Амины үнэтэй шагнал, сонгууль ба торонд хашигдсан тагтааны үлгэр

Хүмүүс өдөрт арав арваараа энэ орчлонг орхиж, 400 гаруй хүн ээж, аавдаа үнсүүлж чадсангүй, энхрий ханьдаа тэврүүлж амжсангүй, хамгийн эмтэрмээр нь эвий үрсээ үнэрлэж чадсангүй.

Өнөөдөр эмнэлэгт хэвтээд маргааш эдгээд гарна гэсэн итгэлээр тэд гэрийнхээ хаалгыг хаахдаа үүрд энэ хаалгыг дахиж нээхгүй гэдгээ мэдээгүй. Төр засгаас олон мянган хүнийг одон медалиар булж, Сүхийн талбай баглаа цэцэгсээр даруулсан энэ л халгим цалгим өдрүүдэд баярын мэнд дэвшүүлж нэгнээ үнсэж тэвэрсэн улсаар дүүрэн байлаа. Шагналын найр ч хавтгайрсан. Одонгоо авсан гурван ч ээж энэ хорвоогоос ковидын улмаас буцлаа. Амины үнэтэй шагнал гэж байдаг аа.

Сонгууль гэж бүхнийг зөнд нь хаяж, хуруу уншигч машинаар хэчнээн ч халдвар тараав. Спирттэй ариутгагчаар арчихаар ажиллахаа байчихдаг гээд мөнөөх хурууны хээ уншигч машиныг хуурай сальфеткаар арчсан болоод хэдэн мянган хуруу уншуулав. Энэ бол халдвар тархалтын гол цөм байсан гэхэд хилсдэхгүй. Бас л амины үнэтэй сонгууль аж.  Ямар ч үнэтэй албан тушаал, сандал ширээ вэ дээ. Ковидгүй зуны төлөө гэж өвөлжин, хаваржин хий хоосон мөрөөдөлд автуулчихаад хяналтаа алдсан халдварын бурууг ард иргэддээ чихээд хамаг юмыг тас хаахаар ярилцаж байна. Халуун зун чийгтэй байшинд хатаж гундан өнгөрөөх үү.

Хажуу гол руу ч алхъя гэх нь ээ хөл хорино гэх. Бид хороонд хашигдсан мал, шоронд хоригдсон ялтан биш шүү дээ. Гандангийн тагтаанд будаа хаяж өгөх шиг шагнал, сонгуулийг  хайр гамгүй цацаж суллачихаад эргээд торонд хашина гэх. Хөөрхий бидний ард түмэн нисэх ч эрхгүй, дүүлэх ч хүчгүй торонд дөнгөлөгдсөн тагтаа болжээ.