Сүн улсын Хүйтэн уулын бичиг | 110 дугаар бүлэг

Хятадын дөрвөн их сонгодог зохиолын нэгэн болох "Хүйтэн уулын бичиг" хэмээх 100 бүлэг зохиолыг Дундад эртний үеийн Хятадын алдарт бичгийн хүн Ши Най Ань түүхэн үйл явдалд тулгуурлан туурвижээ.

Зохиолын үйл явдал Хятадын Умард Сүн улсын үед өрнөх агаад адал явдал, зовлон зүдгүүр туулсан 108 баатар эр Ляньшань ууланд хувь заягаар учран цугларч, гадаадын дайсан ба дотоодын урвасан хулгай, зальхай ноёдын эсрэг тэмцэж буйг уран яруугаар харуулсан юм.

Зохиолын уг нэр "Усан хөвөөний шастир" бөгөөд монголчууд эртнээс "Хүйтэн уулын бичиг" хэмээн нэрийдсээр ирсэн билээ. Энэхүү сонгодог зохиолыг Монгол Улс дахь БНХАУ-ын Элчин сайдын яамны зөвшөөрөлтэйгөөр уншигч танд хүргэж байна.

• Зохиогч: Ши Най Ань
• Хөрвүүлэгч: Д.Уртнаст
• Редактор: В.Уянга, Сьү-Шаа

 ЯНЬ ЧИН БЭЭР ЧЮ ЛИНЬ ОЛОМД ХУН ГАЛУУГ ХАРВАСАН СҮН ЖЯН БЭЭР ДУНЖИН ХОТОД ХУЛГАЙН ТЭРГҮҮНИЙГ ХҮРГЭСЭН

Жич өгүүлэх нь Сүн Жян бээр дагасан жанжин Ху Жюнь-ээс ямар арга үүсгэвээс сая Дүн Чуань, Ань дэ хоёр хотыг авч болмуй хэмээн асуусанд Ху Жюнь өгүүлрүүн: - Дүн Чуань хотыг сахих жанжин болбоос өчүүхэн хүмүүний бага дүү Ху Сянь болох тул миний бие Ли жанжны над амь үлдээсэн ачид шүтэж дуртайяа Дүн Чуань-д эчиж бага дүүг хэлэлцсэн дагуулсугай. Ингэвээс ганц Ань дэ хот өнчрөн үлдэх тул байлдахгүйгээр өөртөө дагахаар ирэх болой хэмээсэнд, Сүн Жяних л баярлан Ли Жюньийг дуудаж түүний хамт илгээгээд, байлдан эзлээгүй жоу сянь-ий газрыг илбэн тохруулсугай хэмээн жанжин нарт цэрэг өгч илгээгээд, албан бичиг сийрүүлэн бичиж Дай Зүн-г дуудан Жин хотноо эчиж эзэн төрд айлтган мэдүүлээд Су Тайюй-д учирч бэлэг сэлтийг тушаа хэмээгээд бас нэгдүгээр элч илхэн Чэнь Ань Фү-д айлтган мэдүүлээд нөгөөтээгүүр бас хэдэн жанжныг дуудаж Ван Чин-ийн ордноо эчээд алт мөнгө эд эрдэнэс, тана сувд таж магнагийн зэрэг нарийн зөөлөн эдийг бүртгэн хураамжилж, ёс бусаар цогцлон байгуулсан луун асар гардийн ордон, номин дээвэр ногоон багана жич хууль цаазаас бусармаглан үйлдсэн төрийн дээл малгай, жагсаалын шүхэр дуаз зэргийн юмыг бүрнээ галдагтун хэмээгээд бас Юнь Ань жоу-д хүмүүн илгээж төрийн ёсноос тэрслэн үйлдсэн түшмэл сайдын эд хэрэгслийг тоо ёсоор нь галдан шатаа хэмээн Жан Хэн нарт хэл өгснийг түр өгүүлэхгүй. Жич өгүүлэх нь Дай Зүн бээр албан бичгийг авч Жяннань хотод хүрээд Чэнь Ань Фү-д айлтган мэдүүлснээ Чэнь Ань Фү бас айлтгал бичиг сийрүүлэн бичиж эзэн төрд өргүүлсүгэй хэмээн Дай Зүн-д тушаав.

Дай Зүн бээр Чэнь Ань Фү-ээс аяарлан салж Жин балгаснаа хүрээд хуудаст бичиг жич ёсны бэлгийг Су Тайюй-д өргөн барив. Су Тайюй бээр дотоод ордонд орж эзэн хаанд айлтган мэдүүлснээ Хүй Зүн хааны луун царай өөд болж зарлиг болруун: Урвасан хулгай Ван Чин-г Жин хотноо авчирч цаазлан шийтгэ. Үйлдсэн хуурмаг хатан, сайд түшмэлийн зэрэг олон хулгайг Хуай Си газрын зээлд тэргүүнийг нь цавчиж цээрлэл үзүүлэгтүн. Цэргийн амуу хүнсээс хувь гаргаж Ван Чин-ийн хал зовлонг амссан зуун овогтонд өрх дараалан түгээн өгч иргэнийг тэтгэгтүн. Хаан төрд дагаад жагсаалд бие барсан гавъяа бүхий жанжин нарт хишиг хүртээн хүндэтгэн амаржуул. Хуай Си-ийн эл жоу сянь-ий албан яамнаа түр дутах түшмэл сайдыг үтэр түргэн туршуулд илгээ. Эзэн төрийн элч Чэнь Хуань бээр урьдаар хулгайг дагаж хойно гажууг гээн төвийг хичээсэн хүмүүний үйлдсэн ялын зүй зохисыг  үзэж таслан шийтгэ. Цэрэгт мордсон их жанжин, жигүүрийн жанжин нар цөм Жин хотноо эгсэн хойно байгуулсан гавъяаг үзэж өргөн дэвшүүлмүй хэмээв. Эзний зарлигийг олмогц Дай Зүн эгж ирэн мэдүүлэв.

Тэр тухай Чэнь Ань Фү нар хэдийн Нань Фэн хотод ирсэн ажгуу. Ху Жюнь бас нэгэнт дүү Ху Сянь-ийг хэлэлцэн дагуулаад Дүн Чуань-ий цэрэг иргэний цалин хүнс, өрх ам, жич амуу зоосны данс бичгийг өргөн ял хүлээснээ, Ань Дэ жоу-ын хулгай нар бас живдрээг сонсмогц дагахаар ирсэн тул Юнь Ань, Дүн Чуань, Ань Дэ гурван газрын ард иргэн тариандаа аж, арилжааны хүмүүн мухлагтаа суусаар цөм Сүн улсын иргэн болов. Энэ цөм Ли Жюнь-ий гавъяа болой. Ван Чин-ийн эзэлсэн найман жюньий наян зургаан жоу сянь-ий газрыг бүрнээ илбэн төвшитгөжээ. Түүнээс Дай Зүн бээр эзэн хотноос мордон Нань Фэн-д эгж ирээд арваад өдөр болсноо эзний элч сая эзэн хааны жуу бичгийг авч өртөө улааг дамжсаар хүрч ирэхүйеэ Чэнь Ань Фү жич зам дагуу албан түшмэл бээр эзний элчийг угтаж жуу бичгийг хүлээн авав. Жич өглөө, эзний элч бээр Жин балгаснаа эгэхүйеэ Чэнь Хуань цааз зарлан гяндангаас Дунь Сань Нян, Ли Жу зэргийн нэгэн бүлэг сөргүү хулгайг түлхлэн авчруулж ард нь “цавчих” хэмээх үсэг хатгаж, Нань Фэн хотын зээлд түлхэн аваачиж тэргүүнийг цавчин дөрвөн хаалганаа шурагт өлгөн цээрлэл үзүүлэв. Дуань Сань Нян багаас эцэг эхийн сургаалыг авахгүй, өөрөө хүргэн эрж тэнгэр тулам ял үйлдсэн тул эдүгээ тэргүүн бие нь хоёр анги салж, бас нэлээд хэдэн ураг саднаа чирэгдүүлжээ. Түүний эцэг Дуань Тай Гүн нь хэдийн Фан Шань-ий цайзад үхсэн бөлгөө. Үлгэрийн учрыг нуршихгүй. Жич өгүүлэх нь Чэнь Ань Фү, Сүн Сянь фэн нар Ли Жюнь, Ху жюнь, Чюн Ин, Сүнь Ань нарын гавъяаг илэрхийлэн тэмдэглэж зар тунхаг гарган зуун овогтныг илбэн тохруулснаа наян зургаан жоу сянь-ий ард иргэд нарны ивээлийг дахин хүртэв. Жич хулгайг дагаж хүмүүнийг эс хорлосон цэргийн ардад адал хөрөнгийг нь эгүүлж, сул иргэн болгов.

Тэндээс Си Жин хотын шинэ түшмэл нэгэнт тушаалд ирсэн тул хотыг сахисан жанжин Чяо Дао Чин, Ма Лин нар Нань Фэн хотноо хүрч ирэв. Удсангүй эл жоу сянь-ий шинэ түшмэл бас хүрч ирснээ Ли жюнь, Жан Хэн, Жан Шүнь, Руань овгийн ах дүү гурвуул жич Тун Вэй, Тун Мэн нар жоу сянь-ий албан үйлийг шинэ түшмэлд тушаагаад бүгдээр Нань Фэн хотноо ирж цуглав. Төдийд Чэнь Ань Фү нарын олон түшмэд жич Сүн Жян зэргийн зуун найман жанжин ба Хэбэй-ийн дагасан жанжны хамт Нань Фэн хотноо өрнийг төвшитгөсөн баярын хурим тавьж, олон жанжин түшмэд их л найрлан ус, хуурай, морьт гурван замын цэрэгт шагнан хөхиүлэв. Сүн Жян бас жагсаалд үхсэн жанжин цэрэг жич Хуай Си-д эндсэн хилс сүнсийг тохруулсугай хэмээн Гүн Сүньшэн, Чяо Дао Чин хоёроор тахил тавиг базаалгаж долоон өдөр долоон шөнө буян ном үйлдүүлэн төгсгөсөнд, гэнэт Сүнь Ань-ийг түргэн өвчин олж цэргийн цацарт нас нөгчив хэмээн мэдүүлсэнд Сүн Жянихэд эмгэнэж түүний хүүрийг нь Лүн Мэнь Шань уулын хажууд хүндэтгэн оршуулав. Чяо Дао Чин бээр Сүнь Ань-ий үхсэнийг сонсоод тэсгэлгүй гаслан уйлж, Сүн Жян-ын зүг өгүүлрүүн: - Сүнь Ань болбоос ядуу бумба лугаа нэгэн тосгоны хүмүүн бөгөөд над лугаа гүн ханилсан бөлгөө. Урагш өдөр тэр эцгийнхээ өшөөг авсугай хэмээн ялд унаад хулгайг дагасан болой. Завшаанаа Сянь фэн өршөөн ивээж багтаан хэрэглэснээ хожмын өдөр гал голомтоо хэрэлдүүлэхийг хүсжээ. Санамсаргүй зуурмаг болов.

Ядуу бумба завшаанаар эрхин жанжны гэгээн нүүрт олж бараадсан нь бас тэр хүмүүний ятган сургаж зам мөрийг зааж өгсний ач тул ядуу бумба би яваас сая найр санааг гүйцэтгэж чадмуй? Чяо Дао Чин миний бие хоёр Сянь фэнийн зузаан өршөөлийг өвчүүнээ шүтэн элэгнээ сийлэвч гүйцэтгэн хариулж чадахгүй. Ийнхүү дуртайяа хүүр ясаа хуучин нутагтаа тавьж хөгшин насаа хөдөө гэртээ өнгөрөөсүгэй хэмээмү хэмээн гашуудан гуйхад Ма Лин бас Чяо Дао Чин-ийн явсугай хэмээхийг үзээд Сүн Жян-ын зүг ёслон ийн өгүүлрүүн: - Өчүүхэн хүмүүн бас эрдэмт багш Чяо Дао Чин-ийн хамт эчсүгэй хэмээх тул Сянь фэн өршөөн зөвшөөмү хэмээхэд Сүн Жян үүнийг сонсоод өвчүү цээжнээ хэдий баяр үгүй боловч хоёр хүмүүн хүчлэн гуйх тул мушгин үлдээж болохгүй, арга буюу зөвшөөн хурим бэлтгэн мордуулахуйяа Гүн Сүньшэн хажууд суун огт дуу гарсангүй бөлгөө. Тэндээс Чяо Дао Чин, Ма Лин нар Сүн Жян, Гүн Сүньшэн-д салах ёсыг гүйцэтгээд бас Чэнь Ань Фүийн дэргэд хүрч салах ёсыг гүйцэтгэн аяарлан эчив. Хойно Чяо Дао Чин, Ма Лин нар цөм аглаг уулын Ло Жэнь Рэнь-ийг багшийн ёсоор үйлдэн, энх амраар эцэс болов. Түүнээс Чэнь Ань Фү бээр Хуай Си газрын олон жюнь-ий цэрэг ардад тэтгэн тусалж илбэн тохруулав. Энэ Хуай Си хэмээгч Хуай Дү-ийн баруун биед орших тул Сүн улсын хүмүүн Ваньжоу, Нань Фэн зэргийн жоу сяньийг цөм Хуай Си хэмээн дуудах ажгуу.

Төдийд Чэнь Ань Фү бээр Сянь фэн тэргүүлэн олон жанжин нарт цэрэг эгэх цаазыг зарламагц Сүн Жян нэгэнтээгүүр дундад цэргийг илгээж Чэнь Ань Фү, Хоу Мэн, Ло Жянь нарыг хамгаалуулан урьд мордуулж, нөгөөтээгүүр усан цэргийн түрүүчүүдэд захиа уламжлан онгоц салыг хөдөлгөж усан замаар мордон урьдаар эзэн хотноо хүрээд хүрээ буудаллан хэрэглэхийг хүлээ хэмээгээд бас Яо Ран, Жинь Да Жянь нарыг дуудан чулуун хөшөө цавчуулж хэрэг учрыг зүй зүйгээр сийлэн тэмдэглүүлж, Нань Фэн хотын зүүнтээ Лүн Мэнь Шань уулын доор босгов. Түүний хуучин мөр төлөв эдүгээ мөн асаар бөлгөө. Тэндээс дагасан жанжин Ху Жюнь, Ху Сянь нар хурим базаан Сүн Сянь фэн-г үдэв. Хойно Сүн Жян бээр Ху Жюнь, Ху Сянь нарын гажууг тэвчин зөвийг дагаж, хоёр жанжныг хэлэлцэн дагуулсан гавъяаг эзэн хаанд айлтгаснаа эзэн хаан Ху Жюнь, Ху Сянь-ийг илэрхийлэн давшуулж, Дүн Чуань-ий усан цэргийн дуань лянь түшмэл өргөмжилсөн бөлгөө. Энэ цөм хожмын хэрэг тул өгүүлэхгүй. Тэр үед Сүн Жян бээр цэрэг морийг таван анги хуваан, өдөр сунгаж урагш мордохоор бэлтгэв. Үзвээс жоу сянь-ий газрыг сахиулахаар үлдээсэн цэрэг ба нутаг газартаа эгж тариалан үйлдмүй хэмээн гуйж үлдсэн цэргийн ардаас гадна эдүгээ нийслэлд эгэх цэрэг нэгэнт арван хэдэн түм болжээ. 

Төдийд Сүн Жян бээр зам дагасан зуун овогтонд үсэн төдий халдаж болохгүй хэмээн цэргийн цаазыг чандлан зарлаад их цэргийг хөдөлгөн Нань Фэн хотоос салж эзэн хотын зүг ирэхүйеэ зам дагасан зуун овогтон цэцэгт зул чимэгт дэнлүү барин үдэн мордуулмуй. Түүнээс их цэрэг аян замыг хөөж явсаар нэгэн өдөр Ваньжоу-ын харъяа Нэй Сян сянь-ий Чю Линь Шань уулан өмнөх Чю Линь Дү хэмээх газар хүрч ирэв. Тэр өндөр уулын хад чулуу халгилах булаг адбиш үзэмжтэй тул Сүн Жян бээр морин дээрээс холхи уулын өнгө үзэмжийг бараалан, огторгуйн зүг харахул хэдэн хэлхээ хун галуу тас мөр самууран дээр доор болж дэмий л үргэн нисмүй. Сүн Жян хараахан гайхаж атал өмнөх цэргийн ард бас шагшин бархиралдсанаа, хүмүүн илгээж учрыг асуулгаваас үзвээс ганган эр Янь Чин зэв намнахыг сурч, сая галууг харваад зэв бүр онож агшин зуур арван хэдийг харваж унагасан тул тийнхүү цэрэг жанжин гахайн хашхиралдсан ажгуу. Сүн Жян даруй Янь Чин-г дуудуулбаас Янь Чин саадаг нумыг авч, хэдэн галууг ганзагалаад морь довтлон ирж үсрэн бууж золгов.

Сүн Гүн Мин асууруун: - Хун галууг чи харвасан буюу? хэмээхүйеэ, Янь Чин өчрүүн: - Өчүүхэн хүмүүн намнахыг сая сурах тул огторгуйгаар өнгөрөх нэгэн сүрэг галууг үзээд туршин намнасанд санамсаргүй зэв бүр оножээ хэмээв. Сүн Жян өгүүлрүүн: - Харваж намнахыг хичээх нь жанжин хүмүүний үйл бөгөөд харваж унасан нь чиний сурсны сайн буй за. Би санахул ганц нүүдлийн хун хэмээгч хүйтнээс зайлан умар газраас салж, зэгсийг зуун боомт өнгөрөн, Жян Нань-ий дулаанд өвөлжин тутарга шиш түүн амь юугаа зууж, хавар болсон сая эгж буцмуй. Энэхүү хун галуу хэмээгч арав хорь эсхүл дөч тавиар сүрэглэн хэлхээлж, эрхмээ өргөн өмнө болгон, доорд нь сүүлийг дарж, эмх журам эх сүүлээ алдахгүй, үдшийн гүнд хоноглохуйяа мөн цаг мөчийг мэдээлэх харуулын галуу байхуй эрэгчин нь эмэгчнээ алдсан ба эмэгчин нь эрэгчин юүгээ алдваас үхэн үхтэл гоонь бэлэвснээр амьдрах бөлгөө. Жигүүртний доторх энэ бөгөөс өршөөл, журам, ёслол, эрдэм, итгэл таван үүрдийг гүйцэтгэсэн тул тийнхүү өршөөл журамт амьтан хэмээжээ. Бас өндөр огторгуйгаас үхсэн галууг үзвээс цөм гаслан донгодмуй. Ханиа алдсан өнчин галууг огт дарлан доромжлохгүй, энэ нь түүний өршөөл болой.

Эр юүгээ алдсан ба эмээсээ салсан өрөөсөн галуу үхэн үхтэл гоонь бэлэвсэн суух нь түүний журам болой. Дэс дараагаар хэлхээлэн нисэж давж хоцрохгүй нь түүний ёслол болой. Элээ бүргэдээс зайлан, зэгсийг зууж боомт гарах нь түүний эрдэм болой. Намар өмнөш одож хавар умарш эгж тогтсон цагаас үл зөрчих нь түүний итгэл болой. Энэ мэт таван үүрдийг гүйцэтгэсэн амьтныг яахин хөнөөж түвдмүй. Огторгуйд нисэх нэгэн сүрэг галуу гангар гунгар донгодолцох нь үлгэрлэвээс яг манай олон ах дүү нарын мэт болой. Чи түүний хэдийг харваж унагасан нь мөн манай ах дүү нарын дотроос хэдийг алдсан мэт болох тул олны сэтгэл ямар болном? Дүү минь, үүнээс хойш энэ ёслол журамт амьтныг битгий хөнөөгтүн хэмээсэнд, Янь Чин удтал тэргүүнийг дарж, гэмшиж зогсохгүй, төдийд Сүн Жян сэтгэл хөвхөлзөн морины дээр ийн хэмээн шүлэглэн гиншрүүн:

Уулан хад мурий сарий урсах ус цайлзаад Улаан галуу хэдэн хэлхээ огторгуйн цээлд ганганалднам. Зурай галуу зэвд оногдон ханиа гэнэт алдсанаа Жихүүн сар сэрүүн салхинаа элэг зүрх эмтэрнэм. Сүн Жян шүлэглэж бараад дотор тэсгэлгүй гунин уйтгарлаж, цэрэг морийг Чю Линь оломд буудаллаж цацарт сууж, өдрийн хэргийг санагалзан, Янь Чин-ийн галууг харвасныг бодож, сэтгэл эвдрэн бухимдаж бийр зууруул ацруулан бас нэгэн бадаг дуулал татлан гаргав. Тэр дууллын үг нь: Өргөн тэнэгэр чү-ийн тэнгэр өнчин галуу сүргээсээ түмэн бээр салахуйяа, үргэн нисэх дуу нь гуниалтай. Өөрийн сүүдрээ харсаар жихүүн намагт буув. Түв хэмээн өвс хувхайрч элс хатахуйяа, усан долгион үүлэн тэнгэрийн алс. Хуудаст бичгийг бичээгүй боловч, хавтгай цээжний нимгэн санааг илэрхийлсүгэй хэмээмүү.

Үдшийн наран хоосон гуу, өглөөний утаа эртний суваг өвчүүний уйтгарыг тоочин үл бармуй. Хулсан цэцгийг дуустал хураавч хоноглох газар алга, хэзээ өдөр Юй Мэнь-д буцмуй хэмээн сүүрс алдмуй. Гангар хонгор галууны дуу чихэн үзүүр уяралтай, ганц хорсох нь оломд орших газар алга. Зуун цэцэгт уяхан хавар хойш эгэх үе, зурмал саравчны хос хараацай жиргэн нисэхийг үзэгтүн. Сүн Жян бичиж бараад үзвээс дууллын үг маш эмгэнэл гаслантай тул өөрөө бас уйтгарлан сэрэхгүй, Ү Юн, Гүн Сүньшэн нарт өгөв. Тэр шөнө Ү Юн нар архи зууш бэлтгэж согттол уулцав. Жич өдрийн өглөө тус тусын моринд мордож, өмнөш оров. Тэр үе хараахан өвлийн цаг, өвс мод шарлан хувхайрсан тул Сүн Жян-ын дотор маш уйднам бөлгөө. Нэгэн өдөр их цэрэг Жин хотноо хүрч, цэрэг морийг Чэнь Чяо өртөөнөө буулган эзний зарлигийг хүлээв. Жич өгүүлэх нь, Чэнь Ань Фү, зөвлөлийн сайд Ху Мэн нар дундад цэргийг авч, урьд хотод ороод эзэн хаанд золгож Сүн Жян нар гавъяаг бүтээж, олон жанжин нарыг дагуулан цэрэг эгж хотын гадна ирэв хэмээн илтгэв. Чэнь Ань Фү бас урагш давшиж Сүн Жян зэргийн олон жанжны хүчлэн байлдаж хулгайг төвшитгөн зовон зүдсэн учрыг зүй зүйгээр тоочин айлтгаснаа тэнгэрийн хөвүүн ихэд сайшаан Чэнь Хуань, Ху Мэн, Ло Жянь нарыг өргөн дэвшүүлж зэрэг хэргэм нэмээд алт мөнгө торго магнагаар шагнаад, Сүн Жян зэргийн олон жанжныг хуяг дуулгыг нь тайлал үгүйгээр хотноо удирдан оруулж бараадуулагтун хэмээн Хуан Мэнь Ши Лан түшмэлд зарлиг уламжлав. Шүлэгт өгүүлсэн нь: Эчих үе гучин зургаа, эгэх цагт арван найман хос.

Хөндлөн гулд түм мянган газар, хэлэлцэн инээлцсээр хуучин нутагт эгмүй. Жич өгүүлэх нь Сүн Жян нарын зуун найман хүмүүн эзний зарлигийг хүлээн хуяг дуулгыг тайлалгүй хэмэрлэг дээл хоргой магнаг дээгүүр даран өмсөж энгэртээ алт мөнгөн зүүвч зүүж Дүн Хуа Мэнь хаалгаар шурган Вэнь  Дэ Дянь харшийн өмнө ирээд өлмий нугалан сөгдөж эзэн хаанд бараадан золгож түмэн наст хэмээн дуудсанд тэнгэрийн хөвүүн луун нүдийг өргөн Сүн Жян нарын олон жанжныг үзвээс Ү Юн, Гүн Сүньшэн, Лү Жишэнь, Ү Сүн нар хувь хувийн ёсны дээлийг өмссөнөөс бус өөр хүмүүн цөм хэмэрлэг дээл хэдэрч алтан бүс дэрвэлзүүлэн тэсгэлгүй сүр гэрэлтэй тул ихэд баярлаж ийн өгүүлрүүн: - Мөхөс хүмүүн бээр танай зэргийн олон сайдыг сэтгэлийг зүдээн хулгайг арилгаж биеийг чилээн дээрмийг дараад олон хүмүүн бие эндэж шарх олов хэмээн сонссон тул сэтгэлд маш уйтгарлан зовних бөлгөө хэмээсэнд Сүн Жян өвдөг даран дахин ёсолж ийн айлтгаруун: - Эзэн хааны өршөөлд шүтэж манай зэрийн олон жанжин хэдий зэв сумны шарх олсон боловч харъяа үгүй бөлгөө. Эдүгээ хулгайн тэргүүнийг барьж хоёр си газрыг төвшитгөсөн нь цөм эзэн хааны өршөөл эрдэм тул ямар аймшиггүй сайд бидний гавъяа хэмээн хэлж болмуй хэмээгээд газар тэврэн сөгдөж бас айлтгаруун: - Сайд бид эзэн хааны зарлигаар Ван Чин-г барьж ордны доор хүлж авчрав. Таслан шийтгэх болов уу хэмээхүйеэ, эзэн хаан ийн зарлиг буулгаруун: - Хуулийн яамны түшмэд бээр хулгай Ван Чин-г түргэн алагтун хэмээв.

Сүн Жян бээр Сяо Жя Сүй гайхамшигт аргаар хотыг эвдэж, хамаг амьтны амь насыг хамгаалсан атал гавъяанд үл шунан яван одсон үйлийг өргөн мэдүүлснээ эзэн хаан тэсгэлгүй сайшааж: - Энэ үнэхээр чигч журамт хүмүүн бөлгөө! хэмээгээд Сяо Жя Сүй-г эрэн олж Жин балгаснаа авчран тушаал хүртээ хэмээн дотоод үйлийн яамны ноёдод зарлиг буулгахуйяа Сүн Жян тэргүүн дарж хишигт мөргөв. Тэрхүү дотоод үйлийн яамны сайд хэн нь эзэн төрийн төлөө хүчлэн зүтгэж аруухан эрдэмтнийг асуун сурвалжлах аж. Энэ болбоос хойнох үг болмуй. Мөн өдөр эзэн хаан бээр тухайлан дотоод явдлын яамны сайдад зарлиг буулган их хэргэм өргөмжлөн дэвшүүлэх үйлийг зөвлөн тогтоосугай хэмээсэнд, тайш Зай Жин, шүми түшмэл Түн Гуань хоорондоо зөвлөж ийн айлтгаруун: - Эдүгээ дэлхий дахин хараахан төвшрөөгүй тул өргөмжлөн дэвшүүлэхэд зохисгүй. Ийнхүү урьдаар Сүн Жян-г бат журамт Бао И Лан хэмээн өргөмжилж шошго тамга өгч Хуан Чэн Ши түшмэл болгон, дэд Сянь фэн Лү Жюнь И-г Сюань Ү Лан хэмээн өргөмжилж тамга шошго өгч Туань Лянь Ши түшмэл болгон, Ү Юн нарын гучин дөрвөн хүмүүнийг их жанжин хэмээн өргөмжилж, Жү Ү зэргийн далан хоёр хүмүүнийг жигүүрийн жанжин болгож алт мөнгө эд эрдэнэсийн зүйлийг гаргаж гурван замын цэрэг жанжинд түгээн өгвөөс болмуй хэмээсэнд, эзэн хаан айлтгалыг зөвшөөн дотоод явдлын сайдад зарлиг буулган Сүн Жян зэргийн олон хүмүүнд зэрэг хэргэм нэмж хишиг пүнлүү хүртээ хэмээсэнд Вэнь Дэ Дянь харшийн доор зогссон Сүн Жян зэргийн олон хүмүүн хишигт мөргөв.

Тэнгэрийн хөвүүн бас Гуан Лу Сэ яаманд их хурим тавин Сүн Жян-д хэмэрлэг магнаг нэгэн зах, алтан хуяг нэгэн зах, нэрт морь нэгийг шагнаж, Лү Жюнь И-ээс дорогш олон жанжинд зохисыг нь үзэж шан хүртээн, хаан санг нээж эд эрдэнэсийн зүйлийг гаргаж түгээгтүн хэмээн зарлиг буулгасанд Сүн Жян зэргийн олон жанжин хишигт мөргөн дотоод ордноос гараад баруун хаалга Си Хуа Мэньий доор ирж морь унан цэргийн хүрээндээ ирээд албан яамны дуудахыг хүлээхийг түр өгүүлэхгүй. Мөн өдөр хуулийн яам бээр хаан эзний зарлигийг хүлээж ялын бичиг сийрүүлэн бичээд битүү тэргийг нээж хулгайн түрүү Ван Чин-г түлхэн гаргаж ард нь "цавчих" үсгийг хатгаж цаазын газар түлхлэн аваачихуйяа үзэх хүмүүн ус мэт нэлийж мөр мөрөө ивэлцэн борви борвио гишгэлцэж зарим нь түй хэмээн нулимж хараамуй, зарим нь сүүрс алдмуй. Ван Чинийн эцэг Ван Сюй жич түүний эм, хадам аавыг нь хэдийн Ван Чин-г барих цагт хүйс тэмтрэн алсан тул энэ өдөр зөвхөн Ван Чин-ийн нэгэн хүмүүн илд жадны доор ял хүлээн зогсжээ. Төдийд жин үд морин цагийн гуравдугаар мөч болохуйяа цаазлах хэнгэрэг хоёр зэрэг дэлдэж сэлэм жад сэхийн зэрэглэж, хар туг баруун үүл мэт дэлгэсэнд хүмүүн алах яргачин ал хэмээн бархиралцсаар Ван Чин-г түлхлэн тонолжин зээлийн үзүүрт аваачин ялын бичгийг нь дуудан хууль ёсоор огтчин үзэх хүмүүн ам амдаа гуниаран өгүүлрүүн: Энэ хэмээгч ялт хүмүүний дүрэм бөлгөө, Эцэстээ тэргүүнийг цавчаад бие юүгээ туячуулжээ. Эс үйлдэх арван ялыг хийсэнгүй бөгөөс Энэ өдрийн эрүү цаазыг хүлээмүй үү? хэмээв.

Төдийд цаазлах түшмэл бээр Ван Чин-ийн тэргүүнийг цавчуулж шурагт өлгөн цээрлэл үзүүлэхийг түр өгүүлэхгүй. Жич өгүүлэх нь, Сүн Жян зэргийн олон хүмүүн хишигт мөргөн хүрээндээ эгж хөл амрав. Жич өдөр Гүн Сүньшэн бээр цацрын өмнө ирж Сүн Жян зэргийн олон хүмүүнд тэргүүн дарж ёслоод: - Урагш өдөр уулын багш Ло Жэнь Рэнь бээр өчүүхэн хүмүүнийг сургасан нь, эрхин ахыг хамгаалан эзэн хотноо эгсэн хойно агуй дүндээ буцтугай хэмээсэн бөлгөө. Эдүгээ эрхин ах гавъяа нэрийг бүтээж эзний хишгийг хүртсэн тул ядуу бумба миний бие өршөөлт ах жич олон жанжнаас аяарлан салж өндөр уулын агуй дүндээ буцаж хариад багшийг даган эрдэм улируулж, агширсан эхийг асран тэжээж өөрийн насан хутгийг төгсгөсүгэй хэмээмү хэмээв. Сүн Жян урагш өдөр хэдийн ам алдсан тул эдүгээ үгийг буцваас болохгүй. Тийнхүү тэсгэлгүй нүдний нулимс унагаж Гүн Сүньшэн-ийн зүг өгүүлрүүн: - Урагш өдөр олон ах дүү нар нийлэн цугларах нь дэлгэрсэн цэцэгт адил. Эдүгээ хувь хувьдаа салж эчихүйеэ зулгарах цэцэг мэт бөлгөө. Би хэдий урагш өдрийн амласнаа буцахгүй боловч хэрхэн түвдэж чам лугаа салж болмуй хэмээвээс Гүн Сүньшэн өгүүлрүүн: - Бага бумба миний бие хэрвээ хагас замд өршөөлт ахыг хаясан болбоос найр сэтгэлгээ үгүй хэмээн хэлж болмуй. Эдүгээ эрхин ах гавъяа нэрийг бүтээсэн тул олдохул ядуу бомбын салж эчихийг зөвшөөрнөм болов уу хэмээв. Сүн Жян бээр хэдэн зэрэг марган үлдээвч болохгүй тул арга буюу хуримын ширээ засаж олон жанжин нарыг дуудан Гүн Сүньшэн лүгээ салах ёсыг гүйцэтгэн хундага өргөн уулцахуйяа хүмүүн бүр сүүрс алдан гунирах бөгөөд сувдын хэлхээ тасрах мэт нүдэн нулимсыг унагамуй.

Төдийд олон жанжин өөр өөрийн олсон алт сувдын зүйлийг гаргаж Гүн Сүньшэн-д тал бэлэг болгон барихуйяа Гүн Сүньшэн хүчлэн маргаж хүлээн авахгүй тул өөр өөрөө гар оруулан түүний боодолд нь баглан өгчээ. Жич өдөр Гүн Сүньшэн бээр олсон шаахай төрж, боодол үүргээ үүрээд тэргүүн дарж олон ах дүү нарт салах ёсыг гүйцэтгээд умар зүгийг чиглэн эчихүйеэ Сүн Жян тэргүүлэн олны халуун нулимс ханцуйг дэвтээж хэдэн өдөр гунин зовов. Тэр үед түв хэмээн цагаан сар ойртсон тул олон түшмэл бараалалд орж эзэн хаанд баяр хүргэхээр бэлтгэв. Цай тайш бээр Сүн Жян зэргийн олон жанжин баяр хүргэхээр бараалалд ирж эзэн хаанд золговоос тэнгэрийн хөвүүн эрхгүй хүндэд хэрэглэх болуузай хэмээн эмээж, ганц Сүн Жян, Лү Жюнь И нар болбоос эзэн төрийн албан тушаалд байхуй тул олны сүрэгт дагалцан бараалалд орж баяр хүргэж болмуй. Хулгайг дайлахаар мордсон өөр жанжныг өргөмжлөн дэвшүүлээгүй учраа удирдан оруулбаас эрхгүй эзэн хааныг цочоон ёс алдах болуузай хэмээн эзэн хаанд урьдаас айлтгасанд тэнгэрийн хөвүүн айлтгалыг зөвшөөн зарлиг буулгаж оруулахыг байлгав.

Удсангүй цагаан сарын шинийн нэгний өдөр болсноо Сүн Жян, Лү Жюнь И хоёул төрийн дээл малгайг өмсөж зуун түшмэлийн хамт мөч тэмдэглэх яамнаа зогсож олны сүрэгт дагалцан бараалалд орохоор хүлээмүй. Тэр өдөр тэнгэрийн хөвүүн Зэ Чэнь Дянь харшнаа саатаж зуун түшмэлийн мөргөхийг хүлээв. Сүн Жян, Лү Жюнь И хоёул олны хамт эзэн хаанд мөргөж баруун харшнаа гарсугай хэмээн бодовч хоёр этгээдэд шадар түшмэл зогсох тул арга буюу индрийн доор зогсож нүд өргөн үзвээс харшийн дээр хас титэм зүүж сувдын маахай өшиглөн бор бүс хийсгэж алтан илэрхийлэл барьсан олон хүмүүн хундага өргөлцөн насан буяныг бэлэглэмүй. Сүн Жян, Лү Жюнь И хоёул өглөө эртийн тавдугаар жингээс жин үдийн морин цаг болтол гар тавин зогсоод сая арай хэмээн эзэн хааны шагнасан амтат дарсыг олж амсав. Удсангүй эзэн хаан дотоод ордноо эгж өглөөний цуу тархаад зуун түшмэл зүг зүгтээ тархаж эчихүйеэ Сүн Жян, Лү Жюнь И хоёул хойш эгж төрийн дээл малгайг тайлан хаяж морь унан хүрээндээ ирж царайд баяр үгүй, өвчүү цээжнээ урамс үгүй болов. Төдийд хүрээн гадна хүлээж байсан Ү Юн зэргийн олон хүмүүн Сүн Жян, Лү Жюнь И хоёулын харьж ирсэнд цөм хүрэлцэн ирж баяр хүргэв. Ёслон золгосон хойно зуун илүү хүмүүн хоёр хажууд зогссонд Сүн Жян тэргүүн дарж дуу гарахгүй. Ү Юн асууруун: - Эрхин ах энэ өдрийн барааллаас эчиж ирээд ийн зовох нь ямар учраа болов хэмээвээс Сүн Жян урт сүүрс алдаж: - Санаваас миний урьд төрөлд тавьсан заяа барилдлага нимгэн буй за.

Ляо улсыг эвдэн сөргүү хулгайг төвшитгөж зүүнш байлдаж өдий чинээ хүчир зовлонг амссан боловч өчүүхэн хүмүүний уршгаар олон ах дүү нар өчүүхэн төдий гавъяа үгүй тул ийн зовних бөлгөө хэмээсэнд Ү Юн өчрүүн: - Эрхин ах бээр урьд төрлийн хувь барилдлага нимгэн хэмээн мэдэж агаад юун хэмээн ингэж зовнимуй? Угаас орчлон дэлхийн түмэн бодис цөм хувь хувьдаа тогтсон тоо хэмжээтэй тул эрхин ах ингэж зовох хэрэггүй хэмээв. Хар хуй Ли Күй хажуугаас: - Эрхин ах юутай ийн бодлогогүй аж! Урагш өдөр Лян Шань уулнаа байх цагт чухам санаа таваар байсан атал энэ өдөр эзэн төрд дагасугай хэмээтэл маргааш бас хаан төрд орж өгсүгэй хэмээж агаад орж өгсний хойно бас зовох учир юун? Олон ах дүү нар завшаанаар цөм энд байхуй тул дахиж Лян Шань уулнаа гарваас таатай бус уу! хэмээсэнд Сүн Жян зандан өгүүлрүүн: - Энэ хар малын тэнэг бас хөдлөв! Эдүгээ улс гэрийн сайд түшмэл болж хаан төрийн тушаалд дэвшээд бас энэ мэт ёс учрыг төсөөлөхгүй аж! Энэ мал урвах санаа бас арилаагүй бөлгөө хэмээсэнд, Ли Күй бас гэдрэг хэлж ийн өгүүлрүүн: - Эрхин ах бээр дүү миний үгийг сонсохгүй бөгөөс хожмын өдөр бас хүмүүнд доромжлогдмуй хэмээсэнд олон хүмүүн түрчигнэтэл инээлцэж амтат дарс хэмнэж Сүн Жян-д бариад түүний насан өлзийг бэлгэдэж хоёрдугаар жин болтол уулцсан хойно сая тархалцав. Жич өдөр Сүн Жян бээр арван хэдэн морьтныг дагуулан хот ороод Су Тайюй, Жао Шу Ми-ийн ордон жич дотоод явдлын яамны эл түшмэлийн гэрт эчиж амар мэндийг нь асууж баяр хүргэхээр хойноос дагалцан үзэх олон хүмүүний дотроос хөл хурдан нэгэн нь хэдийн эчиж Цай Жин-д мэдүүлэв.

Дэд маргаадрын өдөр Цай Жин бээр эзэн хаанд энэ хэргийг мэдүүлснээ эзэн хаан бээр дотоод явдлын яаманд зарлиг буулган хөл цаазлах зар бичиг үйлдэж хотын эл хаалганд наалгав. Тэр бичигт өгүүлсэн нь: - Аливаа дайн байлдаанд мордсон сайд түшмэл жанжин цэрэг хотын гадна хүрээ буудаллан сууж зарлиг буулган хэрэглэхийг хүлээ. Дээд яамнаас туугдсан ил тодорхой албан бичиг үгүй бөгөөс дур зоригоор хотод орж болохгүй. Хэрвээ зөрчигсөд байваас цэргийн цаазаар чандлан шийтгэмүй хэмээжээ. Төдийд Цай тайш бээр хүмүүн зарж хөл хорих бичгийг Чэнь Чяо Мэнь хаалганы гадна аваачиж наалгасанд харуулын ард олж үзээд нисэх мэт довтлон ирж Сүн Жян-д мэдүүлэхүйеэ Сүн Жян-ын зовох сэтгэл түмэн давхар болов. Олон жанжин нар бас үүнийг сонсоод хүмүүн бүр бачимдан цухалдаж урвах сэтгэл байхуй боловч ганц Сүн Жян нэгэн хүмүүний сэтгэлийг бодож аюулхай цээжин дэх багтарсан уурыг дармуй. Өгүүлэх нь, усан цэргийн түрүү нар цэргийн үйлийг зөвлөмүй хэмээн тухайлан хүмүүн зарж Ү Юн-г залав. Ү Юн онгоцноо ирж Ли Жюнь, Жан Хэн, Жан Шүнь, Руань овгийн ах дүү гурван хүмүүст уулзсанаа усан цэргийн олон жанжин бээр Ү Юн-ийн зүг ийн өгүүлрүүн: - Эдүгээ эзэн төр итгэлийг алдан зальхай сайд эрхийг барьж эрдэмтэн мэргэдийн эчих замыг хаав.

Эрхин ах Сүн Жян бээр урагш өдөр их Ляо улсыг эвдэн Тянь Ху-ын хулгайг арилгаж эдүгээ бас Ван Чин-ийн самууныг төвшитгөсөн атал дэмий л Хуан Чэн Ши түшмэл хэмээн хоосноор өргөмжилж манай зэргийн олон жанжныг бас огт өргөмжлөн дэвшүүлсэнгүй бөгөөд гэдрэг хөл цээрлэх бичиг нааж манай олон хүмүүний хөлийг хорьж хот орохыг цаазлав. Санахуйяа эрхийг барьсан зальхай түшмэл эрт оройгүй манай ах дүү олныг салган сарниулах тул эдүгээ эзэн хотноо алан орж зальхай түшмэлийг арилгаад дахин Лян Шань уулнаа гарч дээрэм болоход хүрэхгүй. Тийнхүү энэ үйлийг ах Сүн Жян-д хэлбээс эрхгүй эс зөвшөөх учраа тухайлан цэргийн багшийг залж зөвлөв. Олдохул эрхин жюньши эзэн болж өгөх болов уу хэмээвээс Ү Юн өгүүлрүүн: - Эртний үгэнд “нум сумыг хэдий хугартал татавч зэв харвахгүй бөгөөс хоосон” хэмээжээ. Танай олуул хэдий хүчлэн ятгавч санахуйяа ах Сүн Жян бээр огт зөвшөөхгүй тул би хэрхэн толгой мэдэж чадмуй? Эртний үгэнд “ толгой тасарсан могой явж чадахгүй” хэмээсэнчлэн энэхүү үйлийг ах Сүн Жян-д мэдүүлж зөвшөөрүүлсэн хойно сая үйлдвээс болмуй.

Эс тийн бөгөөс танай олуул хэдий урван гарсугай хэмээвч урван гарч чадахгүй бөлгөө хэмээсэнд усан цэргийн зургаан жанжин бээр Ү Юн-ийн ийн өгүүлэхийг сонсоод цөм дуугүй болов. Түүнээс Ү Юн бээр дундад цэргийн цацарт ирж Сүн Жян лугаа цэргийн үйлийг зоогдон хэлэлцсээр ийн өгүүлрүүн: - Урагш өдөр олон ах дүү нар цөм санаа таваар жаргаж маш баяр цэнгэлтэй асан бөлгөө. Эзэн төрд илбэгдэн дагаснаас нааш улс гүрний төлөө зүтгэж улс гүрний сайд түшмэд болоод гэдрэг хүмүүний хараал доор орж бас хүндэтгэгдэн хэрэглэгдэж чадахгүй болсон учир олон ах дүү нар цөм гэмшилтэй болов хэмээхүйеэ Сүн Жяних л цочиж ийн асууруун: - Цэргийн багшид ийм тийм хэмээн хэл ам гаргасан хүмүүн баймуй уу? хэмээсэнд Ү Юн өгүүлрүүн: - Энэ хэмээгч ертөнцийн хүмүүний энгийн ёс тул хэл ам гаргав хэмээн хэрхэн хэлж болмуй. Эртний үгэнд “ эрхэм баяныг хүмүүн бүр хүсэж, ядуу буурийг хүмүүн бүр голмуй. “ нүүрийн өнгийг үзвээс сэтгэлийн учрыг мэдэж болмуй хэмээхүйеэ Сүн Жян өгүүлрүүн: - Олон ах дүү нар өөр сэтгэлтэй болсон ч Сүн Жян миний бие хэдий нүд аньж есөн булгийн доор оровч шударга сэтгэл хувилахгүй хэмээв. Жич өдөр цэргийн үйлийг зөвлөсүгэй хэмээн олон жанжинд цааз зарласнаа удсангүй их бага жанжин нар бүрнээ цацрын өмнө цуглав.

Сүн Жян үг үүсгэж ийн өгүүлрүүн: - Сүн Жян миний бие угт Юнь Чэн сянь-ий нэгэн бага түшмэл бөлгөө. Сүүлээр их ял үйлдэж өндөр уулнаа гарсанд олон ах дүү нар Сүн Жян намайг өргөж цайзын түрүү болгосон бөгөөд энэ өдөр бас эзэн төрийн сайд түшмэл болов. Эртний үгэнд “хүмүүн болоход санаа таваар үйлдэж болохгүй, санаан таваар үйлдвээс хүмүүн болж чадахгүй” хэмээсэнчлэн эзэн төрөөс эдүгээ хэдий хөл хорих зар тунхаг гаргасан боловч энэ нь учир ёсонд нийцэх бөлгөө. Олон жанжин нар учиргүй бөгөөс хотод орж болохгүй. Манай олон хүмүүн аглаг уул гүн шугуйд удаан өдөр суусны дээр цэргийн ардын дотор уульхай мунхаг хүмүүн маш олон тул хэрвээ яршиг уршиг татаж яамны газар баригдваас олон хүмүүний нүүрт муухай бус уу. Ийнхүү хөл хорьж хот орж үл болмуй хэмээсэн нь бас ч завшаан бөлгөө. Танай олон жанжин хэрвээ хүмүүний хараалд орж хөдөлж барих нь өөрийн дураар бус болов хэмээн жигшиж өөр сэтгэл үүсгэсэн бөгөөс урьдаар Сүн Жян миний тэргүүнийг цавчсан хойно сая өөр өөрийн санаан дураараа үйлдэгтүн. Танай зэргийн олон хүмүүнийг  санаан дураар чинь тавиваас Сүн Жян би ямар нүүрээр орчлон ертөнцөд амьдрах аж. Эрхгүй хүзүүг огтолж үхмүй хэмээсэнд, олон жанжин зэрэг зэргээр нулимс унаган аман тангараг хийсэн хойно сая тархаж эчив. Шүлэгт өгүүлсэн нь: Баруун жоу-ын жоу гүнг шүүмжлэн өгүүлэх нь юун? Бат журамт Гүн Мин-ийн шударга сэтгэл хувилахгүй. Урт хөлт Чэнь Хүй-г ичээн алсугай хэмээх нь Өглөө Сүн үдшийн хэмээн хэмээн урван хөрвөхийн учраа. Түүнээс хойш Сүн Жян нарын олон жанжин хэрэг үгүй болбоос хотод орохгүй болов.

Удсангүй цагаан сарын арван тавны өлзийт өдөр ойртов. Дунжин хотын дүрэм болбоос арван тавны өлзийт шөнө цэцэгт зул чимэгт дэнлүү өлгөн шинэ жилд бэлгэлэх тул хотын зуун овогтноос ордон яаманд хүртэл цөм дэн зул өлгөжээ. Тэндээс Сүн Жян-ын цэрэг дэх ганган эр Янь Чин бээр үүнийг сонсоод Юэ Хэ-ийн зүг зөвлөж өгүүлрүүн: - Эдүгээ Дунжин хотноо цэцэгт зул өлгөж, баян жилийг бэлгэдэж эзэн хаан бас иргэний хамт найрлах тул бид хоёул дээл хувцсыг солин өмсөж хотноо орон найр үзвээс ямар? хэмээн хэлсэнд, нэгэн хүмүүн дуу гарч өгүүлрүүн: - Та хоёр зул үзэхээр явбаас намайг бас дагуулах болов уу?" хэмээмүй. Янь Чин үзвээс үзвээс хар хуй Ли Күй асан ажгуу. Төдийд Ли Күй өгүүлрүүн: - Таны зул үзмүй хэмээн хулаан хэлэлцсэнийг би цөм сонсов хэмээсэнд Янь Чин өгүүлрүүн: - Чам лугаа эчихэд харъяа үгүй, ганц чиний ааш зан болхи бүдүүлэг тул уртад хэл ам гаргаж хэрэг зарга сэдмүй хэмээмүү. Эдүгээ эрхэлсэн яамнаас хөл хорих зарлигийн бичиг гаргаж бидний хот орохыг цаазалсан тул чи хэрвээ хот ороод хэрэг гарган үймээн дэгдээвээс түв хэмээн албан яамны аргад унах бус уу! хэмээвээс, Ли Күй өгүүлрүүн: - Энэ удаа би хэрхэвч хэрэг гаргаж үймээн дэгдээхгүй. Цөм чиний үгээр явбаас барав! хэмээсэнд, Янь Чин өгүүлрүүн: - Маргаад дээл малгайгаа сольж арилжааны хүмүүний ёсоор чимээд хамтад хот орсугай хэмээснээ Ли Күй тэсгэлгүй баярлав. Жич өдөр Ли Күй арилжааны хүмүүний ёсоор чимж, Янь Чин-г дагаж хот орохоор ирвээс Юэ Хэ бээр Ли Күй-ийн хэрэг гаргахаас болгоомжлон Ши Чянь-ий хамт хэдийн морджээ. Янь Чин мушгин зайлж үл болох тул аргагүй Ли Күйийн хамт урагш алхсаар аймшиггүй Чэнь Чяо Мэнь үүдээр шууд орохгүй, зам мушгин Фэн Чю Мэнь үүдийг шурган хотноо оров. Хоёр хүмүүн гар гараа холбон явсаар Сан Жя Ва хэмээх зээлд хүрвээс хонгил саравчны дотор харангын дуу гармуй.

Ли Күй эрхбиш орсугай хэмээх тул Янь Чин мөн аргаггүй олон хүмүүний дунд шахалдан орж үзвээс дээд талд хараахан нэгэн хуурч хүмүүн түв хэмээн гурван улсын үлгэрийн Гуань Юнь Чан ясыг хоосолж хорыг засуулсан үлгэрийг хэлэх ажгуу. Тэр үед Юнь Чан-ын зүүн мөр зэвд оногдон хор нь яснаа орсон тул эмч Хуа То өгүүлрүүн: - Энэ хорыг арилгасугай хэмээвээс нэгэн нам сэлүүн газар гуулин багана босгож, дээр нь төмөр гархи хадаад, таны тохойг гархилж дээсээр уяад, хурц мэсээр арьс махыг хагалж, ясны дээрх зэвийн хорыг хусаж аваад, утсаар сорвийг оёж гаднаас халууныг үлдэх гоёо түрхэн дотроос ахыг эдгээх эм хэрэглэвээс хагас сарын дотор эрхгүй урьдын адил илаарь болмуй. Тийнхүү эмнэхэд маш бэрх нь болой хэмээсэнд Гуань Юнь Чан хадганатал инээж өгүүлрүүн: - Их эр үхэх төрөхийг мөн унтаж хэвтэхийн төдий үзэх атал өрөөсөн гарыг нэн юун өгүүлмүй? Гуулин багана төмөр гархиар юун хиймүй, даруй огтолтугай! хэмээгээд шатар ацруулаад гэрийн зочмод лугаа шатар тавин, гараар сунгаж, Хуа То бээр ясаа хусуулж хорыг авуулмуй.

Ясыг хусан атал Юнь Чан зочин лугаа инээлцэн хэлэлцэж, нүүрийн өнгө хувилахгүй хэмээн хуурч хараахан энд хүртэл хэлтэл Ли Күй гэнэт олны дундаас өндөр дуугаар: - Энэ сая чухам сайн эр болой! хэмээн хашхирахад олон хүмүүн их л цочиж бүгдээр Ли Күй-ийн зүг хармуй. Янь Чин яаран хориглож өгүүлрүүн: - Ли ах, чи юутай бүдүүлэг хүмүүн аж! Энэ газар яахин энэ мэт хашхирч болмуй! хэмээвээс Ли Күй өчрүүн: - Үүнийг сонсоод тэсгэлгүй дуу гарчээ! хэмээснээ Янь Чин яаран Ли Күй-ийн гараас чирч эчив. Хоёул сая Сан Жя Ва-аас гарч хонгилын хэрсэгийг өнгөртөл тэнд нэгэн хүмүүн ваар тоосгыг гартаа барьж хүмүүний гэр зүг шатмуй. Дотроос нэгэн хүмүүний дуу гарч өгүүлрүүн: - Гэгээн цагаан өдөр гэрэлт нарны доор юунд хоёрт шүүгдээд зоосыг төлөхгүй, гэдрэг харин занчин эзэрхмүй" хэмээмүй. Ли Күй үүнийг сонсоод тэсгэлгүй тэр хүмүүнийг занчсугай хэмээтэл Янь Чин чанд тэврээд тавихгүйд Ли Күй нүдээ бүлтийлгэн тэлчлэхүйеэ тэр эр бас өгүүлрүүн: - Тэр хүмүүн надаас зоос зээлсэн өгцөө ах тул чамд ямар харъяа баймуй? Хэдэн өдрийн дараа Жан Жао Тао-г дагаж Жяннань-ий газар хулгайг дайлахаар мордмуй.

Чи надад халдах хэрэггүй, би ч амиа цөлсөн хүмүүн, тэнд эчвээс нэгэн үхдэл, энд үхэвч нэгэн үхдэл, чам лугаа занчилдан үхвээс энд харин нэгэн авсанд олж хэвтмүй хэмээв. Ли Күй өгүүлрүүн: - Жанжин цэрэг зарласан үгүй атал ба юунай Жяннань-д мордох болов хэмээхэд Янь Чин хориглон ятгасаар хэрүүлийг салгаж, хоёул гар холбон хонгилоос гараад нарийн гудамжийг өнгөрөн нэгэн бяцхан цайн пүүсэнд ороод суудалд суун цай дуудав. Янь Чин эсрэг суудал дахь нэгэн өтгөст цай аягалж өгөөд зоог дэлгэн ийн асууруун: - Өнөө сая зээлийн аманд нээн цэргийн эр бээр хүмүүн лүгээ хэрэлдээд өгүүлэх нь, Жан Жао Тао-г дагаж Жяннань-д мордмуй хэмээмүй. Өтгөс та чухам аль газар хулгай дэгдсэнийг мэднэм буюу? хэмээхүйеэ тэр өтгөс өгүүлрүүн: - Эрхин зочин харин мэдээгүй буюу. Эдүгээ Жяннань-ий хулгай Фан Ла хэмээгч төрөөс урваад найман жоу хорин таван сянь-ий газрыг эзэлж, Му жоу-оос дараалан шууд Рүнь жоу хүртэл байлдан дагуулаад, тусгаар нэгэн улс хэмээж, өглөө үдэш Ян жоу-г сундлахаар ирмүй хэмээмүү.

Тийнхүү эзэн хаан бээр илбэн тайлагч түшмэл Жан Жао Тао, Лю дүдү хоёулд зарлиг буулгаж дайлахаар мордуулав! хэмээв. Тэндээс Янь Чин, Ли Күй нар үүнийг сонсмогц яаран цайн зоосоо өгөөд, гудамжнаас гаран, шууд хотын гадна цэргийн хүрээндээ ирж, цэргийн багш Ү Юн-д уулзаж энэ учрыг зүй зүйгээр мэдүүлэв. Ү Юн үүнийг сонсоод дотроо их л баярлан, Сүн Сянь фэн-ийн дэргэд ирж, Жяннань-ий Фан Ла урваж самуун дэгдээснээ тэнгэрийн хөвүүн нэгэнт Жан Жао Тао бээр цэрэг дайчлуулан дайлахаар гарах зарлиг буулгав хэмээн мэдүүлэв. Сүн Жян энэ мэдээг сонсоод мөн баярлан өгүүлрүүн: - Бидний олон ах дүү нар ба цэрэг морь энд сул суухад үнэхээр сэтгэлд түвдэхгүй Су Тайюй бээр тэнгэрийн хөвүүнээ батлан айлтгуулж, их цэргийг хөдөлгөн мордоход хүрэхгүй хэмээн олон жанжныг дуудан зөвлөвөөс цөм баярламуй.

Жич өдөр Сүн Жян дээл хувцсыг халж, Янь Чин-г дагуулан энэ учрыг айлтгасугай хэмээн шууд Су Тайюй-н яамны өмнө хүрч мориноос буун дотогш мэдүүлбээс Су Тайюй түв хэмээн яамандаа асан тул яаран урагш ирж угтан оруулав. Сүн Жян танхимд орж бас мөргөн ёсолж зогссоны хойно Су Тайюй асууруун: - Жанжин ямар чухал учраар дээл хувцсыг сольж энд ирэв? хэмээснээ Сүн Жян айлтгаруун: - Эдүгээ эрхэлсэн яамнаас хөл хорих зарлиг гаргаж, цэрэгт мордсон эл жанжин түшмэл эзний зарлиг үгүй бөгөөс дураар хот орж болохгүй хэмээн цаазалсан тул, өчүүхэн хүмүүн энэ өдөр аймшиггүй өршөөлт чэнсян-ын ордноо ирж нэгэн учрыг мэдүүлсүгэй хэмээмүү. Сонсохул Жяннань газрын Фан Ла бээр жоу жюнь-ийг эзлэн, төрөөс урваад, оны нэрийг халж, улс байгуулан, Рүнь жоу-д халдан ирээд, өглөө үдэш мөрнийг гэтлэн Ян жоу хотыг сундлахаар ирэх санаа буй хэмээмүй. Миний бие олон жанжны хамт энд удаан өдөр цэрэг буудаллан зүгээр суух нь зохисгүй тул дуртайяа цэрэг морийг авч дайлахаар мордож улс гэрт шударгыг гүйцэтгэсүгэй хэмээмүү.

Гуйх нь өршөөлт Тайюй бээр эзэн хаанд дэвшүүлэн айлтгаж өгөх ажаамуу! хэмээсэнд Су Тайюй их л баярлан: - Жанжны үг түв хэмээн миний санаанд нийлжээ. Доорд сайд би хүчлээн айлтгасугай. Жанжин эгж амтрагтун. Жич маргаадрын өдөр бодрол үйлдэн өргөн айлтгаваас эзэн хаан эрхгүй хүндэтгэн хэрэглэх буй за хэмээсэнд Сүн Жян бээр Суй Тайюй-д ёслон салж, цэргийн хүрээндээ ирж, олон ах дүү нарт энэ учрыг сонсгон мэдүүлэв. Түүнээс дэд маргаадрын өдөр Су Тайюй бээр өглөөний барааллаар дотоод ордонд орсноо тэнгэрийн хөвүүн Пи Сян Дянь харшнаа саатаж бичиг цэргийн зуун түшмэлийн хамт түв хэмээн Жяннань газрын Фан Ла урваж найман жоу хорин таван сянь-ий газрыг эзлээд зуун зүйлээр харгислан явж өөрийн биеийг хаан өргөмжилж улсын нэрийг халан, эрт оройгүй Ян жоу-г халдмуй хэмээн хараахан зөвлөж амуй.

Тэнгэрийн хөвүүн өгүүлрүүн: - Мөхөс хүмүүн хэдийн Жан Жао Тао, Лю Дүдү хоёулыг илгээсэн боловч өдий болтол дийлэн дийлэгдэх хараахан ялгараагүй хэмээмү хэмээхүйеэ Су Тайюй сүргээс гарч өвдөг нугалан сөгдөөд ийн айлтгаруун: - Эдүгээ Фан Ла урваж их зовлон болсон тулд хаан эзэн бээр Жан Жао Тао, Лю Дүдү хоёулыг илгээсний дээр хойноос бас өрнийг төвшитгөж хулгайг арилгасан Сүн Сянь фэн-г цэрэг морь дайчлуулан илгээвээс хулгайг эрхгүй арилгаж их гавъяаг бүтээж чадмуй хэмээхүйеэ тэнгэрийн хөвүүн их л баярлаж цэргийн явдлын яамны сайдыг зарлиг сонс хэмээн дуудуулав. Тэр үед Жан Жао Тао, Чүн Гэн зэргийн зөвлөлийн сайд бас Сүн Жян-ын харъяа жанжин цэргийг хошууч цэрэг болгосугай хэмээн хүчлэн айлтгасан бөлгөө. Удсангүй цэргийн  явдлын яамны сайд харшнаа ирж эзний зарлигийг хүлээн Сүн Сянь фэн, Лу Сянь фэн хоёулыг Пи Сян Дянь харшнаа дуудан эзэн хаанд бараадуулав.

Төдийд Сүн Жян, Лү Жюнь И хоёул дотогш орж мөргөн золгосонд эзэн хаан зарлиг буулгаж Сүн Жян-г өмнийг төвшитгөгч зүн гуань түшмэл, Фан Ла-г дайлах Сянь фэн жанжин, Лү Жюнь И-г цэрэг морийг туслан захирах дэд зүн гуань түшмэл, өмнийг төвшитгөх дэд Сянь фэн хэмээн тус тус өргөмжилж, хоёулд алтан бүс, хэмэрлэг магнаг, алтан хуяг, нэрт морь, хорин таван бүхэл өнгөт торго шагнаж, бусад их жанжин жигүүрийн олон жанжинд алт мөнгө торго дурдангийн зүйлийг хүртээж, хожмын өдөр гавъяа бүтсэний хойно зэрэг дэвшүүлэн пүнлүү хүртээсүгэй хэмээгээд гурван замын цэрэгт бас алт мөнгийг хүртээж аливаа зардлыг хаан сангаас гаргаж өдөр хугацан цэрэг мордогтун хэмээв. Сүн Жян, Лү Жюнь И хааны зарлигийг хүлээж салах ёсыг гүйцэтгэсэнд эзэн хаан ийн өгүүлрүүн: - Мөхөс хүмүүн сонсвоос сайд чиний харъяа жанжинд хасыг сийлэн чулууг урлах Жинь Да Жянь хэмээх нэгэн жанжин байх бөгөөд нэрт морийг шинжин таних Хуан Фү Дуань хэмээх хүмүүн баймуй хэмээмүү. Ийнхүү энэ хоёр хүмүүнийг үлдээж шадар хэрэглэхийг хүлээлгэ хэмээвээс Сүн Жян, Лү Жюнь И хоёул зарлигийг хүлээн хишигт мөргөн дотоод ордноос гарч морь унан хүрээндээ эгэв. Төдийд Сүн Жян, Лү Жюнь И хоёул их л баярлан морь довтолгож хотын гадна гарваас зээлийн дунд нэгэн эр гартаа нэгэн юмыг барин зогсжээ.

Нарийвчлан үзвээс тэр юм хоёр бяцхан аралтай бөгөөд дундуур нь ёнхор утсаар холбож гараа хөдөлгөвөөс гайхалтай дуу гармуй. Сүн Жян энэ юмыг үл таних тул цэргийг илгээн тэр эрийг дуудан авчирч: - Тэр юм юу болов? хэмээн асуухуйяа хариу өчрүүн: - Ху чяо болой, гараар ширхгийг татваас дуу гармуй хэмээхүйеэ Сүн Жяних л гайхаж хүлгийн нуруун дээр нэгэн анги шүлгийг гиншиж гаргав. Түүний үг нь: Царгил дуу бараагүйгээр жингэнэ х аялгуу залгаад Цэлмэг тэнгэрийн өндөр мандлыг урт аялгуу нэвтлэв. Эрэмгий баатар орчлон дэлхийд олон боловч Өөр хүмүүн эс баталбаас тэр ч бас хоосон. Сүн Жян бээр хүлгийн дээрээс хадганатал инээж Лү Жюнь И-ийн зүг ийн өгүүлрүүн: - Энэ юм яг бид хоёулд адил бөлгөө. Хэдий тэнгэр тулам чадал байвч өөр хүмүүн эс өргөн баталбаас гайхалтай дуу юуны гарч чадах аж хэмээвээс Лү Жюнь И өгүүлрүүн: - Эрхин ах юу хэмээн ийн өгүүлмүй? Манай зэргийн олон хүмүүний өвчүү цээжний арга бодлого эрт язгуурын нэрт жанжнаас огт доор үгүй бөлгөө. Өөрийн бие эрдэм чадал үгүй бөгөөс өөр хүмүүн хэдий хүчлэн өргөвч юуны тус баймуй? хэмээснээ Сүн Жян өгүүлрүүн: - Мэргэн дүүгийн үг ташаарсан болой! Су Тайюй хэрвээ манай зэргийн олон хүмүүнийг хүчлэн өргөсөнгүй бөгөөс эдүгээ хэрхэн тэнгэрийн хөвүүний хишгийг хүртэж хүндэд хэрэглэгдэх аж? Орчлон дэлхийд хүмүүн хэмээн төрвөөс уг үндсийг умартаж үл болмуй хэмээв.

Лү Жюнь И өөрийн үг ташаарсныг мэдээд дахиж хариу өчсөнгүй. Түүнээс Сүн Жян, Лү Жюнь И хоёул цэргийн хүрээндээ ирж цацарт гарсан хойно, Чюн Ин-ээс бусад олон жанжныг дуудаж цэрэг мордон Фан Ла-г дайлах үйлийг зөвдөв. Үзвээс эхнэр жанжин Чюн Ин бие шалтагтай болж, бас өвчин давхарлаж эзэн хотноо үлдэх тул Е Чин эр эм хоёулыг бас эмч домч залж түүнийг сувилан асартугай хэмээн үлдээсэн ажгуу. Хожим Чюн Ин өвчин эдгэж хөнгөжих сар болоод нүүр дөрвөлжин чих их нэгэн хөвүүн төрж Жан Же хэмээх нэр өгөв. Сүүлээр түүний эр Жан Чин бээр Дү Сүн Гуань боомтод хулгайн жанжин Ли Тянь Рүнь лүгээ байлдаж бие эндсэнд Чюн Ин үүнийг сонсоод бие муужран манаран унаж, Е Чин эр эм хоёулын хамт Дү Сүн Гуань боомтноо хүрч өөрийн эрийн чандрыг авч Жан Чин-ийн нутаг Жан Дэ Фү-д оршуулав. Хожим Е Чин бас өвчнөөр үхсэнд Чюн Ин бээр түүний эм Ань Ши лүгээ бага хөвүүнийг тэжээж бэлэвсэн амьдарчээ. Жан Же өөлэй өндөр болоод их жанжин Ү Же-ийн хамт алтан улсын жанжин Ү Шү Юй, Шан Юань нарыг их л дийлсэнд Ү Шү Юй үс сахлыг сэрвийлгэн буруулав. Сүүлээр Жан Же бээр эзэн төрийн зэрэг хэргэмийг хүртэн нутагтаа эгж эхийг тэжээн амьдарч, эх нь бие өнгөрсөнд эзэн төрөөс түүний эхийг чигч бат эхнэр хэмээн сайшаав. Энэ болбоос Чюн Ин зэрэг элбэрэл журамт хүмүүний хожмын төгсгөл болох тул түр өгүүлэхгүй. Жич өгүүлэх нь, тэр өдөр Сүн Жян нар эзэн хааны зарлигийг хүлээж Фан Ла-г дайлахаар мордохоор бэлтгэв.

Жич маргаадрын өдөр хаан сангаас алт мөнгө торго дурдан, таж магнаг тана сувдын зүйлийг гаргалган авч гурван замын цэрэгт түгээн өгөөд эзэн хааны шадар үйлчлүүлэхээр Жинь Да Жянь, Хуан Фү Дуань нарыг илгээж, нэгэнтээгүүр усан замын түрүүчүүдэд захиа буулган онгоц салыг хөдөлгөж их мөрнөөр морд хэмээгээд бас морьт цэргийн түрүүчүүдэд зэр зэвсэг хуяг дуулгыг тэгшил хэмээн захиа уламжлаад ус хуурай хамтаар урагшилж онгоц сал унаа хүлгийг цугаар хөдөлгөсүгэй хэмээтэл, Цай тайшийн ордны хиа урагш ирж эрхин тайш бээр хувилгаан бичээч Сяо Ран-г биеийн шадар үлдээж судар ном сийрүүлэн бичүүлсүгэй хэмээмү хэмээв. Жич өдөр ван Дү Юй бас өөрийн биеэр ирж Сүн Жян-д золгоод сонсвоос чиний энд дуулж бүжиглэхэд бахтай Юэ Хэ хэмээх нэгэн хүмүүн баймуй хэмээмүү. Олдохул ордонд илгээж шадар үйлчлүүлэх болов уу хэмээн гуйхуйяа Сүн Жян аргагүй хоёр жанжныг илгээв. Түүнээс Сүн Жян бээр Гүн Сүньшэн, Жинь Да Жянь, Хуан Фү Дуань, Сяо Ран, Юэ Хэ зэргийн таван хүмүүн салж эчсэнийг үзээд сэтгэлийн дотор их л баяргүй болж Лү Жюнь И лүгээ зөвлөөд эл замын цэрэгт цааз зарлан цэрэг хөдөлгөхөөр бэлтгэ хэмээхийг түр өгүүлэхгүй. Жич өгүүлэх нь Жяннань газрын Фан Ла хэдийн урваж, удаан өдөр зузаан хоногт маш олон явдлыг үйлджээ.

Энэ хүмүүн болбоос угт Шэ жоуын нэгэн төлгөчин эр бөлгөө. Нэгэн өдөр гарыг угаасугай хэмээн горхины хөвөөнд эчсэнээ усан дотор өөрийн бие нь тэргүүнд Пин Тянь Гү ань титэм зүүж биед луу ороолдсон Гүнь Лүн магнаг өмссөн мэт үзэгдсэн тул хойш  эгж миний биед эрхгүй тэнгэрийн хөвүүний хишиг буян байх бөлгөө хэмээн хүмүүнд хэлжээ. Хойно Жу Мянь бээр Ү Жүн газраас цэцэг чулууг цавчихаар эчээд зуун овогтны хорслыг дэгдээж ард иргэдийн сэтгэлийг самууруулснаа Фан Ла бээр тохиолыг завдан урвалга гаргаж Чин Си Сяньий Бан Юань Дүн агуйн хажууд луун харш гардийн давхарлаг, дотоод ордон гадаад танхим цогцолж Мужоу, Шэжоу-ын эл албан яаманд бичиг цэргийн түшмэл, дотор гаднах сайд хэмээн өргөмжлөн байгуулжээ. Му жоу хэмээгч эдүгээхийн Жянь Дэ болох бөгөөд Сүн улсын үед Янь жоу хэмээн халав. Шэ жоу болбоос эдүгээхийн Ү Юань газар мөн бөгөөд Сүн улсын үед Хүй жоу хэмээн халжээ. Фан Ла энэ хэдэн газраас Рүнь жоу хүртэл эзлэв.

Рүнь жоу хэмээгч эдүгээхийн Жэнь Жян мөн бөлгөө. Нийт найман жоу хорин таван сянь-ий газрыг эзэлжээ. Тэр найман жоу болбоос: Шэ жоу, Му жоу, Хан жоу, Су жоу, Чан жоу, Ху жоу, Сюань жоу, Рүнь жоу зэргийн газар болмуй. Тэр хорин таван сянь болбоос цөм энэ найман жоу-ын харъяа газар бөлгөө. Тэр үед Жя Син, Сүн Жян, Зүн Дэ, Хай Нин газар цөм сянь-ий газар асан ажгуу. Түүнээс Фан Ла өөрийн биеийг ван өргөмжилж Жяннань-ий газрыг эзлэн сүр хүчин маш их болов. Тэнгэрийн бичигт: - Арван мянга дээр нэгэн дусал нэмж, өвлийн сүүл болохуйяа эрхмийг хүлээмүй. Хөндлөн гулдаар Жэ Шүй усыг өнгөрөн, хүч сүр Ү-ийн газраас мандмуй хэмээн бичжээ. Арван мянга хэмээгч түм хэмээх тоо буюу. Түм хэмээх үсгийн дээр нэгэн дусал тавиваас фан үсэг болмуй. Өвлийн сүүл хэмээгч ла хэмээх үсэг бөлгөө. Эрхмийг хүлээмүй хэмээгч өмнөд газрын ван суумуй хэмээх үг бөлгөө. Энэ үйл түв хэмээн Фан Ла хэмээх үсэгт эелсэн тул урт мөрний байгалийн бартаагаар алслан Жаннань-ий найман жюнь-ий газрыг эзэлжээ. Тэр найман жюньий газар болбоос их бага нь Хуай Си газар лугаа дэмий их зөрөөгүй бөлгөө.

Түүнээс Сүн Жян бээр цэрэг жанжныг зарлаж бараад цэргийн явдлын яамны ноёдод салах ёсыг гүйцэтгэхүйеэ Су Тайюй, Жао шүми нар урагш ирж үдэн мордуулаад гурван замын жанжин цэргийг шагнав. Тэр үед усан замын түрүүчүүд онгоц салыг хөдөлгөн нэгэнт Сэ Шүй уснаас Хуай хэ голд оруулж Хуай Ань жюнь-ий усан хашлаганд ойр болж онгоц салыг Ян жоу-д цуглуулав. Сүн Жян, Лү Жюнь И хоёул Су Тайюй, Жао шүми нарт тал өгч, цэрэг морийг таван зам хуваан Янжоу-ын замыг өлгөж замнасаар өмнөд цэрэг хэдийн Хуай Ань сянь-д ирж хүрээ буув. Тэр тухайд тус жоу-ын албан яамны түшмэл бээр хуримын ширээ бэлтгэж Сүн Сянь фэн-г залж хотод оруулаад хүндлэн дайлахын зуур: - Фан Ла-ын сүр хүч маш их тул хөнгөнөөр орвоос болохгүй. Үүнээс өмнөш гарваас Ян Зи Жян мөрөн болмуй.

Энэ газар болбоос Жяннань-ий тэргүүн зэргийн бэрх бартаат газар болох бөлгөө. Мөрний цаана болбоос Рүньжоу-ын газар болох бөгөөд эдүгээ Фан Ла-ын гар доорх шүми түшмэл Люй Ши Нан арван хоёр түнхи түшмэл лүгээ мөрний хөвөөг сахиж байхуй бөлгөө. Рүнь жоу бээр хөл зогсох газар болгохгүй бөгөөс хулгайг тулахад бэрх хэмээв. Сүн Жян үүнийг сонсоод цэргийн багш Ү Юн-г дуудан арга зөвлөж өмнө биед их мөрөн хашсан тул эрхбиш онгоцсал хэрэглэвээс сая мөрнийг гэтэлж болмуй хэмээхүйеэ Ү Юн өгүүлрүүн: - Ян Зи Жян мөрний дунд Жинь Шань, Жяо Шань хэмээх хоёр уул байхуй бөгөөд Рүнь жоу-ын хот лугаа залгалджээ. Ийнхүү хэдэн жанжныг илгээн мөрний цаадах чимээг туршуулж чухам хэдий онгоц сал хэрэглэвээс сая мөрнийг гэтэлж болох сураг чимээ авуулбаас зохимуй хэмээхүйеэ Сүн Жян захиа уламжлан усан цэргийн түрүүг дуудаж: - Танай олон жанжин бээр хэн хүмүүн цэргийн өмнө зам туршиж мөрнийг гэтлэх сураг чимээ авч ирмүй? хэмээхүйеэ цацрын доороос дөрвөн жанжин зэргээр бие хэхэлзэн гарч дуртайяа эчихийг хүсмүй хэмээв. Ингэснээр үхдэл хүүр Бэй Гүй Шань уулаас өндөр овоолж урсах цус Ян Зи Жян мөрнийг буджээ. Энэ үнээр их цэрэг луу ичээлсэн олмыг нисэн өнгөрч, байлдааны онгоц галуҮ Сү усан хөтлийг нэг л залгижээ. Эгнэгт Сүн Жян бээр хэрхэн Фан Ла лугаа байлдахыг мэдсүгэй хэмээвээс түр доорд бүлэгт үзтүгэй.