээ тэглээ гээд яах вэ дээ. Архинаас болж хоёр хөлөө алдсан. Гэрийнхэн маань намайг эргэж тойрдоггүй” хэмээн ярих түүний харцнаас гуниг, ганцаардал мэдэгдэнэ.

-ХУРДХАН ШИГ ИЖИЙДЭЭ ОЧИЖ ҮНЭРЛҮҮЛЭХ МИНЬ-

Бид ажил руугаа буцаж явна. Гадаа салхигүй дулаахан хэрнээ сэтгэл нэг л хүйтэн хөндүүртэй. Машины хөгжмөөр үл таних дуучны үл мэдэх дуу уянгална.  Харин миний чихэнд яагаад ч юм хөгжлийн бэрхшээлтэй иргэдийн “Батгэрэлт-Ирээдүй” асрамжийн газрын асруулагч Д.Улаанхүүгийн баргил сөөнгө хоолойгоор дуулсан дуучин С.Жавхлангийн “Алсад суугаа ээж минь” дуу л сонсогдоно. Төрсөндөө “хаягдах” тавиланг хэн ч хүлээгээгүй, хүсээгүй нь лавтай. Бурхан минь, хурдхан шиг л ижийдээ очиж үнэрлүүлэх минь...

Бүрэн эхээр нь "ӨГЛӨӨНИЙ СОНИН"-оос унших боломжтой!