Англи анх удаа талбай дээрээ ялагдсан нь

1949 оны тоглолтыг эргэн санахуй

Ирланд-Английн спортын өрсөлдөөний шалтгаан, ач холбогдлыг тайлбарлах шаардлагагүй биз ээ. 1988 оны Еврогийн тэмцээнд Английг хожсноор Ирландын тоглогчид үндэснийхээ баатрууд болсон бол 1990 оны ДАШТ-нд тэнцсэнээр тэд энэ байр сууриа улам бататгасан билээ.

Гэхдээ Английн дасгалжуулагч Жек Чарлтоны удирдлага дор ийн амжилт гаргахаас өмнө тус багийн туулсан зам дарданг байгаагүй. 1882 онд болсон анхны тоглолтод Англи 13:0-ээр хожсоноос эхлэн 1949 оны 9-р сарын 21-ний өдөр хүртэл хоёр баг нийт 57 удаа тоглосон ч Ирландын баг нэг ч удаа ялалт байгуулж чадаагүй байлаа. Харин тэр орой “Eire” баг Ливерпулийн “Гүдисон Парк” цэнгэлдэхэд түүх бүтээхээр гарч ирэв.

Англи ялна гэдэгт хэн ч эргэлзээгүй. Daily Express сонин тоглолтын өмнө: “Хэрвээ Ирланд ялж чадна гэж бодож байгаа хүн байвал сэтгэцийн эмчид хандах хэрэгтэй” хэмээн бичиж байв. Английн гол тоглогч Стэнли Мэтьюз, Стэнли Мортенсен нар оролцоогүй ч багийн бүрэлдэхүүнээс харахад ялах нь тодорхой байв.

Английн Хөлбөмбөгийн Холбоо 1950 оны ДАШТ-ий урьдчилсан шатанд оролцох шийдвэр гаргасан тул багийн бүрэлдэхүүнд зарим шинэ тоглогчдыг тоглуулж үзэх хэрэгтэй байжээ. Урьдчилсан шатны эхний тоглолтууд аравдугаар сард болох байсан тул багийн бүрэлдэхүүнийг сэлгэх нь ойлгомжтой байлаа.

Ирландын ахлагч Жонни Кэйри 1949 онд Английн дээд лигийн шилдэг тоглогчоор нэрлэгдэж байсан бөгөөд олон жил Манчестер Юнайтед багт тоглосон учир өрсөлдөгчөө сайн мэддэг байв. Түүгээр ч зогсохгүй гарааны бүрэлдэхүүний долоо  нь Английн дээд лигийн, хоёр нь хоёрдугаар дивизионы, зөвхөн үлдсэн хоёр нь Ирландын лигийн тоглогчид байжээ.

Тэд өрсөлдөгчийнхөө ур чадварыг хангалттай мэддэг байсан тул Англичуудын шахалтанд автаж сандарсангүй. Тоглолт эхлээд ердөө 20 секундийн дараа Англи гоол оруулах боломжтой байснаас гадна эхний хагас цагийн турш зочдын хаалга руу тасралтгүй цохилт хийж байв. Гэвч Ирландчууд боломжоо тэвчээртэй хүлээж, 32 дахь минутад хурдан довтолгооны үеэр Питер Десмондыг эсрэг багийн торгуулийн талбайд унагав. Кон Мартин торгуулийн цохилтыг гүйцэтгэхэд бөмбөг торны цаана зөөлөн гулссаар орсон байлаа.

Тэр мөчөөс хойш тоглолтын уур амьсгал буураагүй, харин ч Англичууд илүү шийдэмгий болсон. Гэвч Ирландын хаалгач Томми Годвин гайхалтай хааж, бүх довтолгоог зогсоож чадсан. Питер Харрисын цохилт хаалганы хөндлөвчийг оносныг эс тооцвол Ирланд азтай байсныг олон улсын 1xBet компанийн шинжээчид дурджээ. 

Хоёрдугаар хагас эхэлснээс хойш Англичууд бөмбөг эзэмшилтийн 90 хувийг авч, талбай дээр давамгайлж байсан ч тэдний найдвар талаар өнгөрөв. Тоглолтын төгсгөлд Ирландын бас нэгэн хурдтай довтолгоо хийсний дүнд Английн хаалгач Берт Уильямсын хаалга руу Эвертоны тоглогч Пит Фаррелл хоёр дахь гоолыг оруулж, эцсийн оноог 0:2 болгов. Энэ бол Английн шигшээ баг өөрийнхөө талбайд анх удаа ялагдсан түүхэн мөч байлаа. Тэрхүү ялагдал Англичуудыг маш их цочирдуулсан тул хэдэн арван жилийн дараа ч Хөлбөмбөгийн Холбооны албан ёсны вэбсайт Английг гэрт нь ялсан анхны Европын багийг Унгар /1953 он/ гэж бичсээр байсан юм.

Энэ тулаан Ирланд-Английн хөлбөмбөгийн өрсөлдөөний түүхийг үндсээр нь өөрчилсөн. “Ногоонууд” өөртөө итгэж, ямар ч хүчтэй багийг ялж болдгийг Англичуудад сануулсан. Өнөөдрийг хүртэл хоёр баг нийт 18 удаа тоглохдоо Ирланд хоёр удаа хожиж, найман удаа тэнцэж, найман удаа ялагдсан түүхтэй.