Сүн улсын Хүйтэн уулын бичиг | 117 дугаар бүлэг

Хятадын дөрвөн их сонгодог зохиолын нэгэн болох "Хүйтэн уулын бичиг" хэмээх 100 бүлэг зохиолыг Дундад эртний үеийн Хятадын алдарт бичгийн хүн Ши Най Ань түүхэн үйл явдалд тулгуурлан туурвижээ.

Зохиолын үйл явдал Хятадын Умард Сүн улсын үед өрнөх агаад адал явдал, зовлон зүдгүүр туулсан 108 баатар эр Ляньшань ууланд хувь заягаар учран цугларч, гадаадын дайсан ба дотоодын урвасан хулгай, зальхай ноёдын эсрэг тэмцэж буйг уран яруугаар харуулсан юм.

Зохиолын уг нэр "Усан хөвөөний шастир" бөгөөд монголчууд эртнээс "Хүйтэн уулын бичиг" хэмээн нэрийдсээр ирсэн билээ. Энэхүү сонгодог зохиолыг Монгол Улс дахь БНХАУ-ын Элчин сайдын яамны зөвшөөрөлтэйгөөр уншигч танд хүргэж байна.

• Зохиогч: Ши Най Ань
• Хөрвүүлэгч: Д.Уртнаст
• Редактор: В.Уянга, Сьү-Шаа

МУ ЖОУ ХОТНОО ЗЭВ ХАРВАЖ ДЭН ЮАНЬ ЧУАЙ-Г АЛСАН Ү ЛИН ДАВААНАА ХУВИЛГААН ИЛЭРЧ СҮН ГҮН МИН-Г ТУСАЛСАН

Жич өгүүлэх нь Сүн Жян бээр Се Жэнь, Се Бао ах дүү хоёулын хүүрийг авсугай хэмээн Ү Лин даваан доор хүрэхүйеэ түв хэмээн Ши Бао-ын аргад унаж, дөрвөн этгээдэд бүгсэн цэрэг цугаар гар хөдлөн орохуйяа, Ши Бао цэрэг дагуулан өмнө замыг тосож, Дэн Юань Чуай араас алан ирэв. Төдийд Ши Бао өндөр дуугаар: - Түрүү хулгай Сүн Жян мориноос бууж дагахгүй бас ямар цагийг хүлээмүй? хэмээн зандарсанд дам илдэт Гуань Шэн ихэд тачаадан илд даллан морь хийсгэж, Ши Бао-г угтан ороод, хоёр жанжин хараахан зөрөлдөн байлдахын өмнө хойно цэрэгт бас хашхирах дуу мандав. Үзвээс усан цэргийн дөрвөн жанжин хөвөөнд гарч, Ван жи, Чао Жүн-ийн хамт даваан дээрээс алан ирсэн ажгуу. Төдийд Хуа Рүн морь тавьж хойнох цэргийг тосон ороод, Ван Жи-г угтан авч урагш хойш зөрөлдөн, хэд хэдэн удаа болоод, хоосныг жадлан, хүлгийн жолоо дарж буруулан эчихүйеэ Ван Жи, Чао Жүн хоёул хойноос нэхэмжлэн ирэв. Хуа Рүн ард үүрсэн садгаас гарын аяар хоёр зэв сугалан аваад харван илгээсэнд хоёр жанжин зэвд оногдон дараа дараагаар мориноос тонгорцоглон унахуйяа, дагасан цэрэг дэмий л хашхиралдахаас бус аймшиггүй урагшлахгүй хойш буруулан эчив. Усан цэргийн дөрвөн жанжин бээр Вэн Жи, Чо Жүн хоёул нэгэн дараагаар мориноос унасныг үзээд, урагшилж чадахгүй болсноо Хуа Рүн нисэх цэргийг хашин зогсоов. Гэнэт хоёр этгээдэд хашхирах дуу мандаж, Бай Чинь нэгэн багийн цэрэг авч, Жин Дэ бас нэгэн анги цэрэг удирдан хоёр хажуугаас хавчин байлдахаар ирэхүйеэ Сүн улсын жагсаалаас Люй Фан жад эргүүлэн Бай Чинь-ийг угтан байлдав. Гуо Шэн бас зэвсэг мушгин Жин Дэ-г тосож ороод, зүүнш баруунш зууралдан байлдах үүсгэв.

Төдийд Сүн Жян хараахан түдгэлзэн бүийд өмнөд цэргийн ард аянга түрчигнэн ус цалгилах мэт хашхирах дуу мандаж хулгайн олон цэрэг хоёр тийш хагаран буруулан эчив. Үзвээс Ли Күй бээр халхавч бамбай барьсан цэргийн түрүү Сян Чүн, Ли Гүнь хоёулыг дагуулж, нэг мянган явган цэрэг аваад, Ши Баоын цэргийн хойноос алан ирэн ажгуу. Дэн Юань Чуай цэргийг даллан өмөглөн байлдахаар иртэл араас Лү Жишэнь, Ү Сүн хоёул сэлэм эргүүлэн, цусан зам гарган цавчиж, нэг мянган явган цэргийг дагуулж алан ирэв. Түүний хойно Чинь Мин, Ли Ин, Жү Түн, Янь Шүнь, Ма Линь, Фань Руй, Ху Саньнян, Ван Ин нар хувь хувьдаа морьт нумч явган цэргийг дагуулан амь цөлж алан ирэв. Төдийд Сүн улсын цэрэг жанжин дөрвөн зүгээс алан ирж, Ши Бао, Дэн Юань Чуай-ын цэрэг морийг сарниулж, Сүн Жян-г тэнхрүүлэн, Түн Лу сянь-ий зүг эчихүйеэ Ши Бао бас цэргийг хураан уулан цайздаа эгэв. Төдийд Сүн Жян цэргийн хүрээндээ ирж олон жанжин нарт тал өгөн: - Хэрвээ олон ах дүү нар Сүн Жян намайг тэнхрүүлэн аварсангүй болбоос би хэдийн Се овгийн ах дүү хоёулын хамт есөн булгийн доор орсон бөлгөө хэмээхүйеэ Ү Юн өгүүлрүүн: - Эрхин ахын энэ эчсэн нь миний мунхаг санаанд нийцсэнгүй тул алдаш гарах болуузай хэмээн олон жанжин нарыг илгээж туслуулсан бөлгөө хэмээсэнд Сүн Жян дахин дахин тал хийв.

Түүнээс Ү Лүн Лин даваан дээрх Ши Бао, Дэн Юань Чуай хоёул цэргийн цацартаа цэргийн үйлийг зөвдөж Ши Бао бээр Дэн Юань Чуайын зүг өгүүлрүүн: - Эдүгээ Сүн Жян-ын цэрэг морь Түн Лу сянь-д ухран хүрээ буув. Хэрвээ хулгай цэрэг бага замаар давааны ард гарваас Му жоу хотын аюул өглөө үдэш болох тул улсын багш өөрийн биеэр Чин Си янь-д хүрч эзэн хаанд учраад цэрэг жанжин нэмэхийг гуйн энэхүү хавцал газрыг бэхлэн сахиваас сая үүр тогтнож чадах бөлгөө хэмээвээс Дэн Юань Чуай өгүүлрүүн: - Их юаньшуай-н үзэл маш зүй, бага бумба эчихийг хүсмү хэмээгээд бие хуяглан морь эмээллэж Му жоу хотод ороод баруун гарын чэнсян Зу Ши Юань-д золгож ийн өгүүлрүүн: - Сүн Жян-ын цэрэг чийрэг жанжин эрэмгий, сүр хүч хориглогдошгүй тул цэрэг морь чийрс эвхэх мэт байлдан ирвээс эндэш гарах болуузай хэмээн бага хуушаан тухайлан урагш ирж жанжин цэрэг гуйж хавцал боомтыг батлан сахисугай хэмээмү хэмээсэнд Зу Ши Юань бас үгийг зөвшөөн моринд мордож Дэн Юань Чуайын хамт Му жоу хотоос мордож Чин Си сянь-ий Бан Юань Дүн агуйн доор ирж зүүн гарын чэсян Лю Минь Жүн-д золгон ирсэн учрыг зүй зүйгээр тоочин эзэн хаанд цэрэг жанжин гуйх учрыг айлтгаж өгмү хэмээн гуйв.

Жич өдрийн өглөөний бараалалд Фан Ла харшнаа заларснаа зүүн баруун гарын хоёр чэнсян бээр Дэн Юань Чуай-г удирдан харшийн доор ирж мөргөн ёсолж барсан хойно Дэн Юань Чуай бээр урагш давшин түмэн наст богд хэмээн дуудаж ийн айлтгаруун: - Сайд би эзний зарлигийг хүлээж их тайз-ийн хамт Ханжоу хотыг сахисан бөлгөө. Санасангүй Сүн улсын цэрэг чийрэг жанжин эрэмгий, чийрс эвхэх мэт хумин ирж хариуцан байлдваас болохгүй атал Юань Пин Ши бас хулгайг удирдан хотноо оруулсан тул Ханжоу хотыг алдаж их тайз байлдахаар гараад жагсаалд энджээ. Эдүгээ Юань Чуай миний бие их юаньшуай Ши Бао-ын хамт Ү Лүн Лин даваанаа цэрэг ухарч хавцал боомтыг сахиад хэдэн өдрийн дотор хулгайн дөрвөн жанжныг цавчсанаар түүний сүр хүч баахан мохсон бөлгөө. Эдүгээ Сүн Жян бээр цэргийг татаж Түн Лу сянь-д хүрээ буудаллав. Ийнхүү хулгай хэрвээ эрт орой бага замыг барин давааны ард гарваас хавцал боомтыг сахихуйяа бэрх болох тул эзэн хаан бээр эрэмгий жанжныг шилж, хурц цэргийг илгээн хамтад Ү Лүн Лин давааны хавцал боомтыг сахиулж хулгайг эгүүлэх аргыг бодолхийлбээс сая хот балгасыг эгүүлэн авч болмуй хэмээв. Фан Ла айлтгалыг сонсоод ийн өгүүлрүүн: - Газар газрын цэрэг морийг цөм дуустал татжээ.

Орчим Шэ жоу-ын Юй Лин боомтыг бачим болов хэмээн сонсоод бас хэдэн түмэн цэргийг илгээн туслуулав. Эдүгээ мөхөс хүмүүний хажууд ганц шадар цэргийн төдий л үлдэж дотоод ордныг сахин хамгаалж байхуй бөгөөд түүнийг илгээж хэрхэн болмуй? хэмээхүйеэ Дэн Юань Чуай бас айлтган өгүүлрүүн: - Эзэн хаан хэрвээ өмөглөх цэрэг илгээхгүй бөгөөс сайд надад бас аргагүй болой. Хэрвээ Сүн улсын цэрэг давааг давж гарваас Му жоу-г хэрхэн сахиж чадмуй хэмээв. Төдийд зүүн гарын чэнсян Лоу Минь Жүн олны сүргээс гарч: - Ү Лүн Лин давааны хавцал боомт хэмээгч угаас чухал газар болох тул эзэн хаан бээр гурван түмэн шадар цэргийн нэг түмийг нь илгээж улсын багшийн хамт боомтыг сахиулбаас болмуй. Олдохул эзэн хаан бээр айлтгалыг зөвшөөх болов уу хэмээн гуйсанд Фан Ла бээр түүнийг үгийг эс сонсон, Ү Лүн Лин давааг сахиулахаар шадар цэргийг үл явуулмуй. Цуу тархаж олон түшмэл салж эчихүйеэ чэнсян Лоу Минь Жүн бээр олон түшмэл лүгээ зөвлөж баруун гарын чэнсян Зу Ши Юань-ийг Му жоу хотноо илгээн нэгэн их жанжныг сонгон таван мянган цэрэг шилж улсын багш лугаа Ү Лүн Лин давааг сахиулахаар илгээсүгэй хэмээв. Төдийд Дэн Юань Чуай бээр их чэнсян Зу Ши Юань-ий хамт Му жоу хотноо ирээд таван мянган шилдэг цэрэг ба их жанжин Ся ХоҮ Чэн-г дагуулан Ү Лүн Лин давааны цэргийн хүрээндээ ирээд их юаньшуай Ши бао-д урагш өдрийн үйлийг зүй зүйгээр мэдүүлэв.

Ши Бао өгүүлрүүн: - Эзэн төрөөс шадар цэргээ илгээн түвдэхгүй бөгөөс бид бас хавцал боомтыг сахиж байлдахаар гарахгүй. Усан цэргийн дөрвөн жанжныг илгээн мөрний хөвөөг чанд сахиулж цэрэг урагшилж болохгүй, ганц хулгайн онгоц халдахаар ирвээс байлдан ухруулсугай хэмээв. Түүнээс улсын багш Дэн Юань Чуай бээр их юаньшуай Ши Бао гавшгай жанжин Бай Чинь, Жин Дэ, Ся ХоҮ Чэн-ийн хамт Ү Лүн Лин давааны бэрх хавцлыг сахин суухыг түр өгүүлэхгүй. Жич өгүүлэх нь Сүн Жян бээр хэдэн жанжны бие эндсэнээс нааш Түн Лу сянь-д сууж цэрэг хөдөлгөхгүй хориод өдөр болов. Нэгэн өдөр харуулын ард морь довтолгон ирж: - Эзэн төрөөс шан хишиг хүртээсүгэй хэмээн цэргийн явдлын их түшмэл Түн Гуань-ийг илгээв. Түн Гуань зарлигийг хүлээн Ханжоу хотноо ирээд цэрэг морийг хоёр зам хуваав хэмээн сонсоод их жанжин Ван Бин-д шан хишгийн зүйлийг өгч Жюй Лин Гуань-ийг байлдах Лү Жюнь И-ийн тэнд илгээж өөрийн биеэ шан хишгийн зүйлийг авч нааш ирэв. Санаваас удахгүй хүрч ирэх буй за хэмээн мэдүүлсэнд Сүн Жян бээр Ү Юн зэргийн олон жанжныг дагуулан хорин газрын үзүүр гарч угтан аваад хотын яаманд залж оруулсанд Түн Гуань бээр эзний зарлигийг ухуулан сонсгож жанжин цэрэгт шан хишгийг түгээн өгөв. Сүн Жян нарын олон жанжин ёслон золгож хуримын ширээ засан хүндлэн дайлахуйяа Түн Гуань үг үүсгэж асууруун: - Өмнөш орсноос нааш жанжин цэрэг их л хохиров хэмээн сонссон бөлгөө хэмээхүйеэ Сүн Жян нулимсыг унаган айлтгаруун: - Урагш жил их түшмэл Жао шүми-ийн хамт умарш мордон Ляо улсыг төвшитгөх үед их л дийлж нэгэн жанжин ч хорогдсонгүй бөлгөө. Энэ жил эзний зарлигийг хүлээн Фан Ла-г дайлахаар мордсоноос нааш Жин балгаснаас салахын урьд Гүн Шүнь Шэн салан эчиж, хааны шадар хэрэглэсүгэй хэмээн бас хэдэн хүмүүнийг үлдээв.

Сүүлээр цэрэг урагшилж их мөрнийг гэтэлснээс нааш байлдах болгон хэдэн хүмүүн эндэгдмүй. Эдүгээ бас найм есөн жанжин өвчин олж Ханжоу хотноо сувилан суух бөгөөд амь нас хааш болохыг мэдэхүйеэ бэрх. Урагш өдөр Ү Лүн Лин давааг хоёр зэрэг балдаад хэдэн жанжнаа алдав. Энэ газрын уул ус бэрх бартаатай тул хулгайг байлдахуйяа бэрх дээр яаран байлдваас бас боомтыг олж чадахгүйн учраа хараахан түдгэлзэн зовниж атал өршөөлт сянгүн хүрч ирэв хэмээвээс Түн Гуань өгүүлрүүн: - Эзэн хаан бээр Сянь фэн чиний дараа дараагаар гавъяа байгуулахыг сонсож баярлан суутал хожим бас цэрэг жанжин нэлээд хохиров хэмээн сонсоод тухайлан доорд түшмэл над их жанжин Ван Бин, Жао Тань-ийг өгч цацрын өмнө ирж цэрэг жанжинд тусал хэмээн захисанд доорд түшмэл би их жанжин Ван Бин-г олон жанжинд хишиг шан түгүүлсүгэй хэмээн Лү Жюнь И-ийн тэнд үлдээв хэмээгээд Жао Тань-ийг дуудаж Сүн Жян нарт золгуулж Түн Лу сянь-ийн цэргийн цацарт суулцан архи дарс уулцан найрлав. Жич өдөр Түн Гуань бээр цэрэг морийг тэгшлэн Ү Лүн Лин давааг байлдсугай хэмээхүйеэ Ү Юн урагш давшиж ийн ятгаруун: - Өршөөлт сянгүн хөнгөнөөр орж болохгүй. Урьдаар Янь Шүнь, Ма Линь хоёулыг илгээж голын хөвөөний бага замаар эчин энэ газар удаан суусан нутгийн хүмүүнийг олж дөт зам заалгаж боомтын ард гараад хоёр этгээдээс хавчин байлдаж хулгайн цэргийг хойно өмнийг хамгаалан чадахгүй болговоос сая нэгэн хэнгэрэгт боомтыг олж болмуй хэмээхүйеэ Сүн Жян: - Цэргийн багшийн үг маш зүй болой хэмээгээд Ма Линь, Янь Шүнь-ийг дуудан хүчин чадалтай арваад хуягийг өгч айл гацааг эрж ард иргэнээс зам асууж ир хэмээн илгээв.

Төдийд Янь Шүнь, Ма линь хоёул захиаг хүлээн эчээд үдэш болохуйяа нэгэн өтгөсийг дагуулан ирж Сүн Жян-д золгов. Сүн Жян бээр Ма Линь-ээс асууруун: - Энэ настан ямар хүмүүн болов? хэмээхүйеэ Ма Линь өчрүүн: - Энэ өвгөн болбоос эндэх суугуул ард болох бөгөөд уулан зам усан олмыг их л сайн мэдэх бөлгөө хэмээхүйеэ Сүн Жян бээр тэр өтгөсийн зүг: - Өтгөс та Ү Лүн Лин давааг өнгөрөх дөт замыг заан өгвөөс хүнд шан хүртээсүгэй хэмээвээс тэр өтгөс өчрүүн: - Өвгөн би үе улиран энэ газар суусан хүмүүн бөгөөд урагш өдөр удаа дараагаар Фан Ла-ын хөнөөлийг амсаж дутаан зайлж чадахгүй асан бөлгөө. Эдүгээ завшаанаар тэнгэрийн цэрэг энэ газар хүрч ирсэн нь үнэхээр зуун овогтны завшаан бөгөөд өдрийн нарыг дахин үзсэн мэт болжээ. Өвгөн би дуртайяа нэгэн замыг заан өгсүгэй. Энэ замыг барьж эчвээс Ү Лүн Лин давааг давж болох бөгөөд Дүн Гуаньаас ойр болж, Му жоу фү-ээс бас холгүй болохын дээр, хойшоо баахан мурийваас уулын хойд ам, баруун амны доор хүрч Ү Лүн Лин давааны ард гарч болмуй хэмээхүйеэ Сүн Жяних л баярлаж алт мөнгөний зүйл авчруулж өнгөнд шагнаад, цайзнаа үлдээж архи мах гаргаж хүндлэн дайлав. Жич өдөр Сүн Жян бээр Түн Гуань-ийг үлдээн сянь-ий хотыг сахиулаад өөрийн биеэр арван хоёр жигүүрийн жанжныг дагуулан бага замыг өлгөж эчив. Тэр арван хоёр жанжин болбоос Хуа Рүн, Чинь Мин, Лү Жишэнь, Ү Сүн, Дай Зүн, Ли Күй, Фань Руй, Ван Ин, Ху Саньнян, Сян Чүн, Ли Гүнь, Лин Жэнь нар бөлгөө.

Төдийд Сүн Жян бээр олон жанжныг авч нэг түмэн цэрэг дагуулан тэр өтгөсөөр зам удирдуулан морины хүзүүн дэх гуулин хонхыг тайлан цэргийн ардыг шаардан нисэх мэт явж өмнөш ирээд Сяо Ню Лин хөтлийг давж гарахуйяа хулгайн нэгэн багийн цэрэг өмнө замыг тосов. Сүн Жян бээр Ли Күй, Сян Чүн, Ли Гүнь гурвуулыг гарган өмнөх замыг хөндөлссөн дөрөв таван зуун хулгайн цэргийг балдуулсанд Ли Күй нар зэвсэг эргүүлэн цусан зам гаргаж алан орохуйяа хулгайн цэрэг дөрвөн зүгт буруулан эчив. Сүн Жян бээр цэргийг шаардан урагшилж дөрөвдүгээр жингийн үед Дүн Гуань-ий хязгаараа хүрч ирэхүйеэ Дүн Гуань-ийг сахисан хулгайн жанжин Ү Ин Син бээр Сүн улсын цэрэг морь хязгаарыг шувтлан ирснийг сонсоод дээш дорогш харж бодвоос харъяат хоёр мянган цэргээр хулгайг тулбаас болохгүй тул морь довтолгон цэргийг дагуулж Му жоу хотноо ороод их чэнсян Зу Ши Юань-д золгож: - Сүн улсын цэрэг морь бага замаар Ү Лүн Лин давааг өнгөрч Дүн Гуань-ий хязгаарт хүрч ирэв хэмээн мэдүүлэв. Төдийд Зу Ши Юань сонсоод их л цочиж олон жанжныг дуудаж угтан байлдах үйлийг зөвлөн атал Сүн Жян бээр бууч эр Лин Жэнь-д захиа буулган хэдэн зэрэг салхи галын үхэр буу тавиулав. Ши Бао бээр ү Лүн Лин даваан дээрх цэргийн хүрээнээ суун атал үхэр буун дуу мандахыг сонсоод их л цочиж жигүүрийн жанжин Бай Чинь-д цэрэг өгч үнэн ташааг үзэж ир хэмээн илгээв. Бай Чинь бээр өмнөш ирж үзэхүйеэ Сүн улсын цэргийн туг хиур уул талыг бүрхэж ус нэлийх мэт харагдах тул биеийн сүнс биед үгүй, билгийн ухаан цээжинд үгүй болж цэргийн хүрээндээ ирээд Ши Бао-д мэдүүлснээ Ши Бао өгүүлрүүн: - Эзэн төрөөс өмөглөх цэрэг өгөхгүй тул бид ганц хавцал боомтыг бэхлэн сахья, өмөглөн байлдахаар эчих хэрэггүй хэмээсэнд Дэн Юань Чуай өгүүлрүүн: - Их юаньшуай-н үг ташаарсан бөлгөө.

Бид өмөглөх цэрэг гаргаж Му жоу фү-г туслан байлдахгүй болох боловч хэрвээ хаан төрд эндэл гарваас бид бас өөрийгөө хамгаалж чадах нь бус, чи эчих дургүй бөгөөс байгтун. Миний бие өмөглөх цэрэг авч Му жоу фү-г туслахаар эчмүй хэмээхүйеэ Ши Бао хэдий хүчлэн ятгавч үгийг сонсохгүй, таван мянган цэрэг авч, Ся ХоҮ Чэн-г дагуулан зэвсэг атган даваанаас бууж эчив. Түүнээс Сүн Жян бээр цэргийг дагуулан Дүн Гуань-ий хязгаараа ирээд Му жоу фү-г байлдсангүй шууд Ү Лүн Лин давааг байлдахад түв хэмээн Дэн Юань Чуай-д уулзав. Хоёр этгээд ойр болж, хувь хувьдаа жагсаал жагсахуйяа Дэн Юань Чуай морь тавин жагсаалын өмнө гарсанд Сүн улсын жанжин Хуа Рүн бээр Сүн Жян-ын чихэнд: - Ийм тиймээр үйлдвээс сая энэ хүмүүнийг барьж болмуй хэмээн хэдэн үг шивнэв. Сүн Жян тэргүүн дохиж зөвшөөгөөд Минь Мин-г дуудаж сургахуйяа Чинь Мин, Хуа Рүн хоёул түүний санааг ухаж морь хийсгэн эчив. Төдийд Чинь Мин бээр морь тавьж Дэн Юань Чуай-г угтан ороод дэмий дөрөв таван удаа болсонгүй морин жолоо дарж буруулан эчихүйеэ дагасан цэргийн ард бас зүг зүгтээ дутаан эчив. Дэн Юань Чуай бээр Чинь Мин-ийн дийлэгдсэнийг үзээд түүнийг орхиж Сүн Жян-г барьсугай хэмээн шууд морь ташуурдаж ирэв. Тэр үед Хуа Рүн хэдийн Сүн Жян-г хамгаалж урьдаас бэлтгэлтэй асан тул Дэн Юань Чуай ойр болж ирснийг үзээд саран хөвчийг дүв дүгрэг болтол татаж, холховч зэвийг онилон Дэн Юань Чуай-ын гал магнайг заан сорхийтэл харван илгээхүйеэ нуман хөвчийн дуу гарахын сацуу Дэн Юань Чуай-ын нүүр зэвд оногдон мориноос тонгорцоглон унасанд цэргийн ард завдан хүрч цавчин алаад зүг зүгээс хумин ирснээ өмнөд цэрэг их л дарагдан буруулав.

Ся ХоҮ Чэн тулан тэсэхгүй болж Му жоу фү-ийн зүг дутаан эчихүйеэ Сүн улсын цэрэг даран орж Ү Лүн Лин давааны доор хүрсэнд даваан дээрээс өргөст мод өнхрөл буулгасанаа ууландд авиран гарваас болохгүй болсон тул арга буюу бие эргэн Му жоу фү-ийн зүг алан ирэв. Түүнээс Сяо Хоу Чэн бээр морин чинээгээр довтолж Му жоу фү-ийн хотод ороод их чэнсян Зу Ши Юань-д золгож: - Сүн улсын цэрэг нэгэнт Дүн Гуань-ийг өнгөрөн улсын багш Дэн Юань Чуай-г алаад удахгүй Му жоу-ын зүг байлдан ирэх бөлгөө хэмээн мэдүүлсэнд Зу Ши Юань элч илгээн Ся Хоу Чэн-ийн хамт Чин Си сянь-д илгээн Лоу чэнсян-аар дээш ийн айлтгуулав: - Эдүгээ Сүн улсын цэрэг бага замаар Дүн Гуань-ий хязгаарыг шувтлан Му жоу-г байлдах нь их л бачим болсон тул эзэн хаан эртхэн өмөглөх цэрэг илгээж туслахгүй удаашран цалгайрваас эрхгүй түгшүүртэй болмуй". Фан Ла сонсоод их л цочиж харшийн өмнөх Тайюй түшмэл Жэн Бяо-д нэгэн түм таван мянган шадар цэрэг өгөөд шөнө дүлээр мордож Му жоу-г өмөглөн байлд хэмээн зарлиг буулгасанд Жэн Бяо айлтгаруун: - Олдохул эзэн хаан бээр Тянь Ши багшийг сайд лугаа илгээж өмөглөн байлдуулбаас сая Сүн Жян-г тулж болох бөлгөө хэмээвээс Фан Ла айлтгалыг зөвшөөн Лин Ин Тянь Ши багш Бао Дао И-г дуудаж харшид гаргаж надад золгуул хэмээн зарлиг буулгав. Төдийд Бао дао И эзний зарлигийг хүлээн урагш ирж тэргүүн дарж ёсолсонд Фан Ла зарлиг буулгаж өгүүлрүүн: - Сүн улсын цэрэг морь үзэж атал мөхөс хүмүүний газар нутагт халдан дараа дараагаар хот балгасыг аваад эдүгээ бас Му жоу-г байлдаж маш шахам болов хэмээмүү. Ийнхүү Тянь Ши багш бээр увдис эрдмийг улируулан цэрэг иргэнийг аварч, тулгар төрийг хамгаалж өгөгтүн хэмээхүйеэ Бао Дао И ийн айлтгаруун: - эзэн хаан сэтгэлийг сул болгомуу. Ядуу бумба би хэдий эрдэмгүй хэмээвч аюулхай цээжний эрдмийг дэлгэрүүлэн эзэн хааны өршөөлд шүтэж Сүн улсын цэрэг жанжныг газар шүүрдэх мэт хураамжилсугай хэмээхүйеэ Фан Ла их л баярлан суудал хайрлаж хурим хүртээв. Бао Дао И бээр хуримын ширээ тархсан хойно эзэн гүнээс салж Жэн Бяо, Ся ХоҮ Чэн-ийн хамт цэрэг орох үйлийг зөвлөв. Угт Бао Дао И болбоос өвөг дээдээсээ Жинь Хуа Шань-ийн хүмүүн бөлгөө. Бага насанд гэрээс гарч солиу увдисыг хичээжээ. Хожим Фан Ла лугаа хоршоо нийлэн самуун дэгдээж, байлдаан тулалдаанд эрхгүй гажуу увдис үүсгэн хүмүүнийг хорломуй. Түүнд нэгэн эрдэнийн сэлэм буй, нэрийг Сюань юань хүнь тянь жянь сэлэм хэмээх бөгөөд тарни уншваас зуун алхмын үзүүрээс хүмүүний толгой авах ажгуу. Тэр Фан Ла-д тусалж журам бус үйлийг үйлдэн явах тул түүнийг Лин Ин Тянь Ши багш хэмээн өргөмжилжээ. Жэн Бяо болбоос угт Ү жоу-ын Лань Си сянь-ий цэргийн дүтоу түшмэл асан бөлгөө.

Хараахан багаас бялуу шийдэм бүжиглэхэд цагаарч хожим Фан Ла-д тохиогоод харшийн өмнөх Тайюй түшмэл болов. Энэ хүмүүн бомбын увдист бахтай тул Бао Дао И-г багшийн ёсоор үйлдэж гажуу увдисыг хичээн сурсан тул зууралдан байлдахад эрхгүй үүл салхи дагалдмуй. Тийнхүү хүмүүс түүнийг Жэн овогт түйтгэрийн эзэн хэмээн дууднам бөлгөө. Ся ХоҮ Чэн болбоос мөн Ү жоу-ын хүмүүн бөгөөд ав шувуу тавьж ан гөрөө хийх үүднээс бие гарчээ. Ган сэрээ хэрэглэхэд цагаарч, угаас улсын чэнсян Зу Ши Юань-ийг тусалж Му жоу-г сахих ажгуу. Төдийд Бао Дао И нарын гурван хүмүүн юаньшуай-н яамнаа цэрэг орох үйлийг зөвлөн атал хаалга сахих ард дотогш ирж: - Тэнгэрийн зүйг шинжих яамны тай жянь түшмэл Пү Вэнь Ин бараадахаар ирэв хэмээн мэдүүлсэнд дотогш оруул хэмээв. Тянь Ши багш бээр түүний ирсэн учрыг асууваас Пү Вэнь Ин өгүүлрүүн: - Эрхин Тянь Ши өөрийн биеэр Тайюй түшмэл жич их жанжныг дагуулан цэрэг авч Сүн улсыг байлдмуй хэмээн сонсоод урагш шөнө миний бие мандалд авиран тэнгэрийн одыг шинжвээс өмнө этгээдээс одон гараг огт гэрэлгүй, Сүн улсын жанжны одны хагас нь хараахан гэрэлтэй амуй. Ийнхүү Тянь Ши багшийн энэ эчих нь хэдий сайн хэмээвч ганц биед муу тул эзэн хаанд айлтган эелэн дагахыг гуйваас сая улс гүрнийг аюулаас аварч болмуй хэмээсэнд Бао Дао И ихэд хилэгнэн эрдэнийн илдийг суга татан аваад Пү Вэнь Ин-г цавчиж хоёр анги болгоод бачим бичиг довтолгон Фан Ла-д айлтгаж ял хүлээхийг түр өгүүлэхгүй. Сударч түшмэлийн сүүрс алдаж шүлэглэсэн нь: Зүүн өмнөх вангийн амьсгал нэгэнт мөхөх шахав, Чөтгөр шимнугийн гажуу увдист балмадлах нь юун? Хувилгаан Вэнь Ин бээр тэнгэрийн зүйг төсөөлөх атал Хуурмаг хаанд бие эцэслэтэл үйлдсэн нь гуниалтай. Түүнээс Бао Дао И бээр захиа уламжлан Жэн Бяо-г хошууч болж өмнөд цэргийг захиран хотын хаалга гарч үтэр түргэн морд хэмээгээд, Ся ХоҮ Чэн бээр хайгуул болгон өөрийн биеэр дундад цэргийг хөдөлгөн цэрэг морийг шаардаж Му жоу-ын зүг өмөглөн байлдахаар ирэв.

Тэр үед Сүн Жян-ын жанжин цэрэг Му жоу-г байлдаж дийлэн дийлэгдэх хараахан ялгараагүй атал гэнэт харуулын ард морь довтлон ирж Чин Си сянь-ий туслах цэрэг хүрч ирэв хэмээн мэдүүлсэнд Сүн Жян бээр Ван Ин, Ху Саньнян эр эм хоёулыг хулгайг угтан байлд хэмээн захив. Ван Ин эр эм хоёул гурван мянган морьт цэргийг дагуулан Чин Си сянь-ий замыг өлгөн иртэл түв хэмээн Жэн Бяо-д учрав. Жэн Бяо морь хийсгэн Ван ин-г угтан ороод үг өчихгүй шууд занчин үүсгэж хойш урагш зөрөлдөн найм есөн удаа болсонд Жэн Бяо гэнэт товор товор хэмээн аман тарни уншиж: - хурдан! хэмээн зандарснаа түүний дуулганы орой дээрээс нэгэн зурвас хар уур бургин мандав. Ван Ин нүд өргөн үзвээс хар уурын дунд алтан дуулга дарсан нэгэн хувилгаан гартаа шимнуг дарангуйлах эрдэнийн манцуурга өргөж хий дээгүүр жавар таттал эргүүлж занчин ирэх тул Ван Ин-ийн биеийн сүнс биед үгүй, билгийн ухаан цээжинд үгүй болж барьж тавихаа алдан, жад самуурсанд Жэн Бяо хэдийн урт жадыг сунгаж нэгэнт жадалж мориноос унагав. Ху Саньнян бээр түүний эрийн мориноос тонгорцоглон унасныг үзээд их л хилэгнэн хос илдийг далайн Жэн Бяо-ын зүг занчин ирж дэмий нэгэн удаа болсонгүй Жэн Бяо морин жолоо дарж буруулан эчив. Ху Саньнян бээр эрийн өшөөг авсугай хэмээн шүд зуун занаж морь ташуурдан нэхэж иртэл Жэн Бяо бээр эмээлийн бүүрэгнээ жадыг хөшиж, ард үүрсэн хэмэрлэг уутнаас алтан хөвөөт гуулин тоосгыг шүүрэн аваад бие эргэн зэвсэг үз хэмээн занчин илгээсэнд Ху Саньнян бие жадалж завдахын урьд гуулин тоосгонд оногдож мориноос тонгорцоглон унаад магнайгаасаа цус гоожуулсаар үхэв.

Хөөрхий дайн байлдаанд цагаарсан нэгэн үеийн тасархай хүмүүн энэ газар таалал төгсөж хаврын зүүд болон сарнижээ. Төдийд Жэн Бяо бээр бие эргэн цэрэг морийг дагуулж алан ирэхүйеэ Сүн улсын цэрэг их дийлэгдэж зүг зүгтээ буруулсаар Сүн Жян-д золгож Ван Ин эр эм хоёул Жэн Бяо-д алагдаж дагуулсан цэргийн их хагас нь хохиров хэмээн мэдүүлсэнд Сүн Жяних л хилэгнэн явган жанжин Ли Күй, Сян Чүн, Ли Гүнь-ийг авч таван мянган цэрэг дагуулан хулгайг тулсугай хэмээн өмнөш иртэл Жэн Бяо бас хэдийн цэрэг жанжныг дагуулан хүрч ирэв. Сүн Жян-ын аюулхай цээжинд алах уур мандаж морь тавин жагсаалын өмнө гараад өндөр дуугаар: - Сөргүү хулгай ямар аймшиггүй миний жигүүрийн хоёр жанжныг алмуй хэмээн зандарсанд Жэн Бяо жад эргүүлэн морь ташуурдаж Сүн Жян-г угтан оров. Ли Күй үүнийг үзээд барсын уур мандаж саран сүхийг эргүүлэн магшин гарсанд Сян Чүн, Ли Гүнь хоёул бас бамбай халхавчийг даллан Жэн Бяо-ын хоёр хажуугаас алан орсонд Жэн Бяо морин жолоо дарж буруулан эчихүйеэ Ли Күй нарын гурван жанжин бас хойноос тавилгүй нэхэмжилж түүний жагсаалд алан оров. Сүн Жян бээр Ли Күй нарт эндэш гарах болуузай хэмээн дагуулсан таван мянган цэргийг даллаж ус түлхэх мэт алан ирсэнд Жэн Бяо-ын цэрэг дөрвөн зүгт буруулан эчив. Төдийд Сүн Жян бээр харанга цохиулж цэргийг хураахуйяа Сян Чүн, Ли Гүнь хоёул Ли Күй-г хамгаалж жагсаалдаа иртэл гэнэт дөрвөн этгээдэд бараан үүл бүрхэн хар уур тэнгэр тулаад, гэгээн өдөр шөнө мэт харанхуй болж зүг мөр ялгагдахгүй болоод Сүн улсын цэргийн эчих зам хаагдав. Үзвээс: Баруун үүл дөрвөн зүгээс дэгдэж хар манан тэнгэр газрыг бүрхжээ. Азарган бороо нүд нээлгэхгүй цутгалахуйяа, аянгын дуу чих дүнгэнэтэл нижигнэмүй. Уул хад доргиж, агаар хурмаст нурах мэт, гол мөрөн цалгилж,галав ертөнц егүүтгэх адил. Хэсэг хэсэг шимну уйлах дуу, залга залга чөтгөр гашуудах чимээ. Алаг нүдийг нээхүйеэ зам мөр балархай, чих тавин чагнахуйяа мянган модны шуугиа. Түүнээс Жэн Бяо бээр гажуу увдисыг үүсгэсэнд тэнгэр газар будангуйрч зам мөр хаагдаад Сүн улсын жанжин цэрэг нүүр зүсээ танихгүй болж өөртөө самууран үүсгэсэнд Сүн Жян тэнгэрийн зүг хандан урт сүүрс алдаж: - Сүн Жян би энэ газар үхэх аж! хэмээв.

Хар мана могой цагаас хонин цаг болтол дэгдэж сая баахан гэгээтэй болсноо Сүн Жян нүд өргөн үзвээс эргэн тойрон цөм алтан дуулга дарсан их эр илд далайн зогсох тул хуйхны үс босож газар саван унаад: - Хурдан үхэхийг хүсмүй хэмээн гашуудаж тэргүүнийг дарж хэвтэхүйеэ чихний үзүүр ганц салхи аянгын дуу гарахаас бус өөр чимээ огт сонстохгүй. Тэр үед Сүн улсын олон жанжин цэрэг бас нэг нэгээр газар хэвтэж хурц сэлмээр хүзүүг нь огтлохыг хүлээв. Удсангүй салхи жавар өнгөрөхийн сацуу нэгэн хүмүүн Сүн Жян-г түлхэж: - Босогтун хэмээн дуудсанд Сүн жян нүд өргөн үзвээс хажууд нэгэн бичгийн хүмүүн зогсжээ. Тэр хүмүүний байдлыг лавлан үзвээс: Тэргүүнд сиймхий саравчит Тан улсын малгайг дарж, биедээ цагаан торгон сэрүүн цамцыг хэдрэн, бэлхүүсэндээ цэцэг шувуут алтан бүсийг бүсэлж, хөлдөө дөрвөн хавчаарт төрийн гутлыг өшиглөжээ. Нүүрийн өнгө хас мэт, уруулын улаан шунханд адил. Насны байдал гуч гарч, биеийн өндөр долоон тохой хүрмүй. Дээд тэнгэрийн хувилгаан бус бөгөөс, дэлхий дахины эзэд сахиус буй за.

Төдийд Сүн Жяних л хиртхийж босож зогсон мэхийн ёслоод түүний алдар нэрийг асуусанд тэр бичгийн хүмүүн өгүүлрүүн: - Өчүүхэн хүмүүний овог Шао нэр Жюнь, угаас энэ газрын хүмүүн бөлгөө. Фан Ла арван гурван арвын тоо хэмжээ нь ойртсон тул арван хоногийн дотор журамт баатар түүнийг эвдвээс болмуй хэмээн тухайлан мэдүүлэхээр ирэв. Урагш өдөр миний бие журамт баатрыг далдаас хэдэн зэрэг тусалжээ. Эдүгээ хэдий бүслэгдэн хаагдсан боловч өмөглөх цэрэг одоо ч ирмүй хэмээвээс Сүн Жян: - Арван гурван арвын тоо хэмжээ нь тохиолдмуй? Аль өдөр авгай та заан сургаму хэмээн гуйснаа тэр залуус нэгэнт түлхмэгц Сүн Жян цочин сэрэв. Үзвээс зүүд зүүдэлсэн ажгуу. Төдийд Сүн Жян бээр зүүднээс цочин сэрж нүд өргөн үзвээс эргэн тойронд зогссон их эр угт цөм ургаа нарс тул гайхаш алдаж жанжин цэргийг дуудан босгож зам эрэн эчихүйеэ чив хэмээн үүл арилж манан сарниад агаар тэнгэр цэлмэн тунгалагшжээ. Сүн Жян бээр цэрэг морийг дагуулан дотроос алан иртэл нарс модны цаанаас хашхирах дуу мандаж Лү Жишэнь, Ү Сүн хоёул явган цэргийг удирдан Жэн Бяо лугаа байлдмуй. Тэр үед Бао Дао И бээр хүлгийн дээрээс нүд өргөн үзвээс Сүн улсын жанжин Ү Сүн хос илдийг бүжиглэн Жэн Бяо-г алан орох тул их л яаран ард үүрсэн сэлмийн хуйгаас эрдэнийн сэлмийг суга татан авч аман тарни уншиж хурдан хэмээн зандарсанд хувилгаан сэлэм хангинан нисэж ирээд Ү Сүн-ийн зүүн мөрийг тас цавчсанд Ү Сүн хөсөрт савж унав. Лү Жишэнь үүнийг үзээд их л тачаадан санваарын сэлмийг бүжиглэн магшин орж Бао Дао И-ийн хувилгаан сэлмийг булаан аваад Ү Сүн-г тэнхрүүлэн авч нүд өргөн үзэхүл түүний зүүн мөр ганц шөрмөснөө дүүжигнэн унжийжээ. Дэмий удсангүй Ү Сүн ухаа орж сэргээд өөрийн зүүн мөр ганц шөрмөсөнд дүүжигнэхийг үзээд барин илдээрээ тас цавчин унагав.

Тэр үед Сүн Жян бас цэрэг дагуулан хүрч ирээд хуягийн ардаар Ү Сүн-г цайзнаа хүргэлгэн эмнэн засуулав. Лү Жишэнь илд бүжиглэн хулгайн хойд цэрэгт алан орохуйяа төв хэмээн Ся ХоҮ Чэн лүгээ учирч урагш хойш зөрөлдөн хэд хэдэн удаа болсноо Ся ХоҮ Чэн бие буруулан эчихүйеэ Лү Жишэнь зэвсэг даллан шууд занчин орсонд хулгайн цэрэг дөрвөн зүгт сарнин эчив. Ся ХоҮ Чэн уул шугуйн зүг дутаахуйяа Лү Жишэнь тавилгүй нэхэмжилж мөн гүн ууланд оров. Түүнээс хулгайн жанжин Жэн Бяо бээр бас цэрэг дагуулан алан ирэхүйеэ Сүн улсын жагсаалаас Ли Күй, Сян Чүн, Ли Гүнь гурвуул бамбай халхавч барьж сэлэм жад эргүүлэн нэгэн цугаар алан орсоноо Жэн Бяо тулан тэсэхгүй болж хөтлийг даван горхийг ороож эчсэнээ Ли Күй нарын гурван жанжин зам мэдэхгүй боловч гавъяа байгуулсугай хэмээн амь тавин горхийг ороож Жэн Бяо-г нэхэмжлэн эчихүйеэ гэнэт горхины баруун хөвөөнөөс гурван мянган цэрэг алан ирж замыг хаав. Сян Чүн бээр бие эргэн үзвээс хэдийн хоёр жанжинд хашигдаж Ли Күй, Ли Гүнь хоёулыг дуудсугай хэмээхүл тэр хоёул хэдийн горхийг гэтэлж Жэн Бяо-ын хойноос нэхэмжлэн эчив. Санасангүй горхины ус их л гүн тул Ли Гүнь хөл алдан голд унаснаа хулгайн цэрэг самуу зэвээр харваж алав. Сян Чүн усны хөвөөнд мацан гартал хулгайн цэрэг өөш тор тавьж түүнийг татан унагасанд талчлан боссугай хэмээтэл хулгайн цэрэг цугаар гар хөтлөн цавчиж хэдийн махан жян болгожээ.

Хөөрхий Ли Гүнь, Сян чүн хоёул хэдий баатар боловч ямар тус байх аж? Ли Күй ганц биеэр гүн шугуйн зүг нэхэн оржээ. Горхины хөвөөнд асан хулгайн цэрэг түүний хойноос нэхэмжлэн дэмий хагас газар явсангүй ард гэнэт хашхирах дуу мандав. Үзвээс, Хуа Рүн, Чинь Мин, Фань Руй нарын гурван жанжин өмөглөх цэрэг авч алан ирээд хулгайн цэргийг алан сарниулж гүн шугуй дотроос Ли Күй-г тэнхрүүлэн авсанд ганц Ли Хи Шэнь үгүй болжээ. Төдийд олон жанжин урагш ирж Сүн Жян-д золгоод Сян Чүн, Ли Гүнь хоёул хулгайн жанжин Жэн Бяо-г нэхэмжилж бяцхан горхины хөвөөнд хүрээд хулгайн цэрэгт алагдаж ганц Ли Күй-г авран авав хэмээн мэдүүлсэнд Сүн Жяних л гашуудан уйлж цэрэг жанжныг тэгшлэн үзвээс Лү Жишэнь үгүй бөгөөд Ү Сүн-ийн зүүн мөр зэмдэг болоод хуяг цэрэг нэлээд хохиров. Төдийд Сүн Жян бээр хараахан гашуудан уйлж атал харуулын ард довтлон ирж: - Цэргийн багш Ү Юн хийгээд Гуань Шэн, Ли Ин, Жү Түн, Янь Шүнь, Ма Линь нар нэг түмэн цэрэг дагуулж усан замаар хүрч ирэв хэмээн мэдүүлснээ Сүн Жян бээр Ү Юн-г дуудан оруулж асууваас Ү Юн өгүүлрүүн: - Түн Гуань цэрэг морь авч их жанжин Ван Бин, Жао Тань, Лю Ши Гуан нарыг дагуулан Ү Лүн Лин даваан доор хүрч ирэв. Ү Юн миний бие Люй Фан,Гуо Шэн, Пэй Сюань, Жян Жин, Зай Фү, Зай Чин, До Син, Юй Баосы жич усан цэргийн түрүү Ли Жюнь, Руань Сяо Ү, Руань Сяочи, Тун Вэй, Тун Мэн нарын арван гурван хүмүүнийг цэргийн хүрээнээ үлдээж сахиулаад үлдсэн жанжныг дуусган авч өмөглөн байлдахаар ирэв хэмээхүйеэ Сүн Жян бээр: - Цэрэг жанжин нэлээд хохирч, Ү Сүн зэмдэг болон, Лү Жишэнь бас бараа сураггүй болсон тул өвчүү цээжнээ их л эмгэнэн зовних бөлгөө хэмээвээс Ү Юн ятган өгүүлрүүн: - Эрхин ах сэтгэлийг сул болговоос зохимуй. Эдүгээ түв хэмээн Фан Ла-г баривчлах цаг болсон тул улс гүрний их үйлийг хичээж эрхин биеийг үл зовоовоос зохином бөлгөө хэмээв. Сүн Жян бас хуруугаар өмнөх нарс модыг зааж зүүдний үйлийг зүй зүйгээр тоочин хэлсэнд Ү Юн өгүүлрүүн: - Эрхин ах энэ мэт гайхалтай зүүд зүүдэлснээр үзвээс энэ газар эрхгүй сүм хийд байхуй бөгөөд сүм хийдийн эзэд сахиусан ёр илэрч далдаас тусалсан буй за хэмээхүйеэ Сүн Жян өгүүлрүүн: - Цэргийн багшийн үг түв хэмээн миний сэтгэлд нийцэв.

Хоёул өндөр уулнаа орж сурвалжлан асууваас ямар хэмээв. Төдийд Сүн Жян, Ү Юн хоёул сэлүүнээр алхсаар дэмий хол явсангүй нүд өргөн үзвээс өмнөх нарсан шугуйн дотор нэгэн хийд харагдах бөгөөд хөндлөн илэрхийлэлд "Ү Лүн Шань уулын эздийн сүм хэмээн бичжээ. Сүн Жян, Ү Юн хоёул сүмд орж үзвээс харшнаа шуусан бурханы хөрөг түв хэмээн зүүдэнд тохиосон тэр хүмүүн лүгээ эгээ адилхан тул Сүн Жяних л цочиж гар тэврэн сөгдөөд: - Сүн Жян миний бие эзэд сахиусны авралыг хүртэж огт ач хариулаагүй учраа хожмын өдөр хулгайг дарангуйлж эзэн төрд эгсэн цагт эрхгүй эзэн хаанд айлтган сүм хийдийг чинь засаж тахил тавигийг шинэтгэн, эрхэм цол өргөмжилсүгэй хэмээн нэгэн зэрэг наманчлан даатгаад Ү Юн-ийн хамт сүмээс гарч индрийн доорх чулуун хөшөөг дуудан үзвээс үзвээс энэ сүмийг эзэлсэн эзэд сахиус болбоос эртний Тан улсын үеийн нэгэн бичгийн хүмүүн асан ажгуу. Түүний овог Шао нэр Жюнь, шалгуульд орж чадсангүй учраа мөрөнд харайн үхсэнд эзэн хурмаст бээр түүний чигч журамтайг санаж Ү Лүн Шань уулын эзэд сахиус өргөмжилсөн ажгуу. Хожим тус газрын хүмүүн бороо гуйваас бороо орж, салхи хүсвээс салхи ирэх учраа сүм хийд цогцлон өгч дөрвөн улиралд тахил тавилга тасрахгүй болгожээ.

Төдийд Сүн Жян бээр хичээнгүйлэн сүсэглэж цагаан хонь хар гахайн зүйлийн шүүс тахилгын юмыг авчруулан өргөөд сүмийн гаднах нарсан модыг ширтэж урагш өдрийн гайхалтай зүүдийг санаж нэнд сүсэглэн даатгав. Янь жоу-ын хойд хаалганы гаднах Ү Лүн Шань уулын эздийн сүмийг бас Вань Сүн Линь хэмээн дуудах бөгөөд эдүгээ болтол хуучны үлдэгдэл байхуй бөлгөө. Шүлэгт өгүүлсэн нь: Шударга сэтгэл нэгэн хувийг бурхан сахиус мэдэж Сэмээр туслан далдаас тэтгэхийг бат итгэмжилбээс болмуй. Уулыг эзэлсэн эзэд сахиусны овгийг мэдсүгэй хэмээвээс Вань Сүн Линь шугуйн хөшөөнөө сийлсэн бичгийг дуудагтун. Түүнээс Сүн Жян бээр Ү Лүн Шань уулын эзэд сахиусны авралд сүсэглэн сүмээс гараад цэргийн хүрээндээ ирээд цэргийн багш Ү Юн-ийн хамт Му жоу фү-г эвдэх аргыг зөвдсөөр шөнө дүл болсноо Сүн Жяних л ядангуйрч ширээг дэрлэн үүрэглэсэнд гэнэт нэгэн хүмүүн ирээд: - Оюутан Шао Жюнь бээр их жанжинд бараадахаар ирэв хэмээн мэдүүлснээ Сүн Жяних л яаран бие босож цацраас угтан гарахуйяа Шао Жюнь бээр алга хамтатган ёсолж: - Өчигдөр өчүүхэн хүмүүн далдаас аварсангүй бөгөөс их жанжин хэдийн Бао Дао И-ийн гажуу увдист хөнөөгдөн бие барагдах бөлгөө. Энэ өдөр их жанжин бээр тахил шүүс өргөсөн ачийг санаж урагш ирээд жич өдөр Му жоу фү-г эвдэж арван гурван арвыг тохиолдуулан Фан Ла-г баривчилж болмуй хэмээн тухайлан мэдүүлэхээр ирэв хэмээхүйеэ Сүн Жян түүнийг цацарт залан оруулж лавлан асуусугай хэмээтэл сэрүүн жавар үлээж цочин сэрэв. Үзвээс бас зүүд зүүдэлсэн ажгуу.

Тэндээс Сүн Жян яаран цэргийн багш Ү Юн-г залж, зүүдний учрыг асууваас Ү Юн өгүүлрүүн: - Эзэд сахиус илрэн соёрхсон тул маргаадар өдөр даруй цэрэг орж Му жоу-г байлдваас болмуй хэмээснээ Сүн Жян өгүүлрүүн: - Цэргийн багшийн үг маш зүй болой хэмээгээд тэнгэр гэгээрмэгц олон жанжинд цааз зарлан цэрэг морийг ялган салгаж Янь Шүнь, Ма Линь-ийг дуудаж Ү Лүн Лин давааны их замыг сахигтун хэмээгээд бас Гуань Шэн, Хуа Рүн, Чинь Мин, Жү Түн зэргийн дөрвөн жанжныг дуудаж Му жоу хотын хойд хаалгыг байлд хэмээн илгээв. Удсангүй бууч эр Лан Жэнь-ээр гал бууг харвуулсанд буун сум шууд хот дотор тусаж аянга дуугарах мэт их дуу мандаж уул хад сажилсанд хот доторх цэрэг морь их л гэлмэж сүнс сарнин сүлд замхраад өөртөө самгардахыг түр өгүүлэхгүй. Жич өгүүлэх нь Бао Дао И жич Жэн Бяо хоёул цэрэг дагуулан ирэхүйеэ Лү Жишэнь угтан орж алан сарниулаад Ся ХоҮ Чэн-ийн хойноос нэхэмжилж бараа сураггүй болов. Бао Дао И, Жэн Бяо нар цэрэг морийг дагуулан хотноо ороод, баруун гарын чэнсян Зу Ши Юань, зөвлөлийн сайд Шэнь Шоу, жянь шу түшмэл Хуань И, их юаньшуай Тань Гао, жич хотыг сахих жанжин Ү Ин Син нар лугаа зөвлөн өгүүлрүүн: - Сүн улсын цэрэг нэгэнт хүрч иржээ. Эдүгээ хэрхэн аргацваас болмуй? хэмээснээ Зу Ши Юань өгүүлрүүн: - Эртнээс өгүүлсэн нь, хотыг бүсэлсэн дайсан цэргийг үхэн байлдахгүй бөгөөс тулгарсан зовлонг дийлж хэрхэн чадмуй хэмээжээ! Хулгай хотыг байлдан авбаас, бид эрхгүй баригдмуй. Хэрэг нэгэнт бачим болсон тул ганц хүчлэн эсэргүүцвээс зохимуй! хэмээснээ, тэр Жэн Бяо бээр үгийг зөвшөөн Тань Гао, Ү Ин Син жич арван хэдэн жигүүрийн жанжныг дагуулан, нэг түмэн гавшгай цэргийг авч, хотос гарч, Сүн Жян лугаа байлдахаар ирэхүйеэ Сүн Жян өөрийн цэргийн нэгэн сумын газар ухруулж хулгайн цэргийн жагсаал жагсаахыг хүлээв. Төдийд Бао Тянь Ши, хотын хайсанд исэр тавин сууж, ЗҮ Чэнсян, зөвлөлийн сайд Шэнь Шоу, Жянь Шу түшмэл Хуань И нар мөн цөм хотын хэрэмд авиран байлдахыг үзнэм бөлгөө. Удсангүй хулгайн жанжин Жэн Бяо морь хийсгэн жад мушгиж жагсаалаас гартал, Сүн Жянын жагсаалаас дам илдэт Гуань Шэн бас морь давхин илд өргөн Жэн Бяо-г угтан оров. Хоёр жанжин хойш урагш зөрөлдөн хэдэн удаа болсонгүй, Жэн Бяо халхлахын төдийгөөс хэрхэн Гуань Шэн-г эсэргүүцэн чадмуй. Хараахан зайлан далдалж аргацан атал Бао Дао И хотын хайсан дээрээс үүнийг үзээд, аман тарнийг уншин "хурдан! хэмээн зандруун, амнаас уур үлээж, шимнугийн увдис үүсгэснээ, агшин зуур Жэн Бяо-ын орой дээрээс нэгэн зурвас хар уур мандан, уурын дотор алтан дуулга дарсан нэгэн сахиус гарт шимну дарах хувилгаан манцуурга атган занчин ирэхэд хоромхон зуур Сүн улсын жагсаалын зүг бэх мэт хар үүл бүрхэн ирэв.

Төдийд Сүн Жян үүнийг үзээд яаран түйтгэр мангас Фань Руй-г дуудан түргэн увдис үүсгэ хэмээгээд, өөрийн бие бас тэнгэрийн бичгээс сурсан салхийг эгүүлэн үүлийг сарниулах нууц тарнийг уншив. Үзтэл Гуань Шэн-ийн оройгоос нэгэн хэсэг цагаан үүл дэгдээд, үүлний дотор бас улаан сахал хар царайтай, хөх нүд урт соёотой нэгэн хувилгаан хар луу хүлэглэж, гарт төмөр алх эргүүлэн, Жэн Бяо-ын орой дээрх тэрхүү алтан хуягт сахиус лугаа занчилдан орсноо, доор талын хоёр этгээдийн жагсаалд бас хашхиралдах дуу мандав. Төдийд хоёр сахиус зөрөлдөн байлдаж хэдэн удаа болсонгүй, луу хүлэглэсэн тэр сахиус алтан хуягт сахиусыг байлдан дийлэхүйеэ, доор талд дам илдэт Гуань Шэн бээр илдэн эрдмийг улируулан, Жэн Бяо-г мориноос цавчин унагав. Бао Тянь Ши бээр Сүн улсын цэргийн жагсаалаас салхи дэгдэн аянга нүжигнэхийг үзээд яаран боссугай хэмээтэл Лин Жэнь-ий харвасан гал буу түвхийтэл Бао Тянь Ши-г онож, тэргүүн биеийг шавар болтол ниргэжээ. Төдийд хулгайн цэрэг их л дарагдан сарниснаа Сүн Жян-ын цэрэг морь дийлсэн хүчиндээ Му жоу хотод алан ороод, Жү Түн бээр юаньшуай Тань Гао-г мориноос жадлан унагаж, Ли Ин илд нисгэн хот сахисан жанжин Ү Ин Син-г цавчин алав. Му жоу-ын жанжин цэрэг Бао Тянь Ши-ийн бууд ниргэгдсэнийг үзээд цөм хотод ухран оров. Сүн Жян цэрэг морийг шаардан хотын зүг алан орохуйяа олон жанжин нар бас зэрэг зэргээр шаламгайлан орж ЗҮ Чэнсян, зөвлөлийн сайд Шэнь Шоу, Жянь Шу түшмэл Хуань И нарыг цөм амьдаар барьж хүлээд, түүнээс дорогш мөрний жанжин нарын овог нэрийг асуулгүй, цөм дуусган алжээ.

Тэндээс Сүн Жян-ын их цэрэг хотноо орж, Фан Ла-ын ордон харшийг галдаад, алтан торгоны зүйлийг дуусган хураамжилж жанжин цэрэгт шагнав. Төдийд бас амаржуулах зар гаргаж зуун овогт иргэдийг тохинуулан, цэргийг бүртгэж барахын урьд харуулын цэрэг нисэх мэт ирж мэдүүлрүүн: - Хотын баруун хаалганы гаднах Ү Лүн Лин даваанаа Ма Лин бээр Бай Чинь-д учраад хулгай Жинь Бяо жаданд оногдон мориноос унасныг Ши Бао гүйцэн ирээд цавчин алав. Янь Шүнь үзээд урагш орж байлдаад бас Ши Бао-ын нисэх солир алхад оногдон үхжээ. Ши Бао дийлсэн цэргийг авч хотыг байлдахаар ирэв хэмээснээ Сүн Жян бас Ма Линь, Янь Шүнь-ий эндсэнийг сонсоод гар нухлан гашуудан уйлах бөгөөд Гуань Шэн, Хуа Рүн, Чинь Мин, Жү Түн зэргийн дөрвөн их жанжныг урагш илгээн Ши Бао, Бай Чинь нарыг тосон байлдаж Ү Лүн Лин-ийн хавцал боомтыг авагтун хэмээв. Энэ дөрвөн жанжин Ү Лүн лин-д байлдахаар эчсэнээр Чин Си сянь-ий хулгайн цэргийг арилгаад, Бан Юань Дүн агуйд, балмадлан өргөсөн хуурмаг хааныг баринам. Энэ үнэхээр: Хөх сударт Сүн Жян нарын алдар нэр мянган галав хоцроод хөвчин дэлхий төвширсөн цагт түүний гавъяаг түмэн үе дурдмуй. Эгнэгт Сүн Жян нар хэрхэн хулгайг тулахыг мэдсүгэй хэмээвээс түр доорд бүлэгт үзтүгэй.