Аялал жуулчлалын салбарт асуудал их байна

Наадмын дуулиан намжаагүй хөдөө орон нутаг руу давлагаалсан энэ үед нийслэлчүүдийн ихэнх нь гэр бүлээрээ агаар салхинд амарч буй.

Онгон дагшин тал нутаг, уул хангай хүн зоны хөлд дарагдан, талхлагдах  вий, зэрлэг ан амьтад дайжин үргэх вий хэмээсэн харам болгоомж төрөв.

Нэг үеэ бодвол иргэд боловсон аялж, хогоо түүгээд сурчихаж. Харин урсгал ус булингартуулж машин, хувцас, түмпэн саваа угаах зэргээр хударгагүй аашилж буй хүмүүс мэр сэр харагдаж л байх. Ус хэдий урсан тунгалагших боловч лус савдаг хилэгнүүлэх вий гэдгээс аюуж баймаар. Ёс заншил, аливаа зүйлийн утга учрыг мэддэг хүмүүс их нямбай. Гол усанд хонины гэдэс гаргасан хувин саваа угаах битгий хэл сүү дусааж болдоггүйн учрыг үр хүүхдэдээ зааж харагдах.

Өвгөд эмгэд маань лус савдаг нүд, чихтэй гэж ярьдаг. Хаа явсан газраа шинэхэн сүүний дээж, арвай будааны дээжээ өргөж, цэвэр цэмцгэр хувцаслаж, уул хангайдаа мөргөн сүсэлж гүнээ хүндэтгэлтэй явах хэрэгтэй гэж захидаг сан. Аялал жуулчлалын компаниуд зорин ирсэн иргэдээ тав тухтай амраагаад явуулдаг, хямд төсөр үйлчилдэг жишиг тогтчихвол хүмүүс хээр хөдөө зутраад, хог  хаяад яваад байхгүй. Гэвч ачир дээрээ энэ салбар хөгжих хол байгаа нь харамсалтай. Зорин очиж буй газрын тэмдэг тэмдэглэгээ ч байхгүй, буудаллан отголох газрын заавар журам ч байхгүй. Машин дүүрэн иргэд хаа таарсан газраа л майхнаа зоож, галаа түлдэг. Тэнд ариун цэврийн асуудал ярилтгүй.

Хэдий хогоо цэвэрлээд явсан ч дараа дараагийн амрагчид тэдний “ариун цэврийн” орчинд буудаллаж, гэдэсний шар, халдварт өвчин гээд эрүүл мэндийн таагүй байдал үүсэх нь ч олонтаа. Тиймээс байгаль орчны цэвэр цэмцгэр байдлаас гадна иргэдийн эрүүл аюулгүй байдал давхар хөндөгдөж байдаг учир юун түрүүн аялал жуулчлалын салбараа хөгжүүлж, тэнгэрт хадсан үнэ дээр уян хатан байлгах асуудлыг нэн даруй шийдэх шаардлагатай байна.

Эх сурвалж: ӨГЛӨӨНИЙ СОНИН