Сүн улсын Хүйтэн уулын бичиг | 119 дугаар бүлэг

Хятадын дөрвөн их сонгодог зохиолын нэгэн болох "Хүйтэн уулын бичиг" хэмээх 100 бүлэг зохиолыг Дундад эртний үеийн Хятадын алдарт бичгийн хүн Ши Най Ань түүхэн үйл явдалд тулгуурлан туурвижээ.

Зохиолын үйл явдал Хятадын Умард Сүн улсын үед өрнөх агаад адал явдал, зовлон зүдгүүр туулсан 108 баатар эр Ляньшань ууланд хувь заягаар учран цугларч, гадаадын дайсан ба дотоодын урвасан хулгай, зальхай ноёдын эсрэг тэмцэж буйг уран яруугаар харуулсан юм.

Зохиолын уг нэр "Усан хөвөөний шастир" бөгөөд монголчууд эртнээс "Хүйтэн уулын бичиг" хэмээн нэрийдсээр ирсэн билээ. Энэхүү сонгодог зохиолыг Монгол Улс дахь БНХАУ-ын Элчин сайдын яамны зөвшөөрөлтэйгөөр уншигч танд хүргэж байна.

• Зохиогч: Ши Най Ань
• Хөрвүүлэгч: Д.Уртнаст
• Редактор: В.Уянга, Сьү-Шаа

ЛҮ ЖИШЭНЬ БУРХАН БОЛЖ ЖЭЖЯН-Д БИЕ ХАЛЬСАН СҮН ГҮН МИН ЗЭРЭГ ДЭВШИЖ УГ НУТГАА ЭРГЭСЭН 

Өгүүлэх нь, Фан Ла-ын харшнаа үг айлтгаж цэрэг дайчлан агуйгаас гарч байлдсугай хэмээсэн нь чив хэмээн зүүн ордны фүма дү юй түшмэл Кэ Ень болох тул Фан Ла их л баярлаж үгийг зөвшөөрсөнд Кэ фүма агуйн цэргийг авч Юнь Фэн Юй-н хамт бие хуяглан мордохоор болсноо Фан Ла өөрийн өмсөх алтан хуяг магнаг дээлийг фүма-д шагнаж нэгэн сайн морийг сонгож унуулсан хойно Кэ фүма бээр хааны ач Фан Же лүгээ шадар цэрэг нэгэн түмэн хүмүүн, шадар жанжин хориод илүү хүмүүнийг авч Бан Юань Дүн агуйн өмнө гарч жагсаал жагсаж зогсов. Түүнээс Сүн Жян-аас цэрэг морь агуйн амыг хааж жанжин хуваан сахиулсан хойно цацартаа суугаад гар хөл мэт ах дүү нарын их хагас нь хохирсон ба Фан Ла-г бас барьж чадаагүйн дээр хулгайн цэрэг байлдахаар гарахгүй зэргийг санаад хөмсөг зангидан зовниж атал өмнөх цэргийн туршуулч ард довтлон ирж: - Агуйн цэрэг алалдахаар гарч ирэв хэмээсэнд Сүн Жян, Лү Жюнь И хоёул яаран олон жанжныг авч цэрэг дагуулан жагсаал засаад хулгайн жагсаалыг нүд өргөн үзвээс тэргүүлсэн жанжин нь түв хэмээн Кэ фүма байсан тул жанжин цэрэг хэдийн Чай Жинь болохыг танив.

Сүн Жян бээр Хуа Рүн-г гарч байлд хэмээсэнд Хуа Рүн захиаг хүлээн жад мушгиж морь тавин жагсаалаас гараад дуугаар зандан өгүүлрүүн: - Муу боол чи ямар зэргийн хүмүүн хэмээн урвасан хулгайг өмөглөж манай их цэрэг лүгээ мөчөөрхмүй? Би чамайг амьдаар барьсан хойно махыг чинь огтчиж ясыг чинь хэмхчсүгэй! Харин мориноос бууж дагаваас утсан төдий улаан амийг чинь өршөөсүгэй хэмээхэд, Кэ фүма өгүүлрүүн: - Би хэмээгч Шаньдун газрын Кэ Ень болох тул миний их алдрыг сонссонгүй хүмүүн баймуй уу? Санаваас танай зэргийн Лян Шань уулын самуун хулгайг оюунд тоочих аж! Миний эрдэм хэрхэвч таны зэргийн хүмүүнээс доордохгүй буй за. Эдүгээ би таны зэргийн хулгайг дуустал алж хот балгасаа эгүүлэн авахаар ирэв! хэмээхэд Сүн Жян, Лү Жюнь И бээр Чай Жинь-ий өчсөн үгийг сонсож, түүний сэтгэлийн хэргийг дагаж мэдэв. "Кэ" хэмээх үсэг боловч "Чай" үсэг лүгээ адилхан утгатай, "Ень" хэмээх үсэг болбоос "Жинь" үсэг лүгээ мөн адилхан утгатай тул нэр юүгээ Кэ Ень хэмээн халсан ажгуу. Төдийд Ү Юн өгүүлрүүн: - Хуа Рүн-ийн байлдахыг үзсүгэй хэмээсэнд Хуа Рүн жад сунган морь хийсгэж Кэ Ень-ийг угтан ороод атган зэвсэг хангинуулж ар өврөөр зөрөлдөн хэн хэндээ найр тавихгүй халамшин байлдаж атал Чай Жинь доор дуугаар: - Эрхин ах дийлэгдсэнээр хууран буруулагтун.

Жич маргаадар хэргийг зөвлөсүгэй хэмээсэнд Хуа Рүн гурван зэрэг зөрөлдмөгц морь эгүүлэн буруулсанд Кэ Ень өндөр дуугаар зандан өгүүлрүүн: - Дийлэгдсэн хулгай чамайг нэхэмжлэхгүй, өөр сайн эр байваас бушуу гаргаж над лугаа байлдуулагтун хэмээсэнд Хуа рүн морь тавин жагсаалдаа эгж Сүн Жян, Лү Жюнь И-д нягт учрыг мэдүүлснээ Ү Юн өгүүлрүүн: - Дахин Гуань Шэн-г гаргаж байлдуул хэмээсэнд Гуань Шэн захиаг хүлээн хөх луут дам илдийг хөшиж морь ташуурдан довтлон гараад их дуугаар зандан асууруун: - Шаньдун газрын залуу жанжин аймшиггүй над лугаа мөчөөрхмүй үү? хэмээхэд Кэ фүма жад эргүүлэн угтан аваад хойш урагш зөрөлдөж дэмий таван удаа болсонгүй Гуань Шэн бас хуурмагаар дийлэгдэж жагсаалын зүг эчсэнд Кэ фүма мөн нэхсэнгүй, жагсаалын өмнө жолоо татан өндөр дуугаар бархиран өгүүлрүүн: - Сүн улсын жагсаалд над лугаа зөрөлдөн байлдах сайн эр өөр баймуй уу? хэмээсэнд Сүн Жян даруй Жү Түн-г гаргаж Чай Жинь лүгээ байлдуулав. Хоёр жанжин урван хөрвөн байлдаж олон цэргийн нүдийг хуурч, дэмий хэдэн хос болсонгүй Жү Түн бас зоримогоор дийлэгдэж буруулахуйяа Чай Жинь хойноос нэхэмжлэн гүйцэж жад өргөн хий жадалсанд Жү Түн морийг гээж явганаар жагсаалдаа гүйн орсноо хулгайн цэрэг нэхэн сайн агтыг олзлов. Кэ фүма цэрэг морийг даллан урагш даран ороход Сүн Жян яаран цааз зарлаж жанжин цэргийг хураан арван газар хойш ухран хүрээ буув. Кэ фүма цэрэг дохин нэгэн зэрэг нэхсэн хойно олныг авч агуйдаа буцав. Төдийд хэдийн хүмүүн ирж Фан Ла-д ийн мэдүүлрүүн: - Кэ фүма үнэхээр баатар болой. Сүн улсын цэргийг байлдан эгүүлж дараагаар гурван жанжныг дийлэв. Сүн Жян нар цэрэг дарагдаад арван газрын алсад ухрав хэмээсэнд Фан Ла их л баярлаж дарсан ширээ засуулж Кэ фүма хуяг дуулга юугаа тайлсан хойно хойд ордонд залж суудал хайрлаад алтан хундаганд дарс дүүргэж: - Хүргэн фүма-г энэ мэт бичиг цэргийн эрдэм хосолсон хэмээн санасангүй! Мөхөс хүмүүн угт мэргэн хүргэнийг утгач эрдэмтэн хэмээн санав. Харин энэ зэргийн цуурхай сайн эр хэмээн эрт мэдсэн бөгөөс өдий олон жоу жюнь-ийг алдах ёс баймуй уу! Олдохул мэргэн фүма гайхамшигт эрдмээ улируулж хулгайн жанжныг зогсоогоор цавчиж тулгар төрийг дахин мандуулж мөхөс хүмүүн лүгээ энх цагийн хэмжээлшгүй баян эрхмийг хамт эдэлсүгэй хэмээхүйеэ Кэ Ень айлтгаруун: - Тэнгэрлэг эзэн бээр сэтгэлийг сул тавимуу. Өчүүхэн түшмэл миний бие чин үнэнчээр хишигт хариулж улсын сүрийг дахин мандуулсугай.

Жич маргаадар богд эзэн уулнаа морилж Кэ Ень миний байлдахаар гараад Сүн Жян нарын тэргүүнийг цавчихыг үзэх болов уу хэмээсэнд Фан Ла их л баярлаж шөнө дунд өнгөртөл дарс уулцан найрласан хойно, тус тусын ордноо эгэв. Жич өглөө Фан Ла харшид залран үхэр хонь алуулж олон цэрэгт хурим тавин цадтал идүүлсэн хойно олон хүмүүн дуулга даран хуяг өмсөж Бан Юань Дүн агуйн өмнө гарч туг сажлан хашхиралдаж хэнгэрэг дэлдэн өдөөхүйеэ Фан Ла шадар түшмэл нарыг авч уулан орой дээр авиран гараад Кэ фүма-ын байлдахыг үзэв. Жич өгүүлэх нь, Сүн Жян бээр мөн өдөр цааз зарлан олон жанжинд ийн захируун: - Энэ өдрийн байлдаан болбоос хамгийн чухал болох тул энгийн өдөр лүгээ үлтгэвээс болохгүй. Танай зэргийн олон жанжин тус тустаа сэтгэл тавьж хулгайн түрүү Фан Ла-г нэхэмжлэн баригтун, хэрхэвч осолдож болохгүй хэмээсэнд жанжин цэрэг захиаг хүлээн зэрэг зэргээр шаламгайлан бушуулж сэлэм барин жад шилэмдэж, хулгайн агуй дахь эд агуурсыг хураамжилж Фан Ла-г амьдаар барьж гавъяа байгуулан шан хүртсүгэй хэмээн даруй мордоод цэрэг морийг тэгшлэн агуйн өмнө ирж жагсаал засан зогсохуйяа өмнө жагсаал дахь Кэ фүма үүдний хиурын доороос морь ташуурдан гарсугай хэмээтэл хааны ач Фан Же жадаа хөндлөн барьж морь тавин гараад Чай Жинь-ий зүг өгүүлрүүн: - Эрхи дү юй морин жолоог татаж, Фан Же-ийн урьд эчиж Сүн улсын нэгэн жанжныг алахыг үзсэн хойно фүма гарч байлдагтун хэмээвээс Сүн улсын цэрэг үзэхүл Янь Чин бээр Чай Жиньий хойно зогсох тул алсхийн баярлалдаж: - Энэ өдөр эрхгүй арга бүтмүй! хэмээгээд тус тус байлдахаар бэлтгэхийг түр өгүүлэхгүй. Жич өгүүлэх нь хааны ач Фан Же морь гүйлгэн байлдахаар өдөөсөнд Сүн Жян-ын жагсаалаас Гуань Шэн хүлэг хийсгэн дам илдийг эргүүлэн угтан ороод хүр хүрсээр хөрвөж хөрвөн даран зөрөлдөж атган зэвсэг сунган ар өврөөр нийлж арваад удаа болсон хойно Сүн Жян бас Хуа Рүн-г гарган туслуулахуйяа Фан Же хавчин байлдах хоёр жанжнаас огт эмээхгүйгээр хэдэн зэрэг болсон хойно дийлэн дийлэгдэх хэдий ялгарахгүй боловч тэнхээ бууран хүч дарагдахад Сүн Жян дахин Ли Ин, Жү Түн-г гарган хүч нэгтгэж байлдуулсанд Фан Же дөрвөн жанжинд тэнцэж чадахгүй болоод морь эгүүлэн жагсаалын зүг буруулахад Кэ фүма жагсаалын хиурын өмнө угтан аваад гар өргөн нэгэнт даллаваас Гуань Шэн, Хуа Рүн, Жү Түн, Ли Ин зэргийн дөрвөн жанжин нэхэн ирснээ Кэ фүма жад сунган Фан Же-ийн зүг байлдан ороход Фан Же байдал бусыг үзээд яаран мориноос бууж буруулсугай хэмээтэл Чай Жинь нэхэн ирж жадлан унагахуйяа арын хойноос Юнь Фэн Юй довтлон Фэн Же-г цавчиж алснаа хулгайн жанжин нар их л эмээн зүг зүгтээ сарнин буруулахад Кэ фүма өндөр дуугаар хашхиран өгүүлрүүн: - Би болбоос Кэ Ень хэмээгч бус, харин Сүн Сянь фэн-ийн гар доорх тэргүүлсэн жанжин хуй салхи Чай Жинь хэмээгч мөн болой. Шадар дагалт Юнь Фэн Юй болбоос чив хэмээн ганган эр Янь Чин хэмээгч мөн болой. Эдүгээ агуй дүнгийн дотор гаднах нягт учрыг бүрнээ мэдэж авав.

Хэн хүмүүн Фан Ла-г амьдаар бариваас өндөр хэргэм шагнаж сайн морийг унуулмуй. Дагасан цэргийг хөнөөхгүй, хариуцсан хүмүүнийг хүйс тэмтрэн гэр хотлоорын хамт цавчмуй! хэмээгээд дөрвөн жанжныг дагуулан их цэргийг даллаж агуй дүнд алан оров. Фан Ла шадар түшмэдийг дагуулан Бан Юань Дүн агуйн оройд гарч үзэж атал Фан Же алагдаж дагуулсан цэрэг нь самуураад байдал шахам болсон тул алтан түшлэгт суудлыг нэгэн тийш өшиглөж бартаат уулнаа буруулан эчив. Сүн Жяних цэргийг авч таван замаар давшин агуй дүнд дайран ороод Фан Ла-г барихаар шаламгайлахуйяа Фан Ла нэгэнт оргон эчсэн тул шадар түшмэдийг хураамжлан барив. Янь Чин сэтгэл зүрх мэт хэдэн хүмүүнийг авч агуйн сан хөмрөгийг нээж алт сувд мэтийн нарийн чухаг эдийг хэдэн дамнуур багцлан авсан хойно дотоод ордонд гал тавив. Чай Жинь бээр зүүн ордноо дайран орвоос Жинь Хи гүнж хэдийн боомилон үхсэн тул ордныг нь галдаад инж шивэгчин нарыг цөм тавьж илгээв. Төдийд олон жанжин цэрэг гол ордонд дайран ороод жигүүрийн хатан өнгөт шивэгчин, шадар түшмэл ордны тайган, хааны угсаа, эзний аймгийг үлдээлгүй дуусган алж Фан Ла-ын ордны эд эрдэнэсийн зүйлийг бүрнээ хураамжлав. Сүн Жян бээр жанжин цэргийг ордноо оруулж хулгайн түрүү Фан Ла-г эрэн нэгжүүлэв. Жич өгүүлэх нь, Руань Сяочи дотоод хүрээний гүн ордноо шувтлан ороод нэгжсээр нэгэн авдрыг олж нээн үзвээс Фан Ла-ын хуурмагаар үйлдүүлсэн хааны титэм, луут магнаг, хасын бүс, мөнгөн шаахай зэргийн эдлэл байсан ажгуу.

Руань Сяочи түүнийг нягтлан шинжвээс ховор сувд чухаг эрдэнэ шигтгэж луу сийлж гарди хатгасан тул дотроо ийн санаруун: - Эдгээр зүйл болбоос Фан Ла-ын эдлэх юм тул би өмсөв хэмээвч ямар харъяа байх аж хэмээгээд луут магнаг дээлийг биедээ өмсөж, хасын бүсийг бэлхүүсэндээ даруулж зузаан улт гутлыг хөлдөө өшиглөж, хааны титмийг тэргүүндээ дарж цагаавар хас тэмдгийг өвөртөө агуулж мориндоо алавхийн мордож сур ташуураа бариад ордноос довтлон гарахад цэрэг жанжин түрхрэлдэн Фан Ла хэмээн зэргээр шаламгайлан дундаа хааж үзвээс харин Руань Сяочи байсан тул олон хүмүүн тэсгэлгүй инээлдэн үүсгэв. Руань Сяочи бас инээдэм үүсгэн морь унан зүүнш баруунш давхиулж олон цэрэг жанжны эд булаан үймэлдэхийг тойрон үзэж олныг инээлгэн түйвээж атал Түн шүмиийн дагуулж ирсэн их жанжин Ван Бин, Жао Тань туслан байлдахаар агуйд ирвээс олон цэрэг үймэлдэн хашхиралдаж Фан Ла-г баригтун хэмээн гавъяа байгуулахаар тэмцэлдэж асныг нягтлан үзвээс Руань Сяочи хааны дээлийг өмсөн эзний титэм дараад олныг инээлгэж байсан тул Ван Бин, Жао Тань хараан өгүүлрүүн: - Муу боол чи бас Фан Ла-г дуурайсугай хэмээн ийн дүрсгүй аашилж баймуй уу! хэмээвээс Руань Сяочи хилэн төрж Ван Бин, Жао Таньийг хураагаар зааж хараан өгүүлрүүн: - Танай зэргийн хоёр боолыг юунд тоочих аж! Хэрвээ миний ах Сүн Гүн Мин үгүй асан болбоос та хоёрын нохойн толгой хэдийн Фан Ла-д тас цавчигдмуй! Энэ өдөр манай зэргийн олон ах дүү нар их гавъяаг бүтээсэн атал та харин хирээ мэдэхгүйгээр хүмүүнийг дарласугай хэмээмүй! Хаан төр нягт учрыг мэдэхгүй тул танай зэргийн хоёр боолыг их жанжин хэмээн эндүүрэн илгээв! хэмээсэнд Ван Бин, Жао Тань хоёул их л тачаадаж Руань Сяочи лүгээ гар хөдөлсүгэй хэмээсэнд Руань Сяочи бээр хуяг цэргийн жадыг булт татаж аваад Ван Бин-г жадалсугай хэмээн дэвхрэн иртэл Хү Яньжуо олж үзээд хориглон салгахад цэргийн ард хэдийн эчиж Сүн Жян-д мэдүүлсэн тул морь довтолгон ирж үзвээс Руань Сяочи хааны дээлийг өмсөж агснаа Сүн Жян, Ү Юн хоёул түүнийг зандан мориноос буулгаж, луут дээлийг нь тайлан авч нэгэн тийш бялуудсан хойно Сүн Жян буруу мэдэж тохруулан салгав. Ван Бин, Жао Тань хэдий Сүн Жян- ын үгийг дагаж эедсэн боловч хүүдэг цээжнээ хорсол зангирав. Түүнээс мөн өдөр Бан Юань Дүн агуйд хүүр яс хөндлөн гулд хэвтэж, улаан цус энд тэнд нэлиймүй. Сүн улсын түүх шастирт Фан Ла-ын харъяа гадаад аймгийн цэргийг хоёр түм илүү алав хэмээн тэмдэглэсэн ажгуу.

Төдийд Сүн Жян цааз зарлан дөрвөн зовхисоос гал тавиулж орд харшийг галдуулснаа луун асар гардийн давхарлаг, дотоод харш гүн ордон сувдын танхим эрдэнийн саравч хоромхон зуур үнсэн товрог болов. Шүлэгт өгүүлсэн нь: Өнгөт асар гайхамшигт тагт тэнгэрийн тагнайд шургахуйяа, Өөхөн зул цусан тахилаар цэнгэл болгож жаргамуй. Үнэн эзэн хурмаст тэнгэр шальж бүрэлгэхийг таалбаас Үзэмж бүрдсэн хасын ордныг юуны учир галдмуй. Мөн өдөр Сүн Жян тэргүүлэн олон жанжин орд харшийг галдуулаад цэрэг морийг авч агуйн амсарт хүрээ байгуулан буусан хойно амьдаар баривчилсан хүмүүнийг бүртгэн үзвээс ганц хулгайн түрүү Фан Ла үгүй тул цааз зарлаж жанжин цэргийг уул тойрон нэгжин байцаагтун хэмээн илгээсний хамт айл гацааны ард иргэнд зар гарган хэн хүмүүн хэрвээ Фан Ла-г олж бариваас хаан ордноо өргөн айлтгаж дээд хэргэм шагнаму, мэдэх хүмүүн хэлэхээр ирвээс алт мөнгөөр шагнаму хэмээв. Жич өгүүлэх нь, Фан Ла бээр Бан Юань Дүн агуйн оройгоос буруулан зугтаж гүн уул хөндий хээр, өндөр хад өтгөн ойгоор давхин гүйж, шар магнаг дээлээ тайлж алтан цацагт магнайвч юугаа бялуудан, төрийн гутлаа хаяад олсон оосорт өвсөн шаахай өмсөж уул даван амь зулбаж дутаасаар мөн шөнөдөө таван уулыг өнгөрөн нэгэн хонхорт хүрвээс уулан хярд нэгэн улалжин гэр харагдсанд Фан Ла өлсөх тул улалжин гэрт орж өл залгасугай хэмээн урагш явтал гэнэт нарс модны араас нэгэн тарган хуушаан дэвхрэн гарч ирээд түүнийг төмөр шийдмээр хөрвөтөл занчаад атиртал барьж хүлэв. Үзвээс тэр хуушаан болбоос өөрхүмүүнбус, чив хэмээн тарлан хуушаан Лү Жишэнь байсан ажгуу. Төдийд Лү Жишэнь бээр Фан Ла-г амьдаар бариад уул хярын улалжин гэрт орж бага сага хоол гуйж идээд хулгайг даран гадагш гарваас уул нэгжих албан цэрэг түв хэмээн хүрч ирсэн тул хамтаар барьж хүлээд Сүн Сянь фэн-д золгохоор ирэхүйеэ Сүн Жян бээр Фан Ла-г амьдаар барьсныг үзээд их л баярлаж ийн асууруун: - Эрхин багш яахан энэ хулгайн түрүүг хүлээж барив? хэмээвээс Лү Жишэнь өгүүлрүүн: - Миний бие Ү Лүн Лин давааны Вань Сүн Линь шугуйд алан орж Ся ХоҮ Чэн-г уулан жалгад хөөн оруулж хариуцан байлдах хулгайн цэргийг алан сарниулаад арзага хадат уулан дотор нэхэмжлэн ороод зүг алдан төөрч зам эрэн явсаар аглаг буйд Линь Лан Шань уулнаа хүрэхүйеэ нэгэн хөгшин тойн учраад намайг эндэх улалжин гэрт дагуулан аваачиж ийн захируун: “Түлээ түлш ногоо цагаа дутахгүй. Чи энэ гэрт сууж түр хүлээгтүн. Нарсан шугуйгаас нааш ирэх их эрийг амьдаар баригтун хэмээв.

Шөнө дүлээр үзвээс уулан өмнө гал мандахуйяа өчүүхэн тойн би нэгэн шөнө харж суугаад тэндэх уулан замыг мэдэхгүй тул хөдөлсөнгүй болой. Энэ өглөө харж байтал энэ хулгай уул даван ирсэн тул тойн би хөрвөтөл занчиж атиртал хүлбээс чив хэмээн Фан Ла байсан ажгуу! хэмээхэд Сүн Жян бас асууруун: - Тэр хөгшин хуушаан эдүгээ хаана баймуй? хэмээхүл Лү Жишэнь өгүүлрүүн: - Тэр хөгшин хуушаан өчүүхэн тойн намайг улалжин гэртээ дагуулан аваачаад хүнс түлшний зүйлийг зааж өгсөн хойно гадагш гараад хааш одсоныг мэдэхгүй хэмээхүйеэ Сүн Жян өгүүлрүүн: - Тэр хуушаан энэ мэт гайхамшигтай увдисаар эрхин багшийн их гавъяаг бүтээхэд хүрүүлснээс үзвээс илэрхийеэ хувилгаан тойн болох буй за. Би Жин балгаснаа эгсэн хойно чамайг хаанд айлтгаж үсийг тавин түшмэл болгоод эхнэрийг чинь өргөмжлөн үр ачид чинь зэрэг залгамжлуулж, өвөг дээдэс юүгээ хэрэлдүүлэн эцэг эхийн асран зүдсэн ачийг хариултугай хэмээснээ Лү Жишэнь өгүүлрүүн: - Тойн миний сэтгэл хөрж үнс мэт болсон тул ноён сууж түшмэл болох дур үгүй. Ганц нам сэлүүн газар эчиж бие хоргодон амь зууваас барав! хэмээхүйеэ Сүн Жян өгүүлрүүн: - Мэргэн багш үс тавин хар болох дургүй болбоос Жин балгаснаа эчиж нарт уулын их хийдийг засаж тэргүүлэгч тойн болтугай. Ийн бөгөөс мөн өвгөдийн аалийг мандуулж эцэг эхийн ачийг хариулж болмуй хэмээсэнд Лү Жишэнь тэргүүнээ сажиж ийн өгүүлрүүн: - Арвиныг хүсэвч ашиггүй болой. Ганц бие тэргүүн бүтэн явбаас юунаас ч эрхэм болой хэмээсэнд Сүн Жян царай тавин баяргүй болоод, даруй жанжин цэргийг бүртгэн тэгшилж Фан Ла-г битүү тэрэгнээ хориод Жин балгаснаа эгж тэнгэрийн хөвүүнд бараалахаар цэрэг морийг авч Бан Юань Дүн агуйгаас салж Му жоу хотын зүг мордов. Жич өгүүлэх нь, Жан Жао Тао тэргүүлэн Лю Дүдү, Түн шүми жич Зүн, Гэн хоёр зөвлөлийн түшмэл Му жоу-д цуглаж цэрэг морийг нийлүүлэн хүрээ байгуулж буусан хойно Сүн Жяних гавъяаг бүтээж Фан Ла-г амьдаар бариад Му жоу хотноо хүргэж ирэв хэмээн сонсоод олон түшмэл баяр хүргэхээр ирэхүйеэ Сүн Жян зэргийн олон жанжин ёслон золгосон хойно Жан Жао Тао өгүүлрүүн: - Эрхин жанжны хязгаарын оронд алжаан зүдэж дүү нар юүгээ хохируулсныг хэдийн сонсов.

Эдүгээ их гавъяа бүтсэн нь үнэхээр түмэн завшаан болой хэмээхэд Сүн Жян дахин ёсолж нулимс унаган өгүүлрүүн: - Анх өчүүхэн жанжин зэргийн зуу найманхүмүүнЛяо улсыг төвшитгөн Жин балгаснаа эгэхүйеэ нэг чхүмүүнхохирсонгүй бөлгөө. Санасангүй Гүн Сүньшэн урьд явж, хэд хэдэнхүмүүнЖин хотноо үлдэв. Хожим Ян Жоу хотыг эвдэж, их мөрнийг гэтлэхэд арван хувиас долоон хувь нь гэнэдмүй хэмээн хэн ч санасангүй! Энэ өдөр Сүн Жян хэдий амьд хоцорсон боловч Шаньдун газрын эцэг эх, төрсөн нутгийн ах дүү нарт эгж ямар нүүрээр учирмуй? хэмээхэд Жан Жао Тао өгүүлрүүн: - Эрхин Сянь фэн ийн өчиж хэрхэн болмуй. Эртний үгэнд: “Ядуу баян эрхэм доорд хэмээгч анх төрлийн тавилан ажгуу. Насан хутгийн урт богино хэмээгч хүний төрөлхийн тогтсон хэмжээ болой” хэмээсэн бус уу. Өвгөдийн үгэнд: “Буянт хүмүүн нь буянгүй хүнээ үдмүй” хэмээсэн тул баатар хохирон жанжин сөнөснийг ичингүйрлээр үзэж хэрхэн болмуй? Эдүгээ гавъяа бүтэж нэр мандсан тул хаан ордон сонссон хойно эрхгүй хүндэд хэрэглэмүй. Зэрэг олж пүнлүү хүртэн, үүд өрх юүгээ хэрэлдүүлж түшмэл болж нутаг юугаа эргэвээс ямар хүмүүн эс бахармуй. Ийнхүү сул хэрэгт сэтгэл өлгөгдөх хэрэггүй. Ганц юм хүмээ багцлан цэрэг эгэхийг бодогтун хэмээсэнд Сүн Жян бээр Зүн Бин зэрэг түшмэдэд тал өгч цааз зарлан цэрэг тэгшлэв.

Жан Жао Тао зарлиг буулгаж хулгайн түрүү Фан Ла-г тухайлан Жин хотноо хүргэхээс гадна бус олон амьдаар баригдсан хулгайнуудыг Му жоу хотноо цаазаар аваачиж тэргүүнийг нь цавчуулав. Хараахан төвшитгөн хураамжлаагүй байсан Чюй Сянь, У Сянь зэрэг газрын хулгайн хоршоо ховдог авлигач ноёд Фан Лаын амьдаар баригдсаныг сонсмогц хагас нь сарнин буруулж, хагас нь бие юүгээ тушааж дагасан тул Жан Жао Тао энэрэн нигүүлсэж шударга иргэн болгосон хойно зар гарган тунхаг нийтэлж эл газрын иргэдийг тохруулав. Түүнээс бус хулгайд дагасан боловч хүний амийг хөнөөсөнгүй хоршоо нарыг мөн элсэн дагуулж иргэн болгоод гэр хөрөнгийг нь эгүүлэн өгөв. Үлдсэн Жоу Сянь-ийг хураан тогтоосон хойно тус тус албан цэрэг татаж хязгаарыг сахиулан иргэдийг амуулсныг түр өгүүлэхгүй. Жич өгүүлэх нь Жан Жао Тао тэргүүлэн олон түшмэд Му жоу хотноо энх амгаланг бэлэглэх хурим тавьж жанжин түшмэдийг баярын ёсоор дайлж, олон цэргийн жанжин баатдыг шагнан болгоосон хойно хошууч жанжин нарт цааз зарлан даруй мордон Жин хотноо эгсүгэй хэмээсэнд олонхүмүүнзарлигийг хүлээн нэгэн зэрэг багцлан төхөөрсөн хойно дам дамаар мордон хөдлөв. Түүнээс Сянь фэн жанжин Сүн Жян бээр бие нөгчсөн олон жанжныг мөрөөдөн санаж нулимс унагах зуур өвчнөөр Ханжоу хотноо Жү Фү, Мү Чүнь-ээр сувилуулахаар хоцорсон Жан Хэн, Мү Хүн зэргийн найман хүнээс зургаа нь өөд болж ганц Ян Линь, Мү Чүнь харьж ирснийг санаад энэ өдөр цаг тэгширсэн тул дайн байлдаанаа алжаан зүдэж бие өнгөрсөн олон жанжныг сүнс мөрийг заан өгвөөс зүй болой хэмээгээд Му жоу хотын нэгэн сүмд эчиж урт манжлага хийсгэн, нүгэл хилэнцийг наманчлан арилгах буян ном уншуулж гурван зуун жаран хувь тахилын ширээ базааж, нас нөгчсөн их бага жанжин нарын сүнсийг тонилгон гэтэлгэв. Жич маргаадар үхэр даруулан морь алуулж буянт эдийг бэлтгэн засаад цэргийн багш Ү Юн нарын хамт У Лүн давхааны лусын сүмд одож цаас шатаан тахил өргөж лусын эзнийг наманчлан тахиж, өмөглөн соёрхсон хишигт нь даатган мөргөсөн хойно хүрээндээ эгж байлдаанд үхсэн их бага жанжин нарын хүүр ясыг хураамжлан аваад тус тус бумбалан оршуулаад, Сүн Жян, Лү Жюнь И хоёул жанжин цэргийг дайчлан, Жан Жао Тао-г дагаж Ханжоу хотноо хүрч эзний зарлигийг хүлээхээр мордов. Олон жанжны гавъяа зүтгэлийг Чэсэ эвхмэлд нягтлан тэмдэглэж хаан эзэнд өргөхөөр болов. Урьд нэгэн битүүмж айлтгал сийрүүлэн тэнгэрийн хөвүүнд элч довтолгосон хойно цэрэг морийг авч хойно хойноосоо мордов.

Сүн Жяних бага харъяа жанжныг үзвээс гучин зургаанхүмүүнүлджээ. Ям гучин зургаанхүмүүнболов хэмээвээс: Бат журамт Сүн Жян, бодь цагаан гөрөөс Лү Жюнь И, оюут одон Ү Юн, дам илдэт Гуань Шэн, ирвэсийн тэргүүт Линь Чүн, хос ташуурт Хү Яньжуо, амьд ли Гуан Хуа Рүн, хуй салхи Чай Жинь, халих тас Ли Ин, сайхан сахалт Жү Түн, тарлан хуушаан Лү Жишэнь, бадарчин тойн Ү Сүн, хий хүлэгт Дай Зүн, хар хуй Ли Күй, Гуань Со-ын хувилгаан Ян Сюн, лусын эзэн Ли Жюнь, амьд эрлэг Руань Сяочи, ганган эр Янь Чин, мэргэн жюньши Жү Ү, гурван уулын дарлага Хуан Синь, Жин Дэ-ийн хувилгаан Сүнь Ли, түйтгэр мангас Фань Руй, тэнгэрийн аянга Лин Жэнь, үнэнийг баригч Фэй Сюань, хувилгаан зурхайч Жян Жин, чөтгөрийн нүүрт Ду Син, төмөр дэвүүрт Сүн Чин, өрөөсөн эвэрт луу Зоу Рүнь, төмөр гарт Цай Фү, торгон ирвэс Ян Линь, бяцхан эсрэг Мү Чүнь, гүмбира матар Тун Вэй, аварга мэлхий Тун Мэн, нохой бөөс Ши Чянь, бяцхан Жин Дэ Сүнь Синь, өлөгчин барс Гу Да Сао Мөн өдөр Сүн Жян бээр олон жанжин лугаа цэрэг морийг авч Му жоу хотоос мордож Ханжоу-ын зүг мордохуйяа цэрэг эгэх харанга хэнгэрэг мянган уулыг доргиулж ялалт олсон туг хиур зуун газар намирмуй. Түүнээс явсаар удсангүй Ханжоу-д хүрвээс Жан Жао Тао-ын цэрэг морь хотноо байхуй тул Сүн Сянь фэн цэрэг морийг Лю Хэ Та суварганаа буулгаж, олон жанжныг Лю Хэ Сэ сүмд амруулаад Лү Жюнь И-ийн хамт өглөө үдэш хотноо орж захиаг сонсмуй.

Түүнээс Лү Жишэнь бээр Ү Сүн лүгээ сүмд буусан хойно хотын гаднах уул усыг үзвээс өнгө үзэмж этгээд сайхан тул сэтгэлийн дотор хөвхөлзөн баярламуй. Тэр шөнө сар гэгээн салхи намуун, ус тэнгэр өнгө нийлсэн ажгуу. Тэр хоёул хуушааны гэрт бие амран шөнө дүл болтол нойрсохуйяа гэнэт мөрний түлхлэг аянга мэт дуугарч үүсгэмүй. Лү Жишэнь хэмээгч Гуань Си газрынхүмүүнболох тул Жян мөрний цагт түлхлэгийг мэдэхгүй, ганц байлдааны хэнгэрэг дуугаран хулгайн хоршоо ирэв хэмээн бодоод хэвтсэн орноос ховх үсрэн босоод төмөр шийдмээ шүүрэн авч өндөр дуугаар бархирсаар хүч гарахад тойн хуушаан нар хиртхийн цочиж ийн асууруун: - Багш та юуны учир ийн аашилмуй. Гадагш гүйж юуг нэхэмжилмүй?” хээвээс Лү Жишэнь өгүүлрүүн: - Байлдааны хэнгэрэг дуугарах тул би алалдахаар эчсүгэй хэмээмүй хэмээсэнд олон тойн инээн өгүүлрүүн: - Багшийн сонссон нь ташуурсан болой! Энэ болбоос хэнгэрэг дэлдэх дуун бус, харин Чянь Тан Жян мөрний цагт түлхлэгийн чимээ болой хэмээсэнд Лү Жишэнь их л цочиж: - Багш минь, цагт түлхлэг хэмээгч юуг өгүүлмүй? хэмээсэнд тойн хуушаан нар цонхыг нээн мөрний давалгааг хуруугаар заан: - Энэ түлхлэг өдөр шөнө хоёр удаа тогтсон цагтаа түлхлэн ирмүй. Энэ өглөө чив хэмээн найман сарын арван тавны өдөр болох тул гурван жингийн хулган цагт түлхлэг ирмүй. Үүр цаг хэмжээнээс зөрөхгүй тул цагт түлхлэг хэмээдэг бөлгөө хэмээсэнд Лү Жишэнь сэхэсхийж алга ташиж инээн өгүүлрүүн: - Миний багш Хи Жэнь Жанлао бээр шавь надад дөрвөн бадаг же тарни сургахад “Ся-д учирваас баригтун” хэмээсэн болой.

Миний бие Вань Сүн Линь шугуйд алалдах зуур Ся Хоу Чин-г амьдаар барив. “Ла-д харгаваас хүлэгтүн хэмээснээ би Фан Ла-г амьдаар барив. Энэ өдөр “Эрчит түлхлэгийг сонсвоос үүл далдлан эгмүй” хэмээсэн үгэнд чив хэмээн тохиолдсон тул би санаваас үүл далдалбаас зохимуй. Танай олон тойн хуушаанаас нэгэн үг асуусугай. Юуг “Үүл далдлах” хэмээмүй? хэмээсэнд олон тойн өгүүлрүүн: - Багш та гэрээс гарсан гэлэн болох атал бурхны үүдний “Үүл далдалмуй” хэмээгч даруй амь егүүтгэхийг хэлснийг мэдэхгүй үү? хэмээвээс Лү Жишэнь инээн өгүүлрүүн: - Амь егүүтгэхийг “Үүл далдлах” хэмээн нэрлэвээс миний бие мөн даруй үүл далдалбаас зохих тул гуйх нь надад бие рашаалах нэгэн суулга усыг халуулж өгмү хэмээсэнд тойн хуушаан нар түүнийг наадам хийж байх буй за хэмээн санасны дээр түүний зан ааль этгээд гандуун тул арга буюу үгийг дагаж нэгэн суулга ус халуулж өгөв. Лү Жишэнь бээр хааны шагнасан орхимжийг нөмрөн харъяа цэргийн зүг өгүүлрүүн: - Сянь фэн ах Сүн Гүн Мин-д намайг үзэхээр ир хэмээн уригтун хэмээгээд тойн хуушаан нараас бийр цаас олж нэгэн анги магтуу сийрүүлсэн хойно даяанчийн гэрт эчиж үнэрт хүжийг асааж өөрийн бичсэн магтууг ор ширээнээ тавиад нэгэн суудал дээр завилан суумагц нүд юүгээ анин залбирсаар бурхан болов. Сүн Гүн Мин сонсож олон жанжныг дагуулан үзэхээр ирвээс Лү Жишэнь даяанчийн суудалд завилан суугаад тутамд саатжээ.

Түүний бичсэн магтууг үзвээс: Ач хүргэж буян үйлдэхийг мэдэхгүй, амь хороож гал тавихад ог шуналтай. Ажиж атал алтан цалам гэнэт алдраад, агшин зуур хасын оньс мулт үсрэв. Аяа! Цайлзах мөрөн Чянь Тан Жян-ын догшин түлхлэг ирснээ, цаг улирал нэгэнт дүүрснээ сая олж ухав. Сүн Жян, Лү Жюнь И хоёул же бичгийг үзээд тэсгэлгүй шүүрс алдахуйяа олон жанжин зэрэг зэргээр ирж хүж асаан наманчлан мөргөв. Хотноо асан Жан Жао Тао, Түн Шүми тэргүүлэн олон түшмэл бас хүж өргөж наманчлан мөргөв. Сүн Жян алт мөнгө хив торго ацруулан тойн хуушаан нарт түгээн өгөөд гурван шөнө гурван өдрийн ном уншуулж, хүүр ясыг нь улаан багварт ахуулж Жин Шань хийдийн тэргүүлэгч тойн Да Хүй Чань Ши-г залж ясыг шатаахад таван уул арван хийдийн Чань Ши нар цөм хуран цуглаж ном гүрэм уншсан хойно яс ахуулсан улаан багварыг Лю Хэ Та суваргын ард аваачиж шатаав. Жин Шань хийдийн Хүй Чань Ши бээр гартаа гал бамбар барьж багварын өмнө ирээд Лү Жишэнь-ийг зааж хэдэн шад номын үгийг хэлж гаргасан нь: Аршийн шидэт Лү Жишэнь аглаг шорооноос бие гарчээ. Үзэх нүд алах сүрийг ахуулж өр зүрхнээ нядлах уурыг оньсолжээ. Агшин зуур түлхлэгийг дагаж сүнс завхрахуйяа, аль зүг тонилон эчсэнийг мэдэхгүй. Аяа! Тэнгэрийн мандлаар цагаан хас будрахуйяа, тэнүүн талаар шижир алт өнхөрмүй. Да Хүй Чань Ши гал золгуулж тойн хуушаан нар нүгэл тайлах ном уншсан хойно багварыг шатаагаад ясыг түүж суваргын хүрээнээ оршуулав. Лү Жишэнь-ий эдэлж асан хувцас хунар жич хаан төрийн шагнасан алт мөнгө, олон түшмэдийн барьсан өглөгийн эдийг бүрнээ багцлан Лю Хэ Сэ хийдийн жасад дэвшүүлж нийтийн хэрэгсэл болгож, санваарын шийдэм жич энгийн өдөр өмсөж асан хар дээлийг нь сүмд үлдээн тахиулав. Түүнээс Сүн Жян бээр Ү Сүн-г үзвээс хэдий амьтай боловч нэгэнт хэрэггүйхүмүүнболов.

Ү Сүн төдийд Сүн Жян-ын зүг өгүүлрүүн: - Дүү би нэгэнт бие зэмдэг болсон тул Жин хотноо бараалахаар эчихийг хүсэхгүй. Биед байхуй алт мөнгө хишиг шангийн зүйлийг бүрнээр Лю Хэ Сэ сүмийн жасад өргөж сул бумба болбоос цаглашгүй жаргал болой. Ийнхүү эрхин ах эвхмэл цэс үйлдэхдээ дүү миний нэрийг битгий тооноо оруулагтун хэмээхэд Сүн Жян: - Дүү чиний санаагаар болгосугай хэмээсэнд Ү Сүн даруй гэрээс гарч Лю Хэ Сэ хийдэд тойн болоод наян нас хүрсэн хойно таалал төгсөж бурхан болов. Энэ болбоос хожмын учир болох тул түр өгүүлэхгүй. Жич өгүүлэх нь, Сүн Сянь фэн өдөр бүр Ханжоу хотноо орж захиаг сонсох бөгөөд Жан Жао Тао цэрэг морийг авч мордсон хойно харъяат цэргийг авч хотноо орж суув. Дэмий хагас сар болсонгүй эзэн төрийн элч ирж Сүн Сянь фэн нарыг цэргээ авч Жин хотноо эгэгтүн хэмээн зарлиг буулгав. Жан Жао Тао, Түн Шүми, Лю Дүдү жич Цүн, Гэн хоёр зөвлөлийн түшмэл, их жанжин Ван Бин, Жао Тань-ий дагуулсан дундад цэрэг хойно хойноосоо Жин хотноо хүрэв. Сүн Жян нар цэрэг морийг тэгшлэн мордсугай хэмээтэл санасангүй Линь Чүн саа өвчинд баригдаж, Ян Сюн мухар чийх олж үхэв. Ши Чюнь гэдэсний өвчнөөр өөд болсонд Сүн Жян тэсгэлгүй уяран гасалж атал Дань Тү Сянь-аас элч ирж Ян Жиөвчнөөр үхсэнээ тус Сянь-ий уулан хүрээлэнд авслан оршуулав хэмээн мэдүүлэв. Линь Чүн-г үзвээс даруй илаарь болж чадахгүй тул Лю Хэ Сэ хийдэд хоцруулан Ү Сүн-ээр сувилан харгалзуулснаа дэмий хагас жил болсонгүй бие өнгөрөв. Түүнээс Сүн Жян бээр олон жанжин лугаа цэрэг морийг авч Ханжоу хотоос гарч Жин балгасны зүг мордсугай хэмээтэл ганган эр Янь Чин сэмээр өөрийн эзэн Лү Жюнь И-г эрэн ирж ийн ятгаруун: - Сяо И миний бие хараахан багаас эзэн чамайг үйлчилж хишгийг хүртэн эрдэмд гэсгээгдсэн тул ихийг нэгэн үгээр тоочихуйяа бэрх.

Эдүгээ их үйл нэгэнт дууссан тул санаандаа эзэн лүгээ түшмэлийн зэргийг эгүүлж нэрийг даран мөрийг нууж сул сэлүүн газрыг эрж өтөл насыг өнгөрүүлсүгэй хэмээмүү. Эзний санаанд нийлэх эсэхийг мэдэхгүй хэмээвээс Лү Жюнь И өгүүлрүүн: - Манай Лян ШаньБо Сүн улсын төрд дагаснаас нааш олон ах дүү нар дайн байлдаанд олонтоо явж бие зүдэн сэтгэл цөхөж, хязгаарын боомтноо үйлээ баран арвинхүмүүнгэнэт хохироод завшаанаа манай гэрийн эзэн зарц бид хоёул амь гарсан болой. Ийнхүү чив хэмээн зэрэг давшиж нутгаа эргэж эхнэрээ өргөмжлөн үр ач нараа мандуулбаас зүй атал чи юун хэмээн ийн муу төгсгөлийг эрсүгэй хэмээмүй хэмээхүйеэ Янь Чин инээн өгүүлрүүн: - Эзний үг ташаарав! Сяо И эдүгээ эчвээс магад сайн төгсгөлийг олох буй за. Ганц 819 СҮН УЛСЫН ХҮЙТЭН УУЛЫН БИЧИГ эзэн чамд сайн төгсгөл тохиолдохгүй болуузай хэмээн зовнимуй хэмээв. Энэ Янь Чин хэмээгч хүмүүн үнэхээр давших ухрах мандах мөхөхийн тухайг үзэж гарсан ажгуу! Шүлэгт өгүүлсэн нь: Хот эвдэн балгасыг байлдсаар зорьсон үйл бүтэхүйеэ Ходоод элгийг уудлан тоочиж аглагт оршихыг хүсжээ. Орчлонгийн хүмүүн гашууныг хүлцэн гавъяа нэрийг тэмцэвч, Оргүй гавъяа нэр хоосон болох нь эмээлтэй. Төдийд Лү Жюнь И өгүүлрүүн: - Сяо И минь, надад өчүүхэн төдий өөр санаа үгүй атал хаан төр намайг үтээрэх ёс баймуй уу? хэмээвээс Янь Чин өгүүлрүүн: - Эзэн чи эртний Хань Синь хэдий арвин их гавъяа байгуулсан хэмээвч эцэст Вэй Ян Гүн ордноо тэргүүнээ цавчуулсан, Пин Юай-н биеийг хэмхчиж махан жян болгосон, Ин Бү-д хөвчит нум хорт архи хүргэснийг сонссонгүй юү? Өршөөлт эзэн эргэцүүлэн бодогтун.

Гай зовлон тулгарсан цагт бие мултрахуйяа бэрх болой! хэмээвээс Лү Жюнь И өгүүлрүүн: - Би сонсохул Хань Синь гурван чи-ийн газар өөрийн биеийг ван хэмээн өргөмжилж, Чэнь Си-г урвасугай хэмээн өдөөв. Пэн Юай бээр Да Лян-ын газарт хаанд эс бараалхсанаар бие мөхөж гэр сөнөв. Ин Бү бээр Жю Жянын их тушаалыг хүлээгээд Хан улсын хаан төрийг булаасугай хэмээсэнд Хань Гаозү даруй Юн Мэн уулнаа тойрмуй хэмээн үг алдаршуулан Люй Хоу-д зарлиг буулган барьж алуулсан болой. Миний бие хэдий тэр мэт хүнд тушаалыг хүлээсэнгүй боловч тэр зэргийн их ялыг үйлдсэнгүй хэмээхүйеэ Ян Чин өгүүлрүүн: - Эзэн чи Сяо И минь, сайн үгийг авахгүй болбоос хожмын өдөр хэдий гэмшивч оройтох болой! Сяо И би чухамдаа Сүн Сянь фэн-д золгож салах ёсыг хийвээс зүй боловч тэр хэмээгч хүнд журамт хүмүүн болох тул учирваас тавин илгээхгүй буй за. Ийнхүү эзэн чамд салах ёсыг хийж одсугай хэмээхэд Лү Жюнь И өгүүлрүүн: - Сяо И чи надаас салаад ямар газар одсугай хэмээмүй? хэмээсэнд Янь Чин өгүүлрүүн: - Эзний биеэс хол салахгүй хэмээхүл Лү Жюнь И инээн өгүүлрүүн: - Тийн бөгөөс чиний хааш эчихийг үзсүгэй хэмээсэнд Янь Чин тэргүүн даран найман зэрэг мөргөсөн хойно мөн шөнөдөө алт мөнгөний зүйлийг багцалж дамнаж хааш явсныг мэдэхгүй. Жич өдрийн өглөө цэргийн ард нэгэн хуудас бичгийг олж Сүн Сянь фэн-д мэдүүлэн барьснаа Сүн Жян бичгийг авч үзвээс түүнд өгүүлсэн нь: Ичингүүрт дүү Янь Чин бээр эзэн жанжин Сүн Сянь фэн-ийн цацрын өмнө мөргөн айлтгах учир хэмээвээс хишиг хүртээн хураамжлан хэрэглэсэн зузаан ачид чин сэтгэлээс талархаж хэдий амь цөлөн зүтгэвч хариулахуйяа бэрх болой.

Эдүгээ санаваас заяа нимгэн бие доорд тул улс төрийн хүнд тушаалыг хүлээвээс болохгүй. Ийнхүү дуртайяа аглаг уулнаа зайлан сууж үтэл ард болсугай хэмээмүү. Уг санаанаа ёслон салсугай хэмээсэн боловч эзэн жанжин журмыг хүндэтгэн тавихгүй болуузай хэмээн шөнө дүлээр ургаж эчив. Эдүгээ нэгэн анги уянгалал бичиж салах ёсыг гүйцээснийг эзэн юаньшуай уучлан аваачих болов уу. Цувах галуу сүргээс хагацваас угаас цочилтой хэмээвч Цолын бичгийг эгүүлэн барьж их хэргэмийг тэвчив. Эзэн хааны өршөөх бичиг биеийн тушаа авч, Эн дэлхийн тоосноос зайлж өтлөх насыг өнгөрөөмүй. Түүнээс Сүн Жян бээр Янь Чин-ийн үлдээсэн бичиг уянгаллыг үзээд тэсгэлгүй уяран бухимдаад бие нөгчсөн жанжин баатрын тушаалын бичиг үет цацаг зэргийг хураан аваад Жин хотны албан яаманд эгүүлэхээр болов. Сүн Жян цэрэг морийг авч эвхэн урагш явсаар Су жоу хотын ойр ирэхүйеэ лусын эзэн Ли Жюнь зоримгоор өвчин хүрэв хэмээн ор ширээнээ хэвтсэнээ түүний гар доорх цэргийн ард Сүн Сянь фэн-д мэдүүлбээс Сүн Жян өөрийн биеэр эмч дагуулж үзэхээр ирэхүйеэ Ли Жюнь өгүүлрүүн: - Эрхин ах цэрэг эгэх цаг хугацааг саатуулбаас эзэн төр буруушаахын дээр Жин балгаснаа харьж удсан Жан Жао Тао-оос мөн эмээлтэй болой. Ах хэрвээ Ли Жюнь-ийг энэрэн өршөөвөөс Тун Вэй, Тун Мэн-г үлдээн харгалзуулж өвчин эдгэрч илаарь болсон дараагаар хүрч хаанд бараалсугай.

Эрхин ах цэрэг морийг авч хурдан Жин хотноо эгэгтүн хэмээсэнд Сүн Жян дотроо хэдий таалахгүй боловч эргэлзэн сэжиглэсэнгүйгээр цэргээ дагуулан сая мордсугай хэмээтэл Жан Жао Тао бас бичиг илгээн түргэн морд хэмээн шаардах тул арга буюу Ли Жюнь, Тун Вэй, Тун Мэн гурвуулыг үлдээж олон жанжин лугаа морь унан Жин хотыг чиглэн мордов. Жич өгүүлэх нь, Ли Жюнь зэргийн гурван хүмүүн хоцорсон хойно Пэй Бао зэргийн дөрвөн хүмүүнийг эрэн эчвээс үнэхээр урьдын болзоог зөрсөнгүй хүлээжж асан тул долуул Юй Лю Жуан тосгонд орж нэгэн зэрэг зөвлөөд амины хөрөнгө юүгээ сүйтгэн онгоц сал үйлдүүлж Тай Сан ган олмоос онгоцонд суун далай мөрнийг гэтлэн харь улсад эчээд Сянь Ло улсын эзэн суув. Тун Вэй, Пэй Бао нар цөм харь улсын түшмэл болж далайн хөвөөг эзэлж санаан дураар жарган цэнгэв. Энэ болбоос Ли Жюнь нарын хожмын учир болох тул түр өгүүлэхгүй. Шүлэгт өгүүлсэн нь: Сэцэн бодлогоор тоо улирлыг төсөөлж Сэргэлэн ухаанаар харь аймгийг зорив. Чин сэтгэлээр ёс журмыг гүйцэтгэж Чигч санаагаар бие цогцыг бүртгэв. Урсгалт Сюнь Шү-ийн бяцхан завь сул, Удат Юй Жуан-ын уд мод хөх. Хорвоо дэлхий хязгааргүй уудам Холхи газраа өөр нэгэн нутаг. Жич өгүүлэх нь, Сүн Жян нарын нэгэн анги цэрэг морь зам зуур учиргүй явсаар Чанжоу Рүньжоу зэргийн байлдаан хийсэн хот балгасыг дайран гарахуйяа Сүн Жян-ын дотор бухимдан сэтгэл эвдэрмүй. Анх мөрнийг 821 СҮН УЛСЫН ХҮЙТЭН УУЛЫН БИЧИГ гэтэлсэн жанжин цэргийн арван хувиас хоёр гуравхан хувь нь үлдэв.

Янжоу хотыг өнгөрч, Хуай Ань хотыг дайран гарснаа Жин хот холгүй болсон тул Сүн Жян бээр цааз зарлан олон жанжныг хаанд бараалхахаар бэлтгэ хэмээгээд есөн сарын хорьдын үеэр эзэн хот Дунжин-д ирэв. Жан Жао Тао-ын дундад цэрэг урьд ирж хотноо орсон тул Сүн Жян нар хотон гаднах Чэнь Чяо И хэмээх хуучин газартаа хүрээ байгуулан буугаад эзний зарлигийг хүлээв. Төдийд Ли Жюнь нарыг сувилуулахаар хоцруулсан цэргийн ард Сүжоу хотоос эгж ирээд, Ли Жюнь үнэнд өвчин хүрсэн бус, ганц хаанд бараалан түшмэл болох дургүй тул Тун Вэй, Тун Мэн лүгээ хөл нийлэн хааш эчсэнийг мэдэхгүй хэмээн мэдүүлсэнд, Сүн Жян бас урт сүүрс алдан Пэй Сюань-д захиа буулган хаанд бараалхахаар ирсэн их бага жанжин бүгд хорин долоон хүмүүн ба хааны үйлд бие нөгчсөн хүмүүний овог нэрийг бүртгэн бичүүлж, хишигт мөргөх нэгэн хувь айлтгал үйлдүүлсэн хойно олон жанжинд цааз зарлан тус тусын дээл малгайг тэгшилж эзэн хаанд бараалахаар бэлтгэ хэмээв. Гурван өдөр өнгөрсөн хойно дээд эзэн бараалалд залрахуйяа шадар түшмэл хаанд айлтгал өргөж Сүн Жян нарыг ордноо дуудан эзэнд бараадуулахаар тогтов. Түүнээс жич өдөр үүр гийж гэгээ шарлахуйяа Сүн Жян, Лү Жюнь И зэргийн хорин долоон жанжин зарлигийг хүлээн морь унаж хотноо орвоос Жин балгасын зуун овогт иргэн олж үзээд гуравдугаар удаа бараалахаар ирэв хэмээн өгүүлэв. Санахул Сүн Жян нар анх илбэгдэн дагах үед богдын зарлигаар эзний шагнасан улаан ногоон магнаг дээл өмсөж алт мөнгөн пайз зүүж ордноо бараалахаар орсон бөлгөө. Хожим Ляо улсыг төвшитгөж Жин хотноо эгээд тэнгэрийн хөвүүний зарлигаар цөм дуулга даран хуяг өмсөж ордноо орж бараалхав.

Эдүгээ энх амгалангаар нийслэлд эгснээ тэнгэрийн хөвүүн бээр тухайлан зарлиг буулгаж бичгийн сайдын ёсоор хувцаслаж энгийн магнайвч ёслолын дээл өмсөж хотноо орон хаанд бараалагтун хэмээв. Төдийд Дунжин хотын зуун овгийн иргэн бээр энэ хэдхэн хүмүүн мэт үлдэж ирснийг үзээд тэсгэлгүй сүүрс алдмуй. Сүн Жян зэргийн хорин долоон хүмүүн хаан ордны өмнө хаалга Жэн Ян Мэнь-ий өмнө ирж мориноос буухад ордны түшмэл зам удирдан хас индрийн өмнө дагуулан ирснээ Сүн Жян, Лү Жюнь И тэргүүлэн урагш давшиж гурван найм хорин дөрвөн зэрэг мөргөж уудам ханцуйг сажлан түмэн наст хэмээн дуудан ёсолсон хойно Хүй Зүн хаан луун нүдийг өргөж үзвээс Сүн Жян нарын цөөхөн хүмүүн үлдсэн тул сэтгэл эвхрэн дотор уяраад зарлиг буулган харшид оруул хэмээсэнд Сүн Жян, Лү Жюнь И бээр олон жанжныг удирдан алтан индэрт алхан гараад сувд орхиулын гадна сөгдөхүйеэ эзэн хаан зарлиг буулган суудал хайрласан хойно зүүн баруун жигүүрийн түшмэл сувд орхиулыг эвхэн өлгөв. Эзэн хаан өгүүлрүүн: - Таны зэргийн олон сайд мөрний өмнөх хязгаарыг төвшитгөхөөр эчээд бие зүдэж сэтгэл зовсныг мөхөс хүмүүн сонсож удав. Сайд таны ах дүү нарын их хагас нь байлдаанаа хохирсныг сонсоод мөхөс хүмүүн тэсгэлгүй гунин зовж баймуй хэмээхэд Сүн Жян нүдэн нулимс унагаж хөсрөө сөгдөн мөргөөд: - Эрдэм мөхөс эргүү түшмэл миний бие хэдий элэг тархийг хөсөрт бялдавч улс гэрийн их хишгийг хариулж чадахгүй. Урагш өдөр манай зэргийн зуун найман хүмүүн журмаар хурж Утай хийдэд гарч тэнгэрийн зүг амалдсан болой. Санасангүй эдүгээ арван хувиас найман хувь нь хорогдов. Хүмүүний тоог хичээнгүйлэн сийрүүлж, аймшиггүй дураар айлтгаж эс болохын учир тэнгэрлэг эзнээс мөргөн гуйх нь хишиг хайрлан үзэн тольдму хэмээхүйеэ эзэн хаан өгүүлрүүн: - Чин чиний харъяат жанжнаас эзний үйлд бие нөгчсөн хүмүүнийг хэргэм өргөмжлөн бумбалагтун. Гавъяа нэрийг гээгдүүлж болохгүй хэмээсэнд Сүн Жян дахин мөргөөд айлтгалын бичгийг хаанд барив. Тэр бичигт өгүүлсэн нь: Өмнийг төвшитгөгч бүгдийг захирах хошууч жанжин Сүн Жян нарын хичээнгүйлэн сийрүүлсэн айлтгалын бичиг:

Мөхийн санахул Сүн Жян зэргийн эрдэмгүй болхи эр, чадал мөхөс гань түшмэл урьд өдөр тэнгэр тулам ял үйлдсэн боловч хишгээр цаглашгүй өршөөл үзүүлэн хэлтрүүлсэн тул тэнгэр газар мэт зузаан хишгийг хэдий яс хэмхрэн бие цуцравч яахин хариулж чадмуй. Нохой морины хүчээ гаргаж усан цайзаас салан харгис замыг гээв. Ах дүү сэтгэл хамтатган У Тай хийдэд гарч тэнгэрийн зүг амалдав. Шударгыг сахиж журмыг шүтэн, улсаа хамгаалан иргэнээ өмөглөж, Южоу хотноо Ляо улсын цэрэг лүгээ зууралдан байлдаж Чин Си Дүн агуйд хулгайн түрүү Фан Ла-г хүчилж барив. Хэдий өчүүхэн төдий гавъяа байгуулан эзнээ айлтгав хэмээвч нэрт баатар сайн жанжин үлэмж хохирсон тул сайд би өглөө үдэш элэг зүрх таталдан өдөр шөнө сэтгэл эвхрэн эмгэнэмүй. Ийнхүү гуйх нь богд эзэн хишиг хайрлаж луун нүдээр тольдож үзээд бие нөгчсөн хүмүүнд өршөөл хайр үзүүлж амьд үлдсэн хүмүүнд уудам энэрэл хүртээх болов уу. Өчүүхэн түшмэл Сүн Жян-г хөдөө гэрт эгүүлэн тариачин эр болговоос энэ үнэхээр өршөөл гэсгээлийн туйл болмуй. Үүний тул түшмэл Сүн Жян нар тэсгэлгүй эмээн чичирч, нөгчсөн хүмүүний овог нэрийг сийрүүлэн айлтгалын ард хавсруулан өргөв. Байлдаанаа нөгчсөн тэргүүлсэн жанжин ба дэд жанжин тавин есөн хүмүүн: Тэргүүлсэн жанжин арван дөрвөн хүмүүн: Чинь Мин, Сюй Нин, Дүн Пин Жан, Чин Лю Тан, Ши Жинь, Со Чао, Жан Шүнь, Руань Сяо Эр, Руань Сяо Ү, Лэй Хэн,Ши СюСе, Жэнь Се Бао. Дэд жанжин дөчин таван хүмүүн: Сүн Вань, Жяо Тин Тао, Зүнван, Хань Тао, Пэн Чи Жэн Тяньшоу, Цао Жэн Ван, Дин Лю, Сюань Зан, Күн Лян Ши, Энь Хао, Сывэнь, Дэн Фэй, Жоутун Гүн, Ван Бао Сюй, Дуань Жинжү, Хоу Жянь, Мэн Кан, Ван Ин, Ху Саньнян, Сян Чүн, Ли Гүнь, Янь Шүнь, Ма Линь, Шань Тингүй, Вэй Дингуо, Люй Фан, Гуо Шэн, Оу Пэн, Чэнь Да, Ян Чүнь, Юй Баосы, Ли Жүн, Сюэ Юнь, Ли Юнь, Ши Юн, Дү Чянь, Дин Дэсүнь, Зоу Юань, Ли Ли, Тан Лун, Цай Фү, Жан Чин, Сүнь Эл Нян. Зам зуур өвчнөөр үхсэн тэргүүлсэн жанжин ба дэд жанжин арван хүмүүн. Тэргүүлсэн жанжин таван хүмүүн: Линь Чүн, Ян Хи, Жан Хэн, Мү Хүн, Ян Сюн. 823 СҮН УЛСЫН ХҮЙТЭН УУЛЫН БИЧИГ Дэд жанжин таван хүмүүн: Күн Мин, Жу Гүй, Жү Фү, Бай Шэн, Ши Чянь. Ханжоу хотын Лю Хэ Сэ хийдэд бие хальсан тэргүүлсэн жанжин нэгэн хүмүүн: Му Хи Шэнь. Мөр автсаны харгаагаар хишиг хүртэх дургүй, Лю Хэ Сэ хийдэд тойн болсон тэргүүлсэн жанжин нэгэн хүмүүн: Ү Сүн. Урьд өдөр эзэн хотоос Жижоу хотноо эгж гэлэн болсон тэргүүлсэн жанжин нэгэн хүмүүн: Гүн Сүньшэн.

Хишиг хүртэх дургүй зам дундаас салж эчсэн тэргүүлсэн жанжин ба дэд жанжин дөрвөн хүмүүн. Тэргүүлсэн жанжин хоёр хүмүүн: Янь Чин, Ли Жюнь. Дэд жанжин хоёр хүмүүн: Тун Вэй, Тун Мэн. Урьд өдөр эзэн хотноо үлдсэн ба цэргээс татсан эмч дэд жанжин таван хүмүүн: Ань Даочуань, Хуан Фү Дуань, Жинь Да Жянь, Сяо Ран Юэ Хэ. Эдүгээ хаанд бараалахаар ирсэн тэргүүлсэн жанжин ба дэд жанжин хорин долоон хүмүүн: Тэргүүлсэн жанжин арван хоёр хүмүүн: Сүн Жян, Лү Жюнь, И Ү Юн, Гуань Шэн, Хү Яньжуо, Хуа Рүн, Чай Жинь, Ли Ин, Жү Түн, Дай Зүн, Ли Күй, Руань Сяочи. Дэд жанжин арван таван хүмүүн: Жү Ү, Хуан Синь, Сүнь Ли, Фань Руй Лин, Жэнь Пэй Сюань, Жян Жин, До Син, Сүн Чин, Зоу Рүнь, Цай Чин, Ян Линь, Лу Чүн, Сүнь Синь, Гү Дасао. Сюань Хэ-ийн тавдугаар оны есөн сарын өдөр хошууч жанжин түшмэл Сүн Жян, дэд хошууч жанжин түшмэл Лү Жюнь И нар хичээнгүйлэн айлтгав хэмээжээ. Түүнээс тэнгэрийн хөвүүн айлтгалыг үзэж бараад тэсгэлгүй сүүрс алдан өгүүлрүүн: - Чин таны зэргийн зуун найман хүмүүн тэнгэрийн одонд тохиолдоод эдүгээ хорин долоон хүмүүн үлдсэний дээр дөрвөн хүмүүн салж эчсэн тул чив чиг арван хувиас найман нь үгүй болов! хэмээгээд зарлиг буулгаж улсын үйлд бие нөгчсөн их бага жанжин нарт зэрэг хэргэм хүртээж, тэргүүлсэн жанжин нарыг шударга цогт түшмэл хэмээн өргөмжилж, дэд жанжин нарыг чигч журамт түшмэл хэмээн өргөмжлөөд, үр ач байхыг нь Жин балгаснаа дуудуулан зэрэг хэргэмийг нь залгамжлуулав. Үр ач үгүйг нь зарлигаар сүм байгуулан тус тус газарт нь тахиулав.

Жан Шүнь хувилгаан илрүүлж гавъяа байгуулсан тул Жинь Хуа жанжин хэмээн өргөмжилж тойн Лү Жишэнь хулгайг дарж гавъяа байгуулаад их хийдэд нирваан дүр үзүүлсэн тул чин журамт Жао Жи Чань Ши хэмээн өргөмжилж, Ү Сүн дайсныг дарж гавъяа байгуулан мөр юүгээ алдаж зэмдэг болоод Лю Хэ Сэ хийдэд тойн болсон тул ариун шударга хувилгаан багш хэмээн өргөмжлөөд өтлөө насаа дуустал жаргатугай хэмээн арван түмэн хэлхээ зоос шагнав. Бие өнгөрсөн хоёр эмэгтэй жанжинд хэргэм шагнаж, Ху Саньнян-ыг Хуа Ян Жюнь хатан хэмээн өргөмжилж, Сүнь Эл Нян-ыг Жин Дэ Жюнь авгай хэмээн өргөмжлөв. Жин хотноо ирж хаанд бараалан мөргөсөн жанжин нараас хоёр Сянь фэн-г тухайлан өргөмжлөхөөс гадна тэргүүлсэн жанжин арван хүмүүнийг цог зоригт жанжин өргөмжлөн эл жоу-ын түнхи түшмэл болгож, дэд жанжин арван таван хүмүүнийг цог бадралт түшмэл өргөмжлөн эл замын Түн Лин түшмэл тавьж, цэрэг иргэнийг захиран засаж явдлын журганы зарлигийг сонсогтун хэмээв. Эмэгтэй жанжин Гү Дасао-г Дүн Юань сянь-ий авгай хэмээн өргөмжлөв. Хошууч жанжин Сүн Жян-г цог эрдэмт дайван өргөмжилж Чү жоу фүийн амуулан төвшитгөгч түшмэл бөгөөд цэрэг морийг ерөнхийлөн захирах зүн гуань болгов. Дэд хошууч жанжин Лү Жюнь И-г цог гавъяат дайван өргөмжилж Лу жоу фү-ийн амуулан төвшитгөгч түшмэл бөгөөд цэрэг морийг ерөнхийлөн захирах дэд зүн гуань болгов. Цэргийн багш Ү Юн-г Ү Шэн жюнь-ий чэн сюань ши түшмэл болгов. Гуань Шэн-г Да Мин фү-ийн цэрэг морийг ерөнхийлөн захирах зүн гуань болгоов. Хү Яньжуо-г шадар цэргийн захирагч болгов. Хуа Рүн-г Ин Тянь фү-ийн цэрэг морийг захирах түнхи түшмэл болгов. Чай Жинь-ийг Хэн Хай жюнь-ий Цанжоу фү-ийн түнхи түшмэл болгов. Ли Ин-г Зүн Шань фү-ийн Юньжоу хотын түнхи түшмэл болгов. Жү Түн-г Бао Дин фү-ийн түнхи түшмэл болгов. Дай Зүн-г Янь жоу фү-ийн түнхи түшмэл болгов. Ли Күй-г Жэнь Жян-ын Рүнь жоу фү-ийн түнхи түшмэл болгов.

Руань Сяочи-г Гай Тянь жюнь-ий түнхи түшмэл болгов. Түүнээс эзэн хааны зарлигаар тэргүүлсэн жанжин ба дэд жанжин нарт хэргэм хайрлан тушаал хүртээснээ олон хүмүүн хишигт мөргөж шанг хүлээн авав. Дэд жанжин арван таван хүмүүнд тус бүр алт мөнгө гурван зуун лан, энт торго таван бүхэл, тэргүүлсэн арван хүмүүнд тус бүр алт мөнгө таван зуун лан, энт торго найман бүхэл шагнаж, хошууч жанжин Сүн Жян, Лү Жюнь И-д тус бүр алт мөнгө мянган лан, магнаг торго арван бүхэл, цэцэгт магнаг дээл нэгэн зах, нэрт морь нэжгээдийг шагнасанд Сүн Жян нар хишигт мөргөсөн хойно Му жоу хотын лусын эзэн Ү Лүн хоёр зэрэг шид үзүүлж улс иргэнийг хамгаалан, цэрэг жанжныг тэнхрүүлж бүрнээ дийлэхэд хүрүүлэв хэмээн айлтгасанд, эзэн хаан айлтгасныг зөвшөөж зарлиг буулган сүр эрдмээр түгээмэл ивээгч лусын эзэн хэмээн өргөмжлөөд Фан Ла-ын самууныг өдөөн урвасан газарт тэрс гажуу хөшөө салбар байх тул Му жоу-г Яньжоу хэмээн халж, Шэжоу-г Хүй жоу хэмээн халж, хаан өөрийн гараар сийрүүлэн бичив. Чин Си сянь-ийг Чүнь Ань сянь хэмээн халж, Бан Юань Дүн агуйг цавчин уулан арал болгов. Бас харъяа жоу-ын сан хөмрөгөөс зоос гаргуулан лусын эзэн Ү Лүн-ийн сүмийг шинэтгэн байгуулаад эзний сийрүүлсэн алтан үсэгт илэрхийллийг өлгөж тавив. Энэ нь эдүгээ болтол үлдсээр ирэв. Фан Ла-ын гай зовлонг амссан мөрний өмнөх ард иргэнийг гурван жилийн алба татвараас хэлтрүүлэв. Мөн өдөр Сүн Жян нар хишигт мөргөсөн хойно эзэн хаан зарлиг буулган энх амгалангийн хурим тавьж гавъяат түшмэдийг баярын ёсоор тайлахуйяа бичиг цэргийн зуун түшмэл, есөн сайд дөрвөн чэнсян харшид хурж дарс уулцан ширээ тархсан хойно Сүн Жян урагш давшин ийн айлтгаруун: - Өчүүхэн сайд харъяа жанжныг авч Лян Шань уулаас дагахаар ирснээс нааш хуяг цэргийн их хагас нь байлдаанд үхэв. Үлдсэн цэргийн дотроос өрх гэртээ эгэх дуртай хүмүүн байх тул эзэн хаан хишиг хүртээн энэрэн өршөөх болов уу хэмээсэнд хаан айлтгалыг зөвшөөж: -Цэрэг болох дуртай хүмүүнд зуун хэлхээ зоос, арван бүхэл хив шагнаж, догшин луу, омогт барс хэмээх хоёр хүрээнээ дэвшүүлж сар бүр цалин хүнс олгон тэжээтүгэй.

Цэрэг болох дургүй хүмүүнд хоёр зуун хэлхээ зоос, арван бүхэл хив шагнан хөдөө гэрт нь хариулж иргэн болготугай хэмээн зарлиг болов. Сүн Жян бас айлтгаруун: - Түшмэл би Юнь чэн сянь-д өсөж төрсөн боловч ялд унаснаас нааш уг нутагтаа айж харьсангүй. Эзэн хаан өршөөвөөс хишиг хайрлан чөлөө өгч хариулах болбоос төрсөн нутагтаа харьж ойр төрлөө эргэж үзээд Чү жоу фү-ийн тушаалд одсугай. Санаан дураар үйлдвээс болохгүй тул эзэн хаанд айлтган гуйв хэмээсэнд эзэн хаан их л баярлаж, дахин арван түмэн хэлхээ зоос шагнаж замын зардал болгогтун хэмээв. Сүн Жян хишигт мөргөсөн хойно хаан ордноос гарч эчив. Жич өдөр өргөмжлөн шийтгэх яам бас энх амгалангийн хурим тавьж олон жанжныг дайлав. Гуравдугаар өдөр цэргийн яам бас хурим бэлтгэн баяр хийв. Жан Жао Тао, Лю Дүдү, Түн шүми тэргүүлэн Цүн, Гэн хоёр зөвлөлийн түшмэл жич их жанжин Ван Бин, Жао Тань нарыг хаан ордноос хүнд хэргэмд өргөмжилснийг түр өгүүлэхгүй. Тай И Юань яам айлтгал өргөн хааны зарлигаар Фан Ла-г Дунжин хотын зээлд огтчин алаад тэргүүнийг нь гурван өдөр өлгөв. Шүлэгт өгүүлсэн нь: Хошууч Сүн Жян хишиг хүртэж ноён суусан өдөр, Хулгай Фан Ла эрүү хүлээж огтчих ялд унав.

Сайн үйл нүгэлт явдалд хариулал байхуй тул, Сааргүй цаг мөчийг зориглон тэмцэх байх нь. Жич өгүүлэх нь, Сүн Жян бээр хаанд айлтган чөлөө гуйж нутагтаа эгж төрөл саднаа эргэхээр болсон хойно өөрийн харъяа жанжин цэрэгт зарлаж цэрэг болох дуртай хүмүүнийг бүртгэн авч догшин луу, омогт барс хэмээх хоёр хүрээнээ тушааж шан зоос хүртээн цэрэг морь өгч хязгаарыг сахиулахаар болов. Нутагтаа харих дуртай хүмүүнд алт мөнгө шагнаж хөдөө гэрт нь хариулав. Төдийд олон жанжин эзний шагналыг хүлээн авч цэрэг иргэнийг захиран хязгаар нутгийг сахих тушаалын бичгийг хийлгэж тус тусын албандаа эчив. Түүнээс Сүн Жян жанжин цэргийг тохиосон хойно олон хүмүүнээс аяарлан салж дүү Сүн Чин лүгээ зуу илүү цэргийн ардыг дагуулан эзний шагнасан эд эрдэнэс зэргийг авч Жин хотоос гараад Шаньдун газрыг чиглэн мордов. Сүн Жян, Сүн Чин морь унан Жин балгаснаас салж явсаар удсангүй Юнь Чэн сянь-ий Сүн Жя Жуан гацаанаа хүрч ирэхүйеэ, түшмэл сууж нутгаа эргэхээр ирэв хэмээн айл аймгийн хөгшин залуу ойр төрлийн хүмүүн угтан авав. Санасангүй Сүн Тай Гүн нэгэнт бурхан болж авсыг нь гэртээ тавьсаар тул, Сүн Жян ах дүү хоёул тэсгэлгүй гашуудан нэгэн зэрэг дуу тавин уйлав. Удсангүй гэрийн хүмүүн, гацааны ард цөм ирж Сүн Жян-д ёслон золгов. Гэр бараа эд агуурсыг Сүн Тай Гүн бээр амьд сэрүүндээ хумьж хурааснаа мөн хуучин хэвээр байсан аж. Сүн Жян тойн хуушаан залан буян ном үйлдэж эцэг эхийн сүнс мөрийг заалгахад жоу сянь-ий ноёд түшмэд өдөр бүр тасрахгүй золгохоор ирмүй. Өлзийт өдрийг сонгож эцэг Тай Гүн-ийн авсыг гаргаж газар сонгон оршуулахуйяа харъяа жоу-ын албан түшмэдээс тэргүүлэн айл аймгийн өвгөд эмгэд жич угсаа аймгийн төрөл садан цөм ирж авсыг хүргэв.

Үүнийг түр өгүүлэхгүй. Өгүүлэх нь Сүн Жян бээр хувилгаан эхэд амласан амлалаа хараахан гүйцээгүй хэмээн таван түмэн хэлхээ зоос гарган гар урчуудыг цуглуулж есөн тэнгэрийн хувилгаан эхийн сүмийг шинэтгэж хоёр этгээдийн саравчийг засаж, богдын хөргийг дахин шинэтгэж үүд хаалгыг ширтэн бодов. Удсангүй чөлөөний өдөр дүүрэх шахсан тул эзэн хаан буруушаах болуузай хэмээн өдөр сонгон бэлэвсрэлийн хувцсыг тайлаад дахин хэдэн өдрийн буян ном уншуулсан хойно хуримын ширээ засаж айл аймгийн өвгөд хөгшдийг залан архи дарс уулцан сэтгэлийг зоогийг хэлэлцэв. Жич өдөр төрөл садан бас ширээ засан баярын ёсоор Сүн Жян нарыг дайлав. Сүн Жян гэр хөрөнгө юүгээ дүү Сүн Чин-д тушаав. Сүн Чин хэдий зэрэг тушаал олсон боловч өөрийн гацаанаа үлдэн тариа төмсийг үйлдэж өвөг дээдийн хүж зулыг залгав. Сүн Жянилүү гарсан зоос зургаан зүйлийг гацааны ардад түгээн өгөв. Сүн Жян гацаандаа хэд хэдэн сар суусан хойно айл аймгийн хөгшин залуугаас аяарлан салж Жин хотноо эгээд олон ах дүү нартаа золгов. Олон хүмүүний зарим нь гэрийн хүмүүнээ Жин балгаснаа аваачиж, зарим нь тушаалын газартаа эчив. Эр нөхөр ах дүү нь улс гэрийн учирт нас нөгчсөнийг хаан төрөөс зарлиг буулган шан хүртээж хөдөө гэрт нь хариулан түүний гэрийг тэтгэн харгалзав. Сүн Жян Жин хотноо эгж аливаа үйлийг шийтгэн тасалсан хойно эзний зарлигаар тушаалын газартаа эчихээр явдлын журганы олон түшмэдээс аяарлан салснаа хий хүлэгт Дай Зүн гэнэт Сүн Жян-д уулзахаар ирээд сул хэлэлцэх зуур хэдэн үгийг хэлж гаргав. Ингэснээр Сүн Гүн Мин амьд сэрүүндээ Юнь Чэн сянь-ий баатар хэмээгдэж, үхсэн хойно Ляо Эл Ва-ын сахиус болмуй. Энэ үнэхээр яснаа нэвтрэх жихүүн салхи сүм хийдээс дэгдэхүйеэ, төв ихэмсэг гэгээн дүр Лин Юнь Гэ-д заларчээ. Эгнэгт Дай Зүн бээр Сүн Жян-д юун хэмээн өчсөнийг мэдсүгэй хэмээвээс түр доорд бүлэгт үзтүгэй.